مقابله با مخاطب‌گريزی و راهكارهای ارتقای جذب مخاطب در مؤسسات قرآنی/10
مهارت‌پروری سر لوحه تدوين منابع در مؤسسات قرآنی قرار گيرد
گروه مؤسسات قرآنی مردم‌نهاد: در گذشته كتاب و منابع تعريف‌محور بودند و همين نيز باعث می‌شد كه فرايند آموزش دير شكل بگيرد اما در جامعه امروز بايد منابع و روش‌های آموزشی بايد به سوی مهارت‌پروری برود تا مهارت‌ها سريع و آسان به فراگيران مؤسسات قرآنی انتقال يابد.
افشار تموك، پژوهشگر قرآن در گفت‌وگو با خبرگزاری بين‌المللی قرآن (ايكنا)، با اشاره به مراحل ايجاد يك مؤسسه قرآنی گفت: آنچه كه مسلم است اين است كه برای اينكه يك مؤسسه راه‌اندازی شود، به فرايندی با حضور فعالان و مربيان قرآن نياز دارد و اگر يك محله ظرفيت و پتانسيل لازم از نظر فعالان و مربيان قرآن را داشته باشد، اين گروه دست به دست هم می‌دهند و كلاس‌های آموزشی را آغاز می‌كنند و زمانی كه اين مرحله با موفقيت انجام شد اين گروه به فكر تأسيس مؤسسه خواهند افتاد و كار از تعامل سازمان مجوزدهنده و اين اعضا آغاز می‌شود و پس از طی كردن موفق مراحل دريافت مجوز از سوی سازمان، مؤسسه می‌تواند فعاليت رسمی خود را با بودجه و برنامه‌ريزی دقيق آغاز كند.
وی در ادامه بيان كرد: اولين شرط برای مديريت يك مؤسسه قرآنی، داشتن انگيزه‌های اوليه همچون توانمندیهای مديريتی و علمی و انگيزه‌های معنوی است كه اين موارد بُعد مردمی اين موضوع است، اما بُعد دولتی آن به سازمان مجوزدهنده مربوط می‌شود كه برای اين گروه دوره‌های بازآموزی برگزار، آيين‌نامه تدوين كرده و به همسان‌سازی بپردازد تا اين مديران به مديرانی توانمند تبديل شوند.
تموك تصريح كرد: مربی و فعال قرآنی به صورت خودجوش فعاليت خود را آغاز می‌كند و سازمان مجوزدهنده بايد اين گروه را از فيلتر بگذراند تا مديرانی كه صلاحيت لازم را ندارند مجوز كسب نكنند و كسانی هم كه مجوز كسب می‌كنند، بايد با ارائه منابع و برگزاری كارگاه‌های آموزشی ارتقا پيدا كنند و توانمندیهای آنها به روز افزايش يابد.
مدير مؤسسه تسنيم اردبيل بيان كرد: در امر آموزش قرآن دو فرايند مربی و منبع بسيار مهم است، اما بايد توجه داشت تا در كلاس‌ها از مربيان خوش‌بيان، با علم، با مهارت و دارای مقبوليت ميان فراگيران استفاده شود و منبعی كه اين مربيان می‌خواهند از آن بهره ببرند منبع خوب و كاربردی باشد.
وی در ادامه اظهار كرد: در قديم كتاب و منابع تعريف‌محور بود و باعث می‌شد كه فرايند آموزش دير شكل بگيرد اما در جامعه امروز بايد منابع و روش‌های آموزشی بايد به سوی مهارت برود تا مهارت‌ها سريع و آسان به فراگيران انتقال يابد و از تعريف و محفوظات در منابع كاسته شود و از فرايند هنر در امر آموزش قران بيشتر استفاده شود.
تموك با بيان اينكه منابع آموزشی بايد به صورت تفكيك شده برای هر مقطع سنی تدوين شود، افزود: منابع آموزشی بايد با طبيعت فراگيران سازگار بوده و همزمان با آنها باشد.
وی با اشاره به اينكه تكليف‌محور بودن يكی از دلايل گريز قرآن‌آموزان از ادامه آموزش است، اظهار كرد: در كلاس‌های قرآنی كه يك كلاس فوق برنامه است بايد از هنر بيشتر استفاده شود تا كلاس در عين كوتاه بودن جذاب باشد و در پايان هر دوره نيز برترين‌ها تشويق شوند.
وی با اشاره به اينكه همراه بودن تعدد با برنامه‌ريزی خوب است، تصريح كرد: برنامه‌‌محوری و منضبط بودن در تعدد مؤسسات و ارائه برنامه به اين مراكز باعث ايجاد گسست در فعاليت‌های قرآنی و ايجاد رقابت ناسالم می‌شود و تعدد و تكثر اين مراكز در اين زمينه دخيل نيست.
اين پژوهشگر قرآن اظهار كرد: بهتر است تا در هر منطقه چند مؤسسه عمومی قرآن زير نظر يك مؤسسه تخصصی به فعاليت بپردازند و برنامه‌های عمومی به مركز عمومی و برنامه‌های تخصصی به مؤسسات تخصصی واگذار شود.
نويسنده كتاب آموزش قرآن‌پژوهی بيان كرد: تعدد در حد متعارف قابل قبول است نه بيشتر، در مرحله اول بايد ظرفيت هر منطقه برای ايجاد مؤسسه بررسی و در ادامه مؤسسه ايجاد شود، اما تقويت مؤسسات ايجاد شده از ايجاد مؤسسات جديد ضروری‌تر است.
تموك در پايان خاطرنشان كرد: شور و شوق برای ايجاد يك مؤسسه قرآنی شرط لازم است اما كافی نيست، شرط كافی شعور، علم و مهارت است، زمانی كه يك مركز قرآنی راه‌اندازی می‌شود، يك مدير هم بايد خود يك مربی موفق باشد و هم اينكه شرايط لازم برای مديريت را داشته باشد، مؤسساتی كه اين موارد را نداشته باشند با شكست مواجه می‌شوند.
وی در ادامه بيان كرد: اولين شرط برای مديريت يك مؤسسه قرآنی، داشتن انگيزه‌های اوليه همچون توانمندیهای مديريتی و علمی و انگيزه‌های معنوی است كه اين موارد بُعد مردمی اين موضوع است، اما بُعد دولتی آن به سازمان مجوزدهنده مربوط می‌شود كه برای اين گروه دوره‌های بازآموزی برگزار، آيين‌نامه تدوين كرده و به همسان‌سازی بپردازد تا اين مديران به مديرانی توانمند تبديل شوند.
تموك تصريح كرد: مربی و فعال قرآنی به صورت خودجوش فعاليت خود را آغاز می‌كند و سازمان مجوزدهنده بايد اين گروه را از فيلتر بگذراند تا مديرانی كه صلاحيت لازم را ندارند مجوز كسب نكنند و كسانی هم كه مجوز كسب می‌كنند، بايد با ارائه منابع و برگزاری كارگاه‌های آموزشی ارتقا پيدا كنند و توانمندیهای آنها به روز افزايش يابد.
مدير مؤسسه تسنيم اردبيل بيان كرد: در امر آموزش قرآن دو فرايند مربی و منبع بسيار مهم است، اما بايد توجه داشت تا در كلاس‌ها از مربيان خوش‌بيان، با علم، با مهارت و دارای مقبوليت ميان فراگيران استفاده شود و منبعی كه اين مربيان می‌خواهند از آن بهره ببرند منبع خوب و كاربردی باشد.
وی در ادامه اظهار كرد: در قديم كتاب و منابع تعريف‌محور بود و باعث می‌شد كه فرايند آموزش دير شكل بگيرد اما در جامعه امروز بايد منابع و روش‌های آموزشی بايد به سوی مهارت برود تا مهارت‌ها سريع و آسان به فراگيران انتقال يابد و از تعريف و محفوظات در منابع كاسته شود و از فرايند هنر در امر آموزش قران بيشتر استفاده شود.
تموك با بيان اينكه منابع آموزشی بايد به صورت تفكيك شده برای هر مقطع سنی تدوين شود، افزود: منابع آموزشی بايد با طبيعت فراگيران سازگار بوده و همزمان با آنها باشد.
وی با اشاره به اينكه تكليف‌محور بودن يكی از دلايل گريز قرآن‌آموزان از ادامه آموزش است، اظهار كرد: در كلاس‌های قرآنی كه يك كلاس فوق برنامه است بايد از هنر بيشتر استفاده شود تا كلاس در عين كوتاه بودن جذاب باشد و در پايان هر دوره نيز برترين‌ها تشويق شوند.
وی با اشاره به اينكه همراه بودن تعدد با برنامه‌ريزی خوب است، تصريح كرد: برنامه‌‌محوری و منضبط بودن در تعدد مؤسسات و ارائه برنامه به اين مراكز باعث ايجاد گسست در فعاليت‌های قرآنی و ايجاد رقابت ناسالم می‌شود و تعدد و تكثر اين مراكز در اين زمينه دخيل نيست.
اين پژوهشگر قرآن اظهار كرد: بهتر است تا در هر منطقه چند مؤسسه عمومی قرآن زير نظر يك مؤسسه تخصصی به فعاليت بپردازند و برنامه‌های عمومی به مركز عمومی و برنامه‌های تخصصی به مؤسسات تخصصی واگذار شود.
نويسنده كتاب آموزش قرآن‌پژوهی بيان كرد: تعدد در حد متعارف قابل قبول است نه بيشتر، در مرحله اول بايد ظرفيت هر منطقه برای ايجاد مؤسسه بررسی و در ادامه مؤسسه ايجاد شود، اما تقويت مؤسسات ايجاد شده از ايجاد مؤسسات جديد ضروری‌تر است.
تموك در پايان خاطرنشان كرد: شور و شوق برای ايجاد يك مؤسسه قرآنی شرط لازم است اما كافی نيست، شرط كافی شعور، علم و مهارت است، زمانی كه يك مركز قرآنی راه‌اندازی می‌شود، يك مدير هم بايد خود يك مربی موفق باشد و هم اينكه شرايط لازم برای مديريت را داشته باشد، مؤسساتی كه اين موارد را نداشته باشند با شكست مواجه می‌شوند.
