«میهمان داریم» فیلمی ناموفق در کارنامه عسگرپور است

جبار آذین، منتقد و کارشناس سینما، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان این مطلب فوق اظهار کرد:  محمدمهدی عسگرپور جزء فیلمسازانی است که به واسطه پرونده کاریش، دارای یک پیشنیه خوب در سینماست، اما در فیلم «میهمان داریم» این فیلمساز دست به تجربه‌ی تازه در فرم و محتوا زده است؛ تجربه‌ای که سبب شد مفهوم و معنای والای فیلمش به نوعی قربانی شود. این نقصان نیز در پی نگاه تجربی و احساسی فیلمساز به وجود آمده است.

وی افزود: برای اینکه فیلم هنری بتواند به لحاظ فرم و محتوا تماشاگر را به سمت خود جذب کند، لازم است که کارگردان در فیلم تغییرات متناسب با نیاز تماشاگر به وجود آورد، اما وقتی فرم‎گرایی رو به افراط می‌رود، نتیجه این می‎شود که فیلم قادر نخواهد بود که با تماشاگر ارتباط برقرار کند. نکته دیگر این‌که در این فیلم مضمون اصلی، نگاه به انسان است، همچنین زندگی جاودان مضمون دیگری است که در این کار مورد توجه قرار گرفته، اما متاسفانه به دلیل عدم پرداخت خوب این دو موضوع به خوبی در فیلم جا نیفتاده است.

این منتقد درباره شخصیت‌پردازی ضعیف این فیلم نیز چنین گفت: پسران شهید فیلم، به هیچ وجه خوب از کار درنیامده‌اند، این که آنها از دنیا دیگری می‌آیند تا پدر و مادر خود را ببیند به هیچ وجه برای تماشاگر مقبول واقع نمی‌شود، همچنین به دلیل شخصیت‌پردازی نامناسب برای آنها باورپذیر نیستند. این اتفاق نیز به این دلیل روی داده که کارگردان سعی کرد علاوه بر این‌که در فرم، زمان را بشکند به نوعی از چارچوب قصه‌گویی کلاسیک هم جلوتر رود. برای همین کارگردان نتوانسته کاری که مد نظرش بوده را به خوبی درآورد.

آذین بازی پرستویی را امتیاز فیلم دانست و بیان کرد: اگر برای این کار بخواهیم امتیازی قائل شویم باید آن را در بازی پرویز پرستویی جستجوی کنیم. عاملی که سبب می‌شود تماشاگر از اواسط فیلم سالن را ترک نکند و تا انتها فیلم را تماشا کند. با این توضیح من «میهمان داریم» را تنها یک فیلم تجربی می‌دانم که فیلمسازش در پی آزمودن آن بوده و به خواست و سلیقه تماشاگر هم کاری نداشته است.

وی در پایان اظهار کرد: در این دست فیلم‌ها معمولا پایانی باز برای کار انتخاب می‌شود، یعنی تماشاگر خود آنچه استنباط کرده را برای فیلم در نظر می‌گیرد، اما این خواسته برای «میهمان داریم» رخ نداده، چون در این کار، میزان ارتباط عالم معنا با عالم ماده برایش مشخص نشده، پس تنها احساسی که برای وی باقی می‌ماند، احساس سردرگمی است.