جبار آذین، منتقد و کارشناس سینما، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه سریال «پردهنشین» یک کار خوب و موفق است، اظهار کرد: این سریال خوشساخت توانسته به مدد یک درام اجتماعی و خانوادگی خوب به یک اثر خوشساخت تبدیل شود، چرا که هم از یک فیلمنامه قوی بهره برده، هم اینکه توانسته قصه را به شکلی زیبا روایت کند. در ضمن این کار توانسته به نحو مناسبی پردازش شخصیت داشته باشد. برای همین اکثر کارکترها برای تماشاگر قابلباور و دوستداشتنی هستند.
وی افزود: بهروز شعیبی کارگردان سریال نیز توانسته در اولین تجربه کارگردانی خود در مقام سازنده یک مجموعه تلویزیونی با چینش درست عناصر داستانی و دراماتیک، همچنین رعایت قواعد فیلمنامهنویسی، نظم خوشپرداختی را فراهم کند. ویژگی که سبب شده تماشاگر با این سریال ارتباط برقرار کند. در ضمن در این کار تلویزیونی موضوعات متعدد اجتماعی و خانوادگی مورد بررسی جدی قرار گرفته، بدون اینکه بخواهد نسبت به یک گروه خاص، جانبدارانه رفتار کند. این امتیاز مثبت نیز در قالب چند داستانک روی داده که پیوندی معقول با هم داشتهاند.
این منتقد درباره نگاه «پردهنشین» به روحانیت گفت: در این مجموعه سعی شده چهرهای واقعی و قابل باور از روحانیت در فیلم ترسیم شود؛ به نحوی که با توجه به ابعاد شخصی روحانیت، مناسبات و عملکردهای این قشر به درستی ترسیم شده است. همچنین نقش مصلحانه روحانیت در جامعه در این فیلم به شکلی هنرمندانه نشان داده شده است. نکته دیگر که به خوب درآمدن نقش روحانیهای فیلم کمک کرده، انتخاب بازیگرانی بوده که به جذابیت و محبوبیت نقشها اضافه کرده و هیچیک از آنها کلیشه و تکراری نیستند.
این منتقد سینما و تلویزیون اضافه کرد: وقتی درباره نقش آفرینی خوب روحانیهای فیلم سخن میگوییم بیانصافی است که درباره هنرنمایی تحسین برانگیزه فرهاد آئیش اشارهای نداشته باشم. در ضمن هومن برقنورد هم در این زمینه توانسته بسیار موفق عمل کند. نکتهای را باید درباره نقش هومنبرق نورد متذکر شوم. شخصیت مورد نظر، فردی آگاه در حوزه خانواده است که به مردم برای رفع مشکلات خانوادگی راهکار پیشنهاد میکند، اما در سریال نشان میدهد که وی نیز مشکلاتی از جنس مردم دارد و این گونه نیست که وی در زندگی شخصی خود، فرازمینی زندگی کند. این اتفاق برای سریال امتیاز بسیار مهمی است که نباید به سادگی از کنار آن گذشت.
وی به توضیخ فوق اشاره کرد: درباره انتخاب آئیش و برقنورد به نکته دیگری میخواهم اشاره کنم، آن هم جسارت فیلمساز در انتخاب این دو بازیگر است، چون این دو بازیگر عمدتا نقشهای طنز بازی کردهاند برای همین کار راحتی نیست که این بازیگران را برای چنین نقشهای انتخاب شوند، چون ممکن بود خوب در نیامدن این دو نقش، این پرسش را از کارگردان پیش بیاورد که چرا دست به این انتخابها زده است.
آذین اضافه کرد: دیگر نقشهای اصلی نیز، انتخابهای خوب کارگردان بودهاند. برای مثال ما تا به امروز ویشکا آسایش را در چنین قالبی ندیدهایم. در خصوص دیگر بازیگران فیلم هم تقریبا میتوان این امتیازات را قائل شد. این نکات مثبت که برای سریال برشمرده شد این امکان را به تولیدات آینده سیما میدهد که در پرداختن به شخصیتهای اجتماعی دینی از این کار الگوگیری کنند تا کارشان در دام سطحینگری و تکرار گرفتار نیاید.
وی در پاسخ به سوال پایانی مبنی بر این که دلیل موفقیت این سریال چیست؟ گفت: از نگاه من پژوهشی که فیلمساز در کارش داشته به خوبی در سریال مشخص است و نشان میدهد که وی به خوبی فضای حوزه و روحانیت را میشناسد، همچنین وی در کارش نگاهی متعهدانه به موضوع داشته، برای همین وقتی کارگردان به زندگی خانوادگی روحانیت میپردازد، نه کارش به سمت سیاه نمایی میرود نه اینکه ما کلیشه را در مجموعه مشاهده میکنیم. در این انتها امیدوارم این رویکرد حرفهای تا پایان سریال ادامه پیدا کند.