«ابوالمشایخ» مصری از نبوغ قرآنی 10 فرزند خود می‌گوید

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، خانواده «ابراهیم احمد» معروف به «ابوالمشایخ» 10 فرزند(5 پسر و 5 دختر) دارد که همگی حافظ کل قرآن بوده و با حفظ کلام وحی در واقع مصداقی برای آیه 9 سوره حجر هستند، آنجا که خداوند فرمود: «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ: بی‌‏تردید ما این قرآن را به تدریج نازل کرده‌‏ایم و قطعا نگهبان آن خواهیم بود».
این خانواده در شهر «ابوکبیر» استان «الشرقیه» مصر ساکنند و پدرشان ابوالمشایخ در سال 1972 در ابوکبیر متولد شد. وی کارمند سابق اداره پلیس مصر بوده است.
10 فرزند ابوالمشایخ همگی حافظ کل قرآن هستند؛ مسئله‌ای که در جهان اسلام بی‌نظیر بوده و خود مصری‌ها از آن به عنوان «معجزه قرن 21» یاد می‌‌کنند، به همین مناسبت مجله «عقیدتی» مصر به سراغ پدر خانواده رفت و گفت‌و‌گویی صمیمانه با وی ترتیب داد و نحوه روی‌آوردن ابوالمشایخ به قرآن و چگونگی این موفقیت معنوی را جویا شد که حاصل آن از نظر می‌گذرد:
از آغاز روی‌آوردنت به قرآن بگو و این که چه انگیزه‌ای سبب شد که 10 فرزندت را خادم قرآن کنی؟
ـ به لطف الهی از همان کودکی به قرآن و اهالی قرآن عشق می‌ورزیدم و همراه پدرم به محافل انس با قرآن که شبانگاهان در شهرم(ابوکبیر) برگزار می‌شد، می‌رفتم.
این محافل در مناسبت‌های دینی در طول سال برگزار می‌شد، من واقعا قراء مشهور را دوست داشتم و شدیدا به آنان عشق می‌ورزیدم، به همین خاطر از خداوند متعال خواستم که پسرانی به من بدهد که همه حافظ قرآن باشند، خداوند هم به من منت نهاد و 5 دختر به من داد که حافظ کل قرآن شدند.
خواست خدا بود که پدر و مادرم زود از دنیا بروند، اما با این حال من خدا را شکر کردم و گفتم: «نعمتی را که خدا داده، مال خداست و آنچه می‌گیرد نیز متعلق به الله است و ما راضی هستیم به رضای خدا و تنها می‌گوییم «إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ» در نتیجه صبرم در فقدان والدینم خداوند به من لطف کرد و 5 پسر به من داد و من هم آنان را وقف قرآن و علم کردم.
با توجه به تعداد زیاد فرزندانت آیا یافتن مدرس برای آموزش کلام وحی به آنان سخت نبوده است؟
ـ کاملا برعکس. یافتن استاد اصلا سخت نبود، چون شیوخ و اساتید قرآن خودشان مرا تشویق می‌کردند و آن‌ها حتی یک روز را برای این کار دریغ نکردند و من می‌دیدم که قاریان بزرگ و مشهوری طالب این امر هستند و خودشان مایل به قرآن‌آموزی به فرزندانم هستند.
از جمله اساتید و قاریانی که به فرزندانم قرآن یاد دادند، شیخ محمد الحسینی عیطه، شیخ عبدالبدیع السعدنی و شیخ ثروت ابوونیس بودند که حفظ، تجوید و حسن قرائت را به فرزندانم آموزش دادند و من خدا را به‌خاطر این مسئله شاکرم و از پروردگار می‌‌خواهم که این تلاش آنان را جزء حسناتشان قرار دهد.
چه احساسی داری وقتی تو را ابوالمشایخ صدا می‌زنند؟
ـ به خدا قسم زمانی که می‌بینم کسی مرا ابوالمشایخ صدا می‌زند، سراسر وجودم را خوشحالی و سرور و خوشبختی فرا می‌گیرد، حس می‌کنم که خداوند متعال رؤیایم را محقق کرده است، ناگفته نماند که من برای دست‌یافتن به چنین لقبی رنج بسیاری متحمل شدم و همه وقتم و تلاشم را صرف این کردم که فرزندانم در این راه ثابت‌قدم باشند و تمرکز فرزندانم در مرور روزانه قرآن باقی بماند.
آیا فرزندانت در تحصیل هم مانند حفظ قرآن موفق بوده‌اند؟
ـ بله خدا را شکر همه فرزندانم در تحصیل موفقند و حتی دخترانم در دانشگاه الازهر مشغول تحصیل هستند؛ دختر بزرگم دانشجوی دانشکده پزشکی است و دیگر دخترانم هم راه وی را دنبال می‌کنند و در صدد پذیرفته‌شدن در این دانشکده هستند.
در مورد پسرانم احمد، محمد، ابراهیم، نور و یوسف نیز باید بگویم که آرزویم و خواسته‌ام از درگاه الهی این است که عالم و قاری قرآن شوند و در الازهر و مرکز قرائات مصر درس بخوانند و در عین حال تحصیل در دانشکده پزشکی را نیز ادامه داهند تا هم برای خودشان سودمند باشند و هم جامعه.
سعادتمندترین لحظاتی که در زندگی داشتید؟
ـ لحظات شادی و خوشحالی در زندگی‌ام زیاد بوده، مثلا از روزی که راه قرآن را شناختم و در پیش گرفتم یا روزهایی که یکی از فرزندانم کل قرآن را حفظ می‌شد، من واقعا در این لحظات خوشحال بودم و اکنون نیز خدا را سپاس می‌گویم؛ چرا که ان‌شاء الله در دنیا و آخرت خوشبخت و سعادتمند خواهیم بود.
در مورد تجلیل‌هایی که از فرزندانت می‌شود، بگو؟
ـ یکی دیگر الطاف خداوند رحمان این است که ما(من و فرزندانم) معمولا هر روز به جایی دعوت می‌شویم تا مورد تجلیل قرار بگیریم، همه می‌خواهند از من و فرزندانم قدردانی شود؛ فرزندانی که قاریان بزرگ مصر و جهان همچون شیخ احمد محمد عامر، عبدالفتاح طاروطی و سیدمتولی عبدالعال و دیگران آنان را ستایش کرده و مورد لطف قرار می‌دهند.
ومهمترین و خاطره‌انگیزترین تجلیل‌ها؟
ـ مهم‌ترین تجلیل‌هایی که هرگز فراموش نمی‌کنم، روزی بود که با پسرم احمد درحالی‌که 12 سال داشت، برای شرکت در مسابقات بین‌المللی قرآن عربستان و پس از آن رقابت‌های بین‌المللی حفظ و قرائت ایران راهی این کشورها شدیم. در مسابقات عربستان پسرم رتبه‌ نخست را کسب کرد و تجلیل شد.
پس از تجلیل در این مسابقات برخی نزد ما آمده و به خانواده‌مان لقب «معجزه قرن 21» را دادند و حتی فراتر رفته و گفتند نام این خانواده باید در کتاب رکوردهای جهان(گینس) ثبت شود.