علیاصغر راسخراد، نویسنده و کارگردان تئاتر، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با اشاره به برگزاری رویدادهای رسمی تئاتر در کشور همچون «تئاتر فجر» و «اردیبهشت تئاتر» گفت: قطعاً چنین برنامههایی به نفع توسعه تئاتر ملی است به ویژه اینکه در جریان برگزاری آنها، اهتمام خاصی از سوی مسئولان به تئاتر شهرستانها نیز مبذول میشود.
وی ادامه داد: به هر حال آنچه تحت عنوان بنمایه فرهنگ اعتقادی و ایمانی ما مطرح است، ریشه در آداب و سنن رایج در میان اقوام گوناگون ایرانی دارد که در قالبهای نمایشی و آئینی تبلور مییابد؛ لذا برگزاری رویدادهای نمایشی که در آن بیش از پیش به نمایش و آئین اقوام ایرانی بها داده شود، در اصل کمک به احیای فرهنگ ایرانی با دارا بودن ریشههای اعتقادی و ایمانی است که به نظر میرسد جشن «اردیبهشت تئاتر» با چنین رویکردی چند سالی است که در حال برگزاری است.
جشنوارهها هدف دقیق و منسجمی ندارند
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: متأسفانه در تصمیمات واتخاذ سیاستهای کلی بخش فرهنگ و هنر برای رویدادهایی نظیر برگزاری جشنوارهها که میتوانند زمینهای برای بروز و ثبوت بسیاری از جریانهای مترقی فرهنگی و هنری در جامعه شوند، برنامهریزی منسجم و دقیقی به انجام نمیرسد و نتیجه اینکه براساس تقویم زمانی و سنتی از پیش تعیین شده، هرساله در محدودهای مشخص شاهد برگزاری جشنوارهها و رویدادهای متعدد تئاتری هستیم که برگزار میشوند، تنها برای آنکه جای خالی آنها حس نشود؛ وگرنه کوچکترین اثری در اصلاح و ارتقای سطح فرهنگ و دستیابی به دستاوردهای فرهنگی و هنری ندارند.
کارگردان نمایش «پدرانه» گفت: مسئولان باید به این نکته توجه کنند که صرف برگزاری جشنوارههای تئاتری، دستاوردی برای عرصه هنرهای نمایشی در پی نخواهند داشت؛ چیزی که اکنون شاهد آن هستیم و جشنوارههای متعددی برگزار میشوند و عده بسیاری از دوستداران تئاتری از آن استقبال میکنند در حالی که چیزی به نام هدایت و همسو کردن تفکرات آنها به منظور نتیجهگیری مطلوب از روند معمول تئاتری وجود ندارد.
تولیدات نمایشی شهرستانها به سمت تقلید از آثار روشنفکرنما پیش میروند
وی افزود: نتیجه این امر آن است که فعالان تئاتر شهرستانها آثار نمایشی را به تقلید از جریان نسبتاً روشنفکرانهای که معمولاً توسط عدهای قلیل باب میشود، تولید میکنند که هیچ سنخیتی با خاستگاه فرهنگی آنها ندارد؛ نه خود از آنچه حاصل شده است چیزی عایدشان میشود و نه مخاطب به نتیجهای قانع کنندهای از آنچه وقت برای دیدن آن صرف میکند، میرسد.
این مدرس و کارگردان تئاتر در پایان گفت: عبارتی مصطلح شده است که ما در عرصه تئاتر جشنوارهزده شدهایم اما باید قبول کرده که شرط فراگیر شدن تئاتر در کشور برگزاری جشنوارههاست؛ چیزی که شاید در خیلی از کشورهای دنیا نیز رواج داشته باشد. مشکل ما تعدد جشنوارههای تئاتری نیست، مشکل بیبرنامگی است، بیهدف بودن است و اگر هدف از قبل مشخص شود و سیاستی برای برگزاری جشنوارههای تئاتری داشته باشیم، قطعاً برگزاری متناوب جشنوارهها راهگشاست و میتواند در ارتقای کیفی آثار نمایشی دینی و ارزشی نقش بسزایی داشته باشد.