اعلام مهمترین چالش‌های اجتماعی جامعه ایران/ کم شدن الگوهای فرهیختگی
گروه جامعه: مدیر گروه مطالعات رسانه و فرهنگ مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران مهمترین آسیب‌ها و چالش‌های اجتماعی جامعه ایران در دهه گذشته اعلام کرد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، محمدمهدی فتوره‌چی، مدیر گروه مطالعات رسانه و فرهنگ مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران، مهمترین آسیب‌ها و چالش‌های اجتماعی جامعه ایران در دهه گذشته را اعلام کرد.
وی افزود: مطالعات و تحقیقات انجام شده در سال‌های اخیر و نظر کارشناسان مسائل اجتماعی مهمترین آسیب‌ها و چالش‌های اجتماعی جامعه ایران در دهه گذشته و امروز را می توان در موارد ذیل خلاصه کرد؛ البته بدیهی است که در اولویت‌گذاری هر یک از این ناهنجاری‌ها و مسائل میان متخصصان امر اختلاف نظر وجود دارد.
1) اعتیاد که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، مادر و سرچشمه بسیاری از مفاسد و انحرافات دیگر اجتماعی از جمله طلاق، خشونت، فشاء،سرقت، قتل و قاچاق و ... است.
2) بیکاری و ناامیدی جوانان جویای کار که منجر به بحران هویت و مفاسد دیگر ناشی از عدم اشتغال فرد می‌گردد از جمله ارتکاب بزه، مشکلات روحی و روانی و کاهش سطح تعاملات انسانی، مشاجره و پرخاشگری.
3) تزلزل بنیادهای خانواده به ویژه در کلان شهرها و پایتخت و در نتیجه بحران هویت و بروز کج‌روی‌های روز افزون اجتماعی
4)فحشاء و روسپی‌گری و ترویج بی‌بند و باری جنسی که می‌تواند متأثر از بیکاری، تغییر سبک زندگی(لذت‌جویی نسل اینترنت) و مصرف رسانه‌های نوین به ویژه ماهواره و .. باشد.
5) کاهش نرخ ازدواج و باروری که متأثر از عوامل فوق بوده و البته بی‌شک تغییر الگوی زندگی نسل جدید در اثر جامعه‌پذیری فرهنگی از طریق رسانه‌ها ی نوین و تسهیل گردشگری نیز بسیار تأثیرگذاراست.
6) تنزل رشد اقتصادی و کاهش امنیت سرمایه‌گذاری که زمینه تشدید انحرافات فوق را فراهم کرده و مفاسد اداری از جمله قانون‌گریزی و حاکم شدن روابط به جای ضوابط را در پی خواهد داشت.
7) فروریختگی ارزش‌ها و هنجارهای اخلاقی در نتیجه کم شدن الگوهای فرهیختگی در جامعه و تضاد بین قول و فعل مسئولان و دولتمردان( الناس علی دین مولوکهم)
فتوره‌چی در ادامه عنوان کرد: در خصوص عوامل بروز و ظهور مفاسد و مسائل اجتماعی یاد شده نیز بر اساس شواهد و قرائن و مطالعات انجام گرفته فاکتورهای ذیل قابل ذکرند.
1) بحران اقتصادی یا بی‌نظمی‌های اقتصادی و اعمال تحریم‌های سنگین
2) گسترش به کارگیری رسانه‌های نوین ارتباطی به ویژه ماهواره و موبایل واینترنت
3) ناکارآمدی یا عدم کارآمدی مؤثر آموزش‌های دینی و تربیتی یا بی‌توجهی به آنها در اثر کم‌شدن تأثیرگروه‌های مرجع و به ویژه والدین و نیز رقابت در مصرف‌گرایی و لذت‌جویی جوانان
4) بی‌توجهی به نقش مشاوره‌های روانشناسی و افزایش مهارت‌های زندگی از سوی والدین و نهادهای تربیتی
5) افزایش روزافزون فاصله طبقاتی و شکل‌گیری طبقات مرفه سودجو و بی‌اصل و نصب و پرشماری خرده سرمایه‌داران فرصت‌طلب کم سواد و دور از فرهنگ
