حبیب بهمنی، کارگردان سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره کیفیت آثار جشنواره فجر چنین توضیح داد: در ابتدا باید بگویم، من تمام فیلمهای جشنواره سیوسوم را تماشا نکردم، بنابراین تنها میتوانم درباره فیلمهایی که دیدهام اظهارنظر کنم. با این توضیح باید بگویم که کارهایی که من دیدم بیشتر در حول و حوش موضوعات اجتماعی رقم میخورد که در تمامی آنها نیز فضای خاکستری وجود داشت، در صورتی که این توقع میرفت که در جشنواره این دوره فضای نشاط و امید را در فیلمها شاهد باشیم، اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد، البته امیدوارم تعداد فیلمهایی که ندیدم چنین ضعفی را جبران کرده باشد.
وی درباره چرایی چنین وضعیتی در سینما گفت: به نظر من نبود سیاستی که در آن آثار سینمایی به سوی موضوعات مورد نظر هدایت شوند، سبب شده تا کارها گرایش واضحی به موضوعات تلخ و یأسآور داشته باشند. در واقع میتوان گفت مدیریت سینمایی در همه دورهها یک رفتار منفعل در مقابل جریان فیلمسازی داشته است. برای همین هیچ گاه نتوانسته یک حمایت و هدایت هدفمندی را دنبال کند. با این توضیح باید بگویم در سینمای ما این جریان فیلمسازی است که مدیریت را هدایت میکند.
این فیلمساز در پاسخ به اینکه آیا در جامعه ما تنها موضوعات یأسآور وجود دارد که فیلمسازان اجتماعی در پی نمایش آن هستند، افزود: قطعاً موضوعات بسیاری در جامعه وجود دارد که از پرداختن به آنها میتوان به برداشتهای خوبی در سینما دست یافت؛ فیلمهایی که هم بتوانند برخی آسیبها را نشان دهند، هم اینکه در آنها امید و راهکار وجود داشته باشد. متاسفانه چنین نگاهی در فیلمسازان که بخواهد این دست مضامین را ببیند وجود ندارد.
وی درباره کارهای دفاع مقدس جشنواره فیلم فجر هم بیان کرد: متاسفانه فضایی که بر سینمای اجتماعی حاکم است به نوعی دیگر در سینمای دفاع مقدس نیز وجود دارد، یعنی دولت قادر نیست آنها را حمایت کند. برای همین موضوعات دفاع مقدسی هم به شکلی مطلوب در آثار مربوطه به نمایش در نمیآیند. نکته دیگر اینکه کارهایی که در این ژانر ساخته میشوند نباید بر مبنای دغدغههای شخصی فیلمساز تولید شوند، بلکه پایه و اساس آنها باید بر پایه واقعیتهایی باشد که در دفاع مقدس وجود داشته است.
بهمنی در پاسخ به سؤال پایانی مبنی بر اینکه آیا فضای حاکم بر برج میلاد در ایام برگزاری جشنواره متناسب با جامعه اسلامی بود، تصریح کرد: مسلماً فضایی که بر یک جشن سینمایی حاکم است را نمیتوان با دیگر محافل یکی دانست، اما درباره جشنواره فجر باید گفت که حضرت امام(ره) این دهه را یومالله نامگذاری کردند، پس باید دستکم حرمت آن به لحاظ ظواهر اسلامی گرامی داشته شود، نه اینکه آن را به مکانی که شبیه سالن مُد است تبدیل کرد.