درخشش کم‌فروغ موسیقی سنتی در جشنواره فجر نشان از بضاعت ناچیز در این عرصه دارد
گروه هنر: نگاه جشنواره «موسیقی فجر» به همه ژانرهای موسیقی، نگاه علمی است و همین تعداد ناچیز گروه‌های موسیقی سنتی حاضر در جشنواره نیز بهترین‌های این عرصه بوده که از میان گروه‌های فعال انتخاب شده‌اند و به دلیل سرمایه‌گذاری نامناسب در این عرصه، بضاعت ما در همین سطح نازل است.
حامد فیضیان، سرپرست گروه موسیقی «آساره» لرستان در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: سازها و سبک موسیقی محلی ایرانی جزء ارکان ثابت و غیرقابل تغییر این ژانر از موسیقی هستند که با وجود تکرار، از دیرباز این میراث جاوید فرهنگی ایران را حفظ و حراست کرده‌اند.
وی ادامه داد: شاید به واسطه همین تکرار باشد که از مقطعی به بعد با این توجیه که دیگر این نوع از موسیقی، حرفی برای گفتن ندارد به حاشیه رانده شده و کمتر فرد و یا جریانی به غیر از گروه‌های دغدغه‌مند موسیقی محلی است که به آن وقعی بگذارند به ویژه آنکه نسل جوان موسیقی با وجود تکلم به گویش محلی به دنبال نوآوری در عرصه موسیقی است و دیگر تکیه آنها به موسیقی محلی اقوام خود، نمی‌تواند راضی‌کننده باشد.
اصالت موسیقی ایرانی به استفاده از سازهای ایرانی است
فیضیان تصریح کرد: البته گاه دیده می‌شود که نسل جوان حوزه موسیقی با استفاده از سازهای مدرن موسیقی و تنظیمات خاصی که روی آنها دارند موفق به اجرای نواها و آواهای محلی می‌شوند که البته این جریان رویکرد مثبتی است که می‌تواند حداقل از به فراموشی سپرده شدن میراث موسیقی محلی اقوام پیشگیری می‌کند، اما اصالت موسیقی ایرانی به استفاده از سازهایی است که خاستگاه آنها نیز برآمده از فرهنگ و باورهای بومی ایرانی باشد.
این نوازنده کمانچه در ادامه گفت: اینکه چرا در جریان جشنواره «موسیقی فجر» این چنین با عدم حضور پرشور گروه‌های سنتی مواجه هستیم، مسئله‌ای بنیادین و ریشه‌ای است و به سرمایه‌گذاری نامناسب در این حوزه باز می‌گردد و باید گفت حضور همین تعداد گروه موسیقی سنتی و محلی ایرانی در جشنواره نشان دهنده بضاعت ما در این عرصه است.
فیضیان افزود: نگاه جشنواره «موسیقی فجر» به ژانرهای گوناگون موسیقی، علمی است. گروه‌های سنتی و محلی شرکت‌کننده در این دوره از جشنواره از میان بهترین‌های موسیقی محلی و نواحی انتخاب شده‌اند، اینکه چرا کمیت آنها قابل توجه نیست به دلیل وجود ضعف در ساختار فنی این نوع موسیقی است که موجب تضعیف موقعیت آن شده.
آموزش و ترویج موسیقی اقوام ایرانی در اولویت آموزشکده‌ها نیست
سرپرست گروه موسیقی «آساره» گفت: تمرین و ممارست گروه‌های موسیقی محلی اقوام به حداقل زمان خود رسیده است و آموزش این نوع موسیقی در آموزشکده‌های موسیقی، دیگر محلی از اعراب ندارد. با چنین پشتوانه ضعیف فنی و آموزشی در امر موسیقی محلی دیگر نمی‌توان انتظار داشت که نسل جوان به اهمیت حفظ و حراست از این ژانر پرداخته و برای تعالی آن کوشا باشند.
وی در پایان اظهار کرد: چه بخواهیم و چه نخواهیم موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی محلی اقوام، مظاهری از فرهنگ غنی ایرانی هستند که می‌توان با سرمایه‌گذاری مناسب در این حوزه توسل به آن بخش از ناهنجاری‌های فرهنگی موجود در جامعه را کاهش داد. این موضوع منوط به تلاش و سرمایه‌گذاری سیاستگذاران فرهنگی است که عزم جدی در گسترش موسیقی ایرانی داشته باشند و با ترویج مناسب آن در میان جوانان هم اشتغال فکری برای جلوگیری از انحرافات برای آنها مهیا کنند و هم این ژانر از موسیقی را غنایی دوباره بخشند.
