سعید کسرائینیا، دبیر و رئیس مرکز توسعه وبلاگنویسی دینی خراسان جنوبی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با اشاره به برگزاری جشنوارهها و مسابقات وبلاگنویسی در کشور گفت: مبحث وبلاگنویسی از دو جهت حائز اهمیت است. یکی بحث توسعه شبکههای اجتماعی است. اگر شبکههای اجتماعی غربی را در نظر بگیریم، یکی از راههای مقابله با آن توسعه وبلاگنویسی است و نکته دوم بحث افزایش محتوای دینی و علمی در فضای مجازی است.
توسعه وبلاگنویسی و برگزاری جشنوارههای وبلاگنویسی اهمیت خاصی دارد
وی در ادامه افزود: شبکههای اجتماعی این قابلیت را ندارند که محتوا را نگه دارند و در جستوجوهای اینترنتی محتوای شبکههای اجتماعی لحاظ نمیشود. وبلاگها این قابلیت را دارند که محتوا را نگه دارند و در جستوجوها به مخاطبان خودشان مطالب را ارائه میدهند. از این جهت توسعه وبلاگنویسی و وجود جشنوارههای وبلاگنویسی اهمیت خاصی دارد.
رهایی جشنوارههای وبلاگنویسی، ضربهای به اصل آن میزند
وی تصریح کرد: رها کردن جشنوارهها به حال خود ضربهای بزرگ به اصل آن میزند. جوانی که به این عرصه ورود پیدا کرده و کار را ارائه داده است و انگیزه بسیاری برای ادامه آن دارد، رها شده و بازگشت جوان به فضای وبلاگنویسی مفید و دینی کار بسیار دشواری است و از جهت دیگر باعث نابودی و هدر اعتبارات است؛ چرا که هزینههای زیادی شده و این هزینهها بازگشت و بازخوردی ندارد.
رئیس مرکز توسعه وبلاگنویسی دینی خراسان جنوبی گفت: هرچند بازخورد جشنوارههای وبلاگنویسی و امثال آن تولید محتوای ماندگار است، اما زیباتر این است که وبلاگها، حفظ و مدیریت شوند و در جهتی که مد نظر مقام معظم رهبری است، مانند فعالیتهای قرآنی، دینی، علمی و فرهنگی استفاده و هدایت شوند.
یک مشکل ساختاری در جشنوارهها وجود دارد
کسرائینیا ادامه داد: بارها مشاهده شده است که بعد از جشنوارهها هدف اصلی رها میشود که یک مشکل ساختاری در این گونه جشنوارهها وجود دارد و آن هم به علت نبود متولی است.
وی ادامه داد: ما در مجموعه استان خراسان جنوبی، مرکزی را به عنوان مرکز توسعه وبلاگنویسی دینی راهاندازی کردیم. این مرکز وظیفه برگزاری جشنوارهها را برعهده داشت و اگر جشنوارههایی هم برگزار میشد مجموعهای آن را برگزار میکرد که متولی دارد.
رئیس مرکز توسعه وبلاگنویسی دینی خراسان جنوبی خاطرنشان کرد: در سایر استانها و شهرها، مشاهده میشود که مسابقهای را به عنوان مثال سازمان تبلیغات اسلامی برگزار میکند، اما به این دلیل که آن را جزء وظایفش نمیداند و نیروی دائمی برای این کار ندارد آن را رها میکند. سازمانهای دیگر مانند ادارات اوقاف و یا فرهنگ و ارشاد اسلامی این کارها را به صورت ناقص رها میکنند.