طوبی کرمانی، عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) با اشاره به شأن نزول آیه «هل اتی» و نام گذاری امروز به عنوان روز خانواده، به تشریح مهم ترین آسیبی که از دیدگاه وی خانوادههای ایرانی با آن مواجه هستند، پرداخت و گفت: خانوادههای ما از الگوهای حقیقی خود جدا شدهاند اما به چیز جدیدی هم نرسیدهاند.
وی ادامه داد: واقعیتها، حقیقتها و الگوهایمان را فراموش کرده و درون وادی افتادهایم و هنوز هم به چیزی که بتوانیم جایگزین الگوهای خود کنیم دست نیافتهایم و نخواهیم یافت؛ بنابراین درون یک برزخ زندگی میکنیم که نه سعادتمندی و آرامش خانواده متعالی را دارد و نه اینکه مانند غرب همه بنیادهای اخلاقی را از دست داده است بلکه در برزخ هستیم؛ اما برزخ حالت سختی است و امیدوارم به اصالت خود باز گردیم.
منادیان، با اخلاص وارد شوند
کرمانی در خصوص راهکاری که می توان برای خروج از این برزخ از آن استفاده کرد، گفت: ما در چرخه مدنیت جهان امروز قرار گرفتهایم و حرکت و بازگشت به اصل و اصالت قدری سنگین و سخت است اما آنهایی که به راستی منادی این مسئله هستند اگر خودشان با اخلاص در این موضوع وارد شوند شاید این مشکل حل شود.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا خانوادههای ما در اینکه زندگی حضرت فاطمه(س) و امام علی(ع) برترین الگوی زندگی خانوادگی است، شک دارند؟ گفت: خیر، شک ندارند اما در برزخی وارد شدهاند که بازگشت آن ساده نیست و جاذبهای نیز وجود دارد که به غیر این راه می کشد، از سوی دیگر همیشه به تعالی رفتن سختتر است تا به سوی تنزل و زشتی حرکت کردن.
آموزشها زن و مرد زندگی نمیسازند!
این استاد دانشگاه تهران در پاسخ به این سؤال که آیا آموزشهای ما به دختران و پسران از آنها مردان و زنانی برای زندگی می سازد، گفت: خیر، ما نقصهای زیادی در آموزشها داریم از سویی مدرک گرایی از سوی دیگر قرار دادن کارهای کاذب در اولویت افراد و ... . متأسفانه مبانی ما به هم ریخته است.
تمام زیبایی انسانها در مسئولیتپذیری آنها است
وی در پایان گفت: در جامعه کنونی زن و مرد اصلاً به کامل کردن هم فکر نکرده به این نمی اندیشند که هستی به گونه ای تدبیر شده که هم مرد و هم زن ناقص باشند و در کنار هم، تکمیل و متکامل شوند و به همین دلیل است که دخترها عنوان میکنند که حاضر نیستند زیر بلیط یک مرد بروند، چرا که خود توان مالی اداره کردن زندگیشان را دارند، مردها هم فکر می کنند که نداشتن مسئولیت راحت است در حالی که تمام زیبایی انسانها در مسئولیتپذیری آنها است.