به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان غربی، دین و دینداری قدمتی به درازای حیات انسان دارد، به گونهای که میتوان گفت دین و انسان همزمان پای به عرصه وجود نهادهاند و در بین پدیدهها و مظاهر فرهنگی جوامع، دین همیشه در حیات فکری و معنوی افراد جامعه نقش مؤثر و اساسی داشته است ولی به تناسب تغییر شرایط جامعه و بروز موانع، میزان پایبندی افراد به دین و بروز اعمال و رفتار دینداری دچار قوت و ضعف شده است.
فرهنگها و جوامع مختلف از دوران باستان تا عصر جدید غالباً بهداشت و سلامتی جسمی و بهویژه، سلامتی و روانی را امور مستقیماً مرتبط با اعمال، رفتار و باورهای دینی گوناگون میپنداشتهاند و انواع دعاها و نیایشهای مذهبی برای درمان بیماران در جوامع مختلف نشانگر این اعتقاد و باور است.
اما آنچه انسان امروزی را بیشتر رنج میدهد خلأ وجودی، احساس بیمعنایی و پوچ بودن زندگی برای او است که بزرگترین عامل آن گم کردن راه اصلی زندگی و مسیر واقعی کمال و از خود بیگانگی است و خود آثار و پیامدهای زیادی دارد که مهمترین آنها اضطراب، افسردگی، خودکشی، اعتیاد و تجاوز است.
قرآن کریم با هدف کاهش فشار وارده بر انسان در رویارویی با مصایب و حوادث شیوهها و عملکردهایی را آموزش میدهد تا او توانایی دستیابی به نتایج مطلوب از جمله آرامش را بیاید.
توجه به شیوههایی مانند توکل به خداوند (مائده 11ؤ انفال 61( صبر و بردباری (بقره 153، اعراف 128، انفال 46) توبه (فرقان 70) رضا به مشیت الهی (بقره 216) دعا و عبادت (آل عمران 38، مؤمن 60) از جمله روشهای توصیه شده در دین اسلام است.