محمد قهرمانی، تهیهکننده سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره کمتوجهی سینما به موضوعاتی چون حادثه طبس اظهار کرد: موضوعاتی چون واقعه طبس زمانی در سینما شکل عینی به خود میگیرد که متولیان چنین حوزههایی دغدغه ساخت آثاری با این محوریت را داشته باشند؛ جدا از این شرط، نبود مشارکت بخشهای خصوصی در تولید این دست آثار دلیل دیگری برای نپرداختن به موضوعات مورد نظر است. این عدم همکاریها در شرایطی است که بسیار از نهادی دولتی یا خصوص موظف هستند بخشی از درآمد خود را صرف مصارف فرهنگی کنند، اتفاقی که هیچگاه روی نمیدهد.
وی افزود: مطلب دیگر این که برخی ملاحظات سیاسی باعث میشود که بعضی نهادهای دولتی در این گونه موضوعات ورود نکنند، چون اگر آنها بخواهند مسائل مالی را دلیلی برای کم توجهی خود عنوان کنند باید گفت که چرا این بخشها در بحث فیلمنامه کارآیی لازم را ندارند، چون شکل حداقلی آن این است که آنها با سفارش به فیلمنامهنویسان قادرند بانی خلق فیلمنامههای فاخری در این حوزه باشند.
افشای حقایق با زبان سینما
این تهیهکننده تأکید کرد: پرداختن به موضوعاتی چون حمله نظامی آمریکا به ایران و سقوط آنها در صحرای طبس، قادر است مطالبات مثبت سیاسی برای کشورمان در مذاکرات پیش رو را به همراه داشته باشد، چون با سینماست که میشود نشان داد تسخیر لانه جاسوسی، اشغال یک سفارتخانه نبود؛ چرا که آنجا محلی بود که در آن ضد ملت و دولت ایران تصمیمگیری میشد. این ادعا نیز امروز به راحتی برای جامعه جهانی پذیرفتنی است، چون آنها به عینه میبینند که آمریکا نسبت به دیگر کشورها هم چنین اقداماتی را انجام میدهد.
وی در پاسخ به این سوال که فیلمهایی با محوریت حادثه طبس باید با نگاه به مخاطب داخلی ساخته شود یا این که مخاطب خارجی را هم مد نظر داشته باشند؟ گفت: رسانه در موقعیت کنونی ابزاری برای جنگ فرهنگی شده، بنابراین خواه یا ناخواه کاری که در داخل تولید میشود مخاطب خارج از کشور را هم پوشش میدهد به ویژه این که شبکههای برون مرزی رواج بسیاری پیدا کرده است، با این توضیح شرط اصلی برای تولید آثاری با محوریت مورد نظر کیفیت است، چون اگر این اصل فراهم باشد مخاطب داخلی و خارجی به یکسان جذب کار خواهند شد.
تهیهکننده فیلم «فرشتگان قصاب» در پایان عنوان کرد: دیگر مطلبی که باید به آن توجه جدی داشت واقعنگری در کارهای تاریخی به ویژه تاریخ معاصر است، چون اگر بخواهیم اندکی دروغ یا تحریف وارد قصه کنیم، مخاطب آن را پس خواهد زد و فرقی هم نمیکند که آن تماشاگر داخلی باشد یا خارجی. این اتفاق به نوعی برای فیلم «آرگو» رخ داد و تماشاگر بینالمللی آن گونه که سازندگان انتظار داشتند مورد توجه قرار نگرفت.