کد خبر: 1405207
تاریخ انتشار : ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۳ - ۱۲:۵۴
آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی:

بارگاه الهی مکان عجز بندگان است

خبرنگاران افتخاری/ امیرمحسن سلطان‌احمدی: آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی در درس اخلاق هفتگی خود، 18 اردیبهشت‌ماه، گفت: باید چیزی به بارگاه الهی ببریم که آن‌جا نباشد و آن فقر، عجز و مسکنت است.

به گزارش خبرنگار افتخاری خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) به نقل از اسراء نیوز، آیت‌الله العظمی جوادی آملی در درس اخلاق هفتگی خود که در آستانه میلاد وجود مبارک امام جواد و امیرمؤمنان(ع) و در محل نمازخانه بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد، میلاد خجسته این دو امام همام را به پیشگاه ولی‌عصر(ارواحنا فداه) تهنیت عرض کرده و برای همه علاقه‌مندان به قرآن و عترت، سعادت و سیادت را از ذات اقدس الهی مسئلت کرد.

وی در ادامه بحث‌های اخلاقی خود با اشاره به بیان نورانی امیرمؤمنان(ع) که «دل‌ها ظروف علوم و معارف و فضائل‌ هستند و هر قلبی که ظرفیتش بیشتر باشد بهتر از قلوب دیگر است»، گفت: برخی‌ها می‌کوشند که در این دل، مظروف خوب مانند اعمال خیر، نیت خیر، علم صائب و عمل صالح بیاورند، خدای سبحان در پاسخ به اینها می‌فرماید «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها» کسی کار خوب، علم خوب و عمل صالح فراهم کند ما چند برابر پاداش می‌دهیم.

معظم‌له ادامه داد: اما برخی‌ به این فکر نیستند که چه چیزی در ظرف خود ببرند، بلکه می‌کوشند که این ظرف را سالم نگه بدارند، و منتظر هستند که خدای سبحان در این ظرف هرچه بخواهد می‌ریزد و بین این دو فرق بسیار است.

آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی سپس به بیان داستان حضرت ابراهیم(ع) در قرآن کریم پرداخت و بیان کرد: وجود مبارک حضرت ابراهیم(ع) خیلی تلاش و کوشش کرد اما به بارگاه الهی که رسید عرض نکرد خدایا من صبر و مقاومت آوردم، برهان آوردم، بلکه فرمود «من قلب سالم آوردم، اگر کسی قلب سلیم ببرد مظروف را صاحب‌دل عطا می‌کند».

وی ادامه داد: اگر توانستیم به آن مقام برسیم که «طوبی لنا و حُسن مآب» ولی اگر نشد، حداقل یک مظروف صائب و صالحی را باید به پیشگاه خدا ببریم.

این استاد درس اخلاق سلامت قلب انسان را در گرو شکسته بودن آن دانست و بیان کرد: در بارگاه الهی جز فقر، عجز و ذلت از انسان پذیرفته نیست. اگر گفتند «در کوی او شکسته‌‌دلی می‌خرند و بس» یعنی همین. ما قلب سالم آوردیم و سلامت او در شکستگی آن است فقر، فلاکت و مسکنت آوردیم، بنابراین ما باید چیزی به بارگاه الهی ببریم که آن‌جا نباشد و آن فقر، عجز و مسکنت است و این نبودنش هم فقر است.

captcha