ساز آهنگساز «ایران ای سرای امید» ناکوک شد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، سحرگاه روز جمعه 12 اردیبهشت و همزمان با روز معلم، خبری تأسف‌بار جامعه موسقی اصیل و فاخر ایرانی را در حزن فرو برد؛ درگذشت محمدرضا لطفی، معلم و یکی از استادان بنام موسیقی ایرانی.
لطفی پس از مدتها رنج ناشی از بیماری سرطان و در سن 68 سالگی در بیمارستان پارس دارفانی را وداع گفت اما آثاری را که از خود به یادگار گذاشت، به ویژه در حوزه موسیقی ارزشی و انقلابی، تا همیشه عرصه موسیقی متعهد و فاخر ایرانی را به سبب جهد و کوشش در زمینه تربیت نسلی از نام‌آورترین چهره‌های موسیقی ایرانی مدیون خود ساخت.
این استاد بزرگ و مسلم موسیقی در سال 1325 در گرگان متولد شد و از همان ابتدا ذوق و قریحه خود را در زمینه فراگیری موسیقی نزد استادانی همچون علی اکبر شهنازی و حبیب‌الله صالحی نشان داد تا جایی که پس از تلمذ در محضر استادانی چون نورعلی برومند، عبدالله دوامی توانست در سال 1343 جایز نخست موسیقیدانان جوان را از آن خود کند.
افتخارات وی در عرصه موسیقی ادامه یافت تا اینکه در سال 1354 گروه «شیدا» را راه‌اندازی و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت و سپس با تشکیل کانون «چاووش» در بحبوحه انقلاب به تولید آثاری پرداخت که آلبوم‌های آن مهم‌ترین و تأثیرگذارترین آثار پیشروی موسیقی سنتی و انقلابی به حساب آمدند.
از جمله آثار ماندگار این آهنگساز و نوازنده چیره‌دست موسیقی می‌توان به تصنیف «سپیده» که از جمله آثار انقلابی بود، اشاره کرد که عموم مردم شعر آن را که سروده هوشنگ ابتهاج با این مطلع است را به خاطر می آوریم: «ایران ای سرای امید، بر بامت سپیده دمید/ بنگر کزین ره پرخون، خورشیدی خجسته رسید».
خالقِ قطعه «کاروان شهید» سال 80 و پس از سال‌ها دوری از وطن به ایران بازگشت و در مکتب‌خانه میرزا‌عبدالله و کانون شیدا به تدریس علاقه‌مندان موسیقی مشغول بود و ضمن چندین اجرای تازه، شاگردان بسیاری نیز در ایران توانستند در کنار این استاد برجسته موسیقی به فعالیت بپردازند.
از جمله دیگر آلبوم‌های این استاد فقید که همگی در زمره آثار ارزشی و انقلابی به شمار می‌روند می‌توان به «چهره به چهره» (نوا)، «به یاد عارف» (بیات ترک)، «سپیده» (ماهور)، «چشمه نوش» (راست پنجگاه)، «جان جان» (سه‌گاه)، «معمای هستی» (شور)، «عشق داند» (ابوعطا)، «رمز عشق» (ماهور)، «گریه بید» (سه‌گاه-اصفهان)، «قافله‌سالار» (نوا-راست پنجگاه)، «پرواز عشق» (سه‌گاه-اصفهان)، «خموشانه» (ابوعطا-بیات ترک)، «چهارگاه»، «به یاد درویش خان» (تکنوازی سه‌تار)، «یادواره استاد نورعلی برومند» (گروه همنوازان شیدا، دستگاه شور)، «همیشه در میان» (بداهه نوازی تار و سه‌تار در شور و دشتی)، «بال در بال» (شعر و موسیقی با ه.ا.سایه)، «تنها یک خاطره» (بداهه‌نوازی تار و سنتور همراه با فرامرز پایور)، «وطنم ایران» (اجرای گروه همنوازان شیدا، ۱۳۸۷) و «ای عاشقان» (اجرای گروه همنوازان شیدا در بیات اصفهان, ۱۳۸۸) اشاره کرد.
پیکر مرحوم محمدرضا لطفی طبق وصیت خود استاد در زادگاهش گرگان، به خاک سپرده خواهد شد.