سیدمحمد برهانی، نویسنده و مولویشناس در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با اشاره به نگارش کتابی با عنوان «انسانشناسی در فرهنگ قرآن» گفت: این موضوع را در ابتدا به صورت جزوه منتشر کرده بودم، اما به دلیل اهمیت آن ابعاد بیشتری را در بحث خلاقیت و آفرینش انسان با توجه به آیه «فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ» بررسی کردم که چرا خداوند پس از آفرینش انسان، خود را تحسین میکند و این چه معنایی میتواند داشته باشد؟
وی افزود: البته این موضوع نشانگر عظمت روح انسان است که خداوند در کالبد او دمیده است و به دلیل همین امر، دارای چنین جایگاهی است؛ از این رو اگر انسان همانند آیه «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» وظیفه بندگی خود را به کمال برساند، مصداق حدیث قدسی «عَبْدِی أَطِعْنِی أَجْعَلْکَ مِثْلِی» خواهد بود.
«سهراب؛ عارف معرفتی» زیر چاپ است
برهانی با اشاره به نگارش کتابی درباره سهراب سپهری گفت: با توجه به کاربردهای عرفانی در اشعار سهراب سپهری، این موارد را بررسی کرده و عنوان کتاب را «سهراب؛ عارف معرفتی» انتخاب کردهام.
وی افزود: سهراب در شعرهایش همه پدیدههای طبیعی نظیر شاخه یک درخت، ریشه گل یاس، صدای آب و نسیم طبیعت را دارای حیات میداند و همانند شاعرانی چون منوچهری دامغانی که طبیعتگرا بود، وصف طبیعت را در شعرهای خود با سبکی جدید و نو نشان میدهد.
برهانی ادامه داد: شعرهای سهراب سپهری ادامه همان نگاهی است که منوچهری در طبیعتگرایی و حافظ در عرفان داشت و این نشان میدهد که سهراب، شعرهای این شاعران را خوانده و از آنها تأثیر گرفته است؛ از این رو تحلیل مباحث عرفانی در شعرهای سهراب سپهری انجام شده است.