روایت موضوعی اجتماعی در قالب داستان دفاع مقدسی پاشنه آشیل «پنجاه قدم آخر» است
گروه هنر: دلیل این‌که فیلم «پنجاه قدم آخر» نتوانسته موفق باشد این است که این کار سعی دارد موضوعی اجتماعی را در قالب داستانی دفاع مقدسی بیان کند، درصورتی‌که یک موضوع اجتماعی چارچوب‌های خاص خود را طلب می‌کند.
جبار آذین، منتقد سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره فیلم سینمایی «پنجاه قدم آخر» بیان کرد: سابقه کاری کیومرث پوراحمد در سینما و تلویزیون نشان می‌دهد که این فیلمساز از جمله هنرمندان موفق کشورمان است که آثار خوبی را در حوزه کارهای اجتماعی و کودک تولید کرده است، البته این فیلمساز یک کار در حوزه دفاع مقدس با نام «اتوبوس شب» دارد که در این ژانر یکی از تولیدات خوب محسوب می‌شود، اما فیلمی چون «پنجاه قدم آخر» که سعی دارد همان مسیر را بپیماید به هیچ وجه نمی‌توان با «اتوبوس شب» مقایسه کرد.
وی افزود: دلیل این‌که فیلم «پنجاه قدم آخر» نتوانسته موفق باشد این است که این کار سعی دارد موضوعی اجتماعی را در قالب داستانی دفاع مقدسی بیان کند، در صورتی که یک موضوع اجتماعی چارچوب‌های خاص خود را طلب می‌کند که تنها در همین شکل از کار قابل دستیابی است، پس نباید تعجب کرد این فیلم سینمایی در پرداختن به موضوع مورد نظر (دفاع مقدس) تا این اندازه الکن باشد. در ضمن معقتدم این ژانر به هیچ وجه محل مناسبی برای فعالیت کیومرث پوراحمد به عنوان یک فیلمساز نیست.
ناآشنایی فیلمنامه‌نویس «پنجاه قدم آخر» با سینمای جنگ
این منتقد تاکید کرد: زمانی که یک داستان اجتماعی در بستری دفاع مقدسی روایت می‌شود تاثیرات منفی خود را به تمامی بخش‌ها تعمیم می‌دهد. برای مثال در این فیلم شخصیت‌پردازی‌ها به هیچ وجه خوب از کار در نیامده است، چون ارزش‌هایی حاکم به دفاع مقدس به هیچ وجه با برخی روابط اجتماعی همخوانی ندارد، لذا می‌توان متوجه شد که چرا برخی از شخصیت‌های موجود در فیلم برایمان باورپذیر نیستند. این ضعف نیز آنجا نشئت می‌گیرد که فیلمنامه‌نویس به خوبی بچه‌های جنگ را نمی‌شناسد و از خصوصیت اخلاقی آنها بی‌خبر است.
این کارشناس درباره رفتاری که با این فیلم در جشنواره فجر شد، گفت: متأسفانه در ایام جشنواره فجر شاهد بودیم که از سوی برخی منتقدنماها رفتارهای غیر حرفه‌ای سر زد که به هیچ وجه با اخلاق اسلامی همخوان نبود، چون یک منتقد موظف است فیلم را تماشا کند سپس با نقد خود آن را تشویق یا تنبیه کند، اما این‌که در سالن، فیلم به تمسخر گرفته شود تنها عملی غیراخلاقی است که در هیچ منطقی نمی‌توان آن را توضیح داد. در ضمن معمولا این دست افراد به این دلیل که چیزی در چنته ندارند تا به روی کاغذ بیاورند چنین رفتارهایی از خود نشان می‌دهند.
آذین در پایان بیان کرد: رفتاری که با این فیلم در جشنواره فجر شد، علاوه بر این‌که به لحاظ اخلاقی بسیار زشت بود، روی فروش این کار نیز به صورت مستقیم تاثیر منفی داشت. این مسئله را می‌شود در فروش چند روزه این فیلم مشاهده کرد، زیرا معمولا کسانی به سینما می‌روند که تقریبا با آنچه که در جشنواره روی داده آشنا هستند، پس وقتی فیلمی با هجمه منتقدان مواجه می‌شود از آن استقبال به عمل نمی‌آورند. در انتها باید بگویم که منتقدان و کارشناسان سینما باید همانند معلمانی باشند که به تماشاگران اخلاق بیاموزند نه این‌که مروج بی اخلاقی باشند.
