استاد اربابی تا آخرين لحظات عمر هم دست از آموزش قرآن برنداشت

«محمدرضا پورزرگری» از شاگردان و دوستان استاد مرحوم علی اربابی در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، با بيان اين مطلب گفت: استاد اربابی با وجود بيماری و كهولت سن هرگاه به عنوان داور و يا پيشكسوت به محافل قرآنی دعوت می‌شد، ابراز سستی و ناتوانی نمی‌كرد و با نشاط در اين مجالس حاضر می‌شد.
وی افزود: ايشان نه تنها مربی قرآن بلكه مربی اخلاق ما بود؛ من از سال 1359 افتخار آشنايی با استاد و خانواده‌اش را داشتم و در جلسات قرآن ايشان شركت و از رهنمود‌های او استفاده می‌كردم و در سفرهای خارجی و داخلی و سفر حج از وجود وی بهره‌های فراوانی بردم.
پورزرگری تصريح كرد: استاد اربابی بدون رودربايستی نقاط ضعفی را كه در تلاوت شاگردانش می‌ديد، گوشزد می‌كرد و در بحث نغمات، موسيقی و الحان تسلط بسيار خوبی داشت و خودش نيز از صدای رسا، پرانعطاف و خوبی برخوردار بود.
وی افزود: استاد اربابی، پدر شهيد « امير اربابی» از قاريان خوب قرآن بود؛ بعد از شهادت امير صدای استاد اربابی نيز تحت تاثير اين داغ قرار گرفت كه البته رفته رفته صدای او به حالت اوليه بازگشت؛ استاد اربابی در يكی دو سال اخير كه عمل باز قلب انجام داده بود از خواندن پرهيز داشت تا اين كه در چند ماه اخير زخمی در ناحيه معده كه ما آن را به داغ فرزند تشبيه می‌كنيم، ايجاد شد و درمدت بسيار كوتاهی كه حتی قابل تصور هم نبود استاد را از ما گرفت و جامعه قرآنی را داغدار كرد.
پورزرگری اظهار كرد: استاد اربابی، قرآن را برای قرآن می‌خواند و برای شهرت سراغ قرآن نرفت؛ زنده‌ماندن خود را در گرو آموزش و تعليم قرآن به شاگردانش می‌دانست و اين كار را با عشق و بدون ريا انجام می‌داد.
وی افزود: ماه رمضانی نبود كه ايشان تا نيمه‌های شب پای سفره قرآن ننشيند؛ حتی برخی افراد بودند كه در اين ماه برای بهره‌مندی از استاد از شهرستان‌ها می‌آمدند و در جلساتش حضور می‌يافتند.
اين قاری بين‌المللی گفت: ما جوان‌ترها بايد قدردان استادانی همچون اربابی كه در قيد حيات هستند، باشيم چراكه وقتی آن‌ها را از دست بدهيم، می‌فهميم كه چه گوهرهايی را از دست داده‌ايم.
وی در پايان ضايعه فقدان استاد علی اربابی را به خانواده محترم ايشان، همسر گراميش و جامعه قرآنی تسليت گفت.