داستان انقلاب جدی گرفته نشده است/ ضعف آثار انقلابی در رقابت با موارد مشابه خارجی
گروه ادب: برگزیده جایزه جلال آل‌احمد گفت: داستان انقلاب در کشور ما جدی گرفته نشده است و همین موضوع سبب شده تا آثار داستانی با موارد مشابه خارجی قابل رقابت نباشند.
منصور انوری، نویسند رمان «جاده جنگ» در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، درباره وضعیت داستان انقلاب گفت: داستان‌های کمی هستند که بتوان آنها درخور انقلاب اسلامی دانست؛ چرا که گستردگی انقلاب اسلامی در داستان‌ها به خوبی انعکاس نیافته است و کمتر داستانی بوده که مرا جذب کند و تا آخر بتوانم آن را مطالعه کنم.
وی درباره رمان جاده جنگ که رمانی انقلابی است بیان کرد: این داستان از سوم شهریور سال 1320 شروع می‌شود و مهمترین وقایع سیاسی را در بر می‌گیرد تا اینکه به پیروزی انقلاب می‌رسد و تا پایان دفاع مقدس را شامل می‌شود.
انوری افزود: در حال حاضر برهه زمانی خرداد سال 1342 را می‌نویسم و تا جلد دهم به وقایع قبل از آن پرداخته‌ام، اما عمده داستان‌ها به وقایع مهمی باز می‌گردد که در بین سال‌های 1320 ـ 1325 وقوع پیدا کرده‌اند و داستان‌ها با فاصله زمانی به 1340 می‌رسند و به بسیاری از وقایع در این فاصله زمانی کم‌توجهی شده است.
انوری ادامه داد: این داستان تا پایان جنگ تحمیلی ادامه خواهد داشت و این برهه از زمان در طرح اولیه آن مطرح شده و می‌توان آن را نوعی نوآوری در امر داستان‌های انقلاب دانست؛ چرا که بسیاری از داستان‌ها به قبل از پیروزی انقلاب پرداخته و به پس از آن چندان ورود نداشته‌اند.
این نویسنده با اشاره به دلایل نپرداختن نویسنده‌ها به حوادث پس از پیروزی انقلاب اسلامی اظهار کرد: داستان انقلاب چندان جدی گرفته نشده است و بسیاری از آنچه نوشته شده داستان‌های کوتاه انقلاب و برخی نیز بسیار ضعیف هستند، اما کارهای خوبی نیز در میان آنها دیده می‌شود و اگر گفته شود که نویسنده به دلیل خط قرمز‌ها به این وقایع نمی‌پردازد، نوعی بهانه‌گیری است و نمی‌توان گفت که از ورود به این موضوعات واهمه‌ای وجود داشته است.
انوری تصریح کرد: زمانی که مخاطب رغبتی برای مراجعه به این آثار به دلیل رفع نشدن نیازش نشان ندهد، اثر فاخری تولید نخواهد شد، چرا که سطح توقع و انتظار مخاطب ارتقاء پیدا کرده و نویسنده نیز به طبع همین سطح نیاز و انتظار باید اثری فاخر تولید کند.
وی با بیان اینکه ضعف داستان‌نویسی به دلیل نبود نقد، موضوعی چندان جدی نیست، گفت: آنچه نویسندگان ما تاکنون نوشته‌اند چندان قابل رقابت با آثار داستانی جهانی نیست. در حدود سال‌های 57 یک داستان به نام «کلیدر» را می‌توان نام برد که آن هم اما و اگرهایی دارد و چندان با آثار جهانی قابل رقابت نیست و از سوی دیگر داستان‌های ما حتی قابل مقایسه با کشورهای همسایه ما نیز نیستند.
انوری یادآور شد: نه تنها داستان‌نویسی در کشور قوی نیست، بلکه نویسنده‌های ما نیز قدرت نویسندگی کافی را ندارند و حتی سوژه‌های بکر نیز در میان آثار ما دیده نمی‌شود؛ در حالی که در برخی کشورها همچون هندوستان، سوژه‌های ساخت فیلم از مردم خریداری می‌شود.
وی در ادامه گفت: تعداد کتاب‌های ترجمه شده در کشور بسیار بالاتر از تعداد کتاب‌های تالیفی است، اما صادرات داستان از سوی کشور ما در سطح بسیار ناچیزی صورت می‌گیرد.
