به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، هفتاد و یکمین جلسه شورای معاونان مسجد جمکران با حضور تولیت، معاونان و مدیران ارشد در سالن جلسات برگزار شد.
بنابر اعلام روابط عمومی مسجد مقدس جمکران، در ابتدای جلسه پس از تلاوت آیاتی از کلام الله مجید، تولیت مسجد مقدس جمکران پیرامون آیه هفتم سوره مبارکه اعراف، گفت: خداوند متعال همه اعمال ما را با علم در روز قیامت بازگو خواهد کرد و هرگز خدا غائب نبوده، نیست و نخواهد بود، بنابراین باید در همه لحظات متذکر باشیم که عالم محضر خداست و او از همه چیز آگاه است.
رحیمیان علم خدا را وسیع دانست و افزود: خداوند متعال نه فقط از اعمال ظاهری که از آنچه در سینههای ما هست و در دلهای ما میگذرد نیز آگاه است و حتی آن چیزهایی که خود انسان هم نمیداند ولی در انسان وجود دارد مانند آثاری که گناهان بر قلب انسان باقی میگذارند و خود انسان از آنها آگاه نیست را هم خدا میداند.
عضو دفتر امام خمینی(ره) به روایت «إِنَّهُ لَیُغانُ عَلیٰ قَلْبی وَ إِنّی لَاَسْتَغْفِرُاللهَ بِالنَّهارِ سَبْعینَ مَرَّة» از پیامبر اعظم(ص) اشاره و بیان کرد: این روایتی است که حضرت امام بارها آن را میخواندند و برداشت ما از این روایت آن است که هر چه قلب پاکتر و شفافتر باشد آن وقت سر سوزنی غبار ناشی از تلاقی با مظاهر دنیا هم برای او کدورتی ایجاد میکند که باعث 70 بار استغفار برای پیامبر اعظم(ص) میشود.
وی با اشاره به آیه «أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ؛ مجادله/58» گفت: خداوند متعال اعمال ما را احصا میکند ولی ما یادمان میرود، بنابراین اینکه میگویند گناه صغیره در صورت تکرار حکم گناه کبیره را دارد به این علت است که تکرار آن ذره ذره آثاری را در روح و قلب انسان باقی میگذارد و متراکم میشود که گاهی اوقات کشندگی و مهلک بودنش از آن گناه کبیره که یک بار مرتکب میشود بیشتر است.
نماینده ولیفقیه در مسجد مقدس جمکران ادامه داد: علت دیگر تبدیل شدن گناه صغیره در صورت تکرار به گناه کبیره نیز آن است که تکرار گناه صغیره آنچنان رسوب مستحکمی روی قلب انسان باقی میگذارد که دیگر اصلا انسان نمیفهمد با گذشت زمان چه بلایی بر سر خودش آورده است.
رحیمیان استغفار دائمی را مانع از دچار شدن انسان به غفلت دانست و عنوان کرد: استغفار دائم همان شستشوی دائم است، لذا باید ما در تمام لحظات در کنار شکر و حمد و تسبیح خداوند برای اعمالمان استغفار داشته باشیم، در مورد صحبتهایمان، نگاهمان، فکرمان و تمام اعمالمان این احتمال را بدهیم که شاید بیفایده بوده و برای آن استغفار کنیم.