ائمه(ع) آیه تطهیر را دلیل حقانیت خویش می‏‌دانستند

به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، به مناسبت روز مباهله و سالروز نزول آیه شریفه تطهیر در شأن ائمه عصمت و طهارت، به نوشتاری از آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی در کتاب شمیم ولایت که در آن به جایگاه آیه تطهیر اشاره کردند، می‌پردازیم.

ایشان مرقوم فرمودند: «قرآن کریم و امام معصوم دو چهره یک واقعیت و دو ظهور یک حقیقتند؛ یعنی انسان کامل قرآن ممثل است و قرآن کریم انسان کامل مدوّن. امام معصوم قرآن عینی است و قرآن امام علمی. امام قرآن ناطق است و قرآن امام صامت. امام صراط عینی است و قرآن صراط علمی.
شیعه و سنّی از پیغمبر اکرم‏ صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده‏‌اند که فرمود: من دو گوهر گرانبها در میان شما به یادگار گذاشته‏‌ام، تا زمانی که به آن دو چنگ زنید، گرفتار ضلالت و گمراهی نمی‌شوید. آن دو گوهر کتاب خدا و عترت من است که هرگز از یک‏دیگر جدا نمی‏‌شوند تا بر سر حوض به من برگردند. پس بنگرید که بعد از من چگونه با آن دو برخورد خواهید کرد.

جایگاه آیه تطهیر

ائمه(علیهم‌السلام) به آیه تطهیرمباهات می‌کردند و آن را دلیل حقانیت خویش می‏‌دانستند. امام سجاد(علیه‌السلام) با این که در اسارت حقد و کینه امویان بود و اهالی شام به چشم خارجی (خروج کننده وآشوبگر نسبت به حکومت وقت) به او می‌نگریستند، حقانیت خود را با استعانت از آیه مزبور، این‏گونه به آن مرد شامی که برای تحقیر و سرزنش آن حضرت آمده بود، اعلام کرد: آیا آیه ﴿إنما یرید الله لیذهب عنکم الرجس﴾ را در سوره احزاب خوانده‏‌ای؟ عرض کرد: مگر مراد این آیه شما هستید؟ فرمود: بله، مقصود آیه ما هستیم.

امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) در روز شورا (که به انتخاب عثمان منتهی شد) با اشاره به این آیه فرمود: شما را به خدا قسم می‏‌دهم، آیا در میان شما کسی هست که آیه تطهیر درباره او نازل شده باشد؟ آن هنگام که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم من و فاطمه و حسن و حسین(ع) را زیر عبای خیبری گردآورد و گفت: خدایا! این‏ها اهل بیت من هستند، پس رجس و پلیدی را از ایشان دور کن و پاک و مطهرشان گردان. اعضای شورا همگی جواب دادند: نه!

امام مجتبی(علیه‌السلام) نیز پس از پذیرش صلح و سازش تحمیلی با طاغوت شام، در سخنرانی خود در حضور معاویه ضمن برشماری فضایل و کمالات خاندان خود، به این حادثه تاریخی اشاره کرده است.

این ‏گونه روایات که نمونه‌ های آن فراوان است، نشان می‏‌دهد که امامان شیعه(علیهم‌السلام) معتقد بودند، این آیه مخصوص آن‏ها است و کسی را در آن سهیم نمی‏‌دانستند، در حالی که عموم مفسران اهل سنّت بر آنند که افزون بر امیرالمؤمنین، فاطمه‏ زهرا و حسنین (علیهم ‌السلام)، گروه فراوان دیگری را نیز شامل می‏‌‌شود. بدین ترتیب، به اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم‌السلام) اختصاص ندارد.

مرجع تفسیر وحی

ابوسعید خدری نقل کرده که رسول‏ خداصلی الله علیه و آله و سلم فرمود: آیه تطهیر درباره پنج نفر نازل شده است: درباره من و درباره علی، فاطمه، حسن و حسین؛ «نزلت هذه الآیة فی خمسة فیّ وفی علیّ وفاطمه وحسن و حسین ﴿إنّما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل‏ البیت ویطهرکم تطهیراً﴾.
در این حدیث و امثال آن مصادیق اهل‏بیت به صورت واضح و روشن تبیین شده است.

اجتماع زیر «کساء»

در روایات آمده است: در یکی از روزهایی که پیغمبر اکرم‏ صلی الله علیه و آله و سلم در خانه ام‏ سلمه بود، جبرئیل آیه ﴿إنّما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل‏ البیت و یطهرکم تطهیراً﴾ را بر آن حضرت نازل کرد. آنگاه رسول ‏اکرم ‏صلی الله علیه و آله و سلم حسن، حسین، فاطمه و علی (علیهم‌السلام) را احضار کرده، اطراف خود نشاند. سپس پارچه‏‌ای یا عبای پشمین خود را بر سر همگی کشید و با خواندن این آیه عرضه داشت: «اللّهم هؤلاء أهل‏ بیتی، اللّهم أذهب عنهم الرجس وطهرهم تطهیراً»؛ خدایا! اهل‏ بیت من این‏ها هستند. خدایا! رجس و پلیدی را از این‏ها دور کن و مطهّرشان گردان.

امّ‏ سلمه با دیدن این صحنه گفت: یا رسول ‏الله! آیا من نیز در این مجموعه داخل و مشمول این آیه هستم؟ فرمود: تو بر مکانت و منزلت خود هستی، تو بر خیر هستی؛ «أنتِ علی مکانکِ، وإنکِ علی خیرٍ».
یادآوری. این حدیث و امثال آن بیانگر غبطه امّ سلمه از عدم توفیق حضور در آن جمع است.

سلام هر روزه بر اهل‏ بیت (علیهم‌السلام)

پس از نزول آیه تطهیر رسول ‏اکرم‏ صلی الله علیه و آله و سلم تا مدّت‌‌ها هنگام نماز صبح بر در خانه فاطمه زهراٍّ می‌ایستاد و دو دست خود را بر دو طرف چهارچوب در می‏ گذاشت و می‌‏فرمود: «السلام علیکم أهل‏البیت ورحمة الله وبرکاته، الصلاة رحمکم الله ﴿إنّما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل‏ البیت ویطهرکم تطهیراً﴾ أنا حرب لمن حاربتم، أنا سلم لمن سالمتم». از ابن عباس نقل شده است: هر روز وقت هر نماز، یعنی روزی پنج مرتبه این کار را می‏‌کرد.
در این که مدت آمدن آن حضرت و سلام کردن و قرائت آیه تطهیر چقدر بوده است، روایات مختلفی وجود دارد که عبارتند از: چهل روز، شش ماه، هفت ماه، هشت ماه، نُه ماه، هفده ماه.
بعضی از روایات اِشعار دارد که آن حضرت تا آخر عمر شریف‌شان این کار را تکرار می‌کرد.

* نقل از پایگاه خبری اسراء نیوز

*منبع: کتاب شمیم ولایت، ص323