سینمای تاریخی ما در ورطه رابطه‌ها گرفتار شده است
گروه هنر: کارگردان فیلم قرآنی «ناسپاس» گفت: سینمای تاریخی ما به دلیل رابطه‌هایی که در آن حاکم است، از رشد مطلوبی برخوردار نبوده.
حسن هدایت، کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره ویژگی‌های سینمای تاریخی ایران و جهان، اظهار کرد: کیفیت پایین فیلم‌های تاریخی کشورمان به دو فاکتور وابسته است؛ ابتدا به دلیل پروداکشن‌های عظیمی که فیلم‌های تاریخی نیاز دارند و معمولاً این کارها آثار پرهزینه‌ای هستند، پس در چنین شرایطی و با امکانات موجود ما، نباید انتظار داشت تا کارهای خوبی هم در این حوزه تولید شود. مطلب دوم که به روی کارهای ما تاثیر منفی می‌گذارد رابطه‌هایی است که معمولاً بر سینمای ما حاکم است و سبب می‌شود این دست تولیدات به دست اهلش سپرده نشود. این مسئله نیز نشئت گرفته از رابطه‌هایی است که بین مسئولان دولتی سینما و برخی سینماگران وجود دارد.
وی در پاسخ به این سؤال که چرا ساخت فیلم‌های تاریخی در کشور ما تا این حد طولانی می‌شود، گفت: این امر دو دلیل دارد؛ ابتدا اینکه ما در این زمینه هنوز بسیار کم‌تجربه هستیم، بنابراین معمولاً فیلم‌ها زمانی طولانی را برای تولید سپری می‌کنند. مطلب دیگر هم این است که معمولاً برای این فیلم‌ها زمانی طولانی‌تر در نظر گرفته می‌شود تا بودجه‌های بیشتری به آن اختصاص داده شود. اتفاقی غیرحرفه‌ای و نادرست که باعث شده این گونه جذاب (سینمای تاریخی) در کشور ما در مهجوریت کامل به سر برد.
این کارگردان ادامه داد: وضعیت موجود در فیلم‌های تاریخی سینما را نمی‌توان با سریال‌های تاریخی تلویزیون یکی کرد، چون در آن تولیدات معمولاً قسمت‌های تولید شده زیاد است، برای همین در یک یا دو سال نمی‌توان یک سریال 40 یا 50 قسمتی را به پایان رساند. با تمام توضیحات ارائه شده باید بگویم ما هم در سینما و هم در تلویزیون توان این را داریم که در حوزه تاریخی فعالیت کنیم، به شرطی که معضلات پیش روی آن برطرف شود؛ البته باید این امر را مد نظر داشت که وقتی از توان سینمایی کشورمان سخن می‌گوییم منظور هم‌طرازی با سینمای هالیوود نیست، چون زیرساخت‌های سینمای آنها به هیچ وجه قابل مقایسه با سینمای ایران نیست.
همه ارکان سینما وامدار اسلام است
کارگردان سریال «کارگاه علوی» در پاسخ به این که همکاری مشترک با کشورهای صاحب سینما تا چه حد می‌تواند ما را در سینمای تاریخی یاری‌رسان باشد، گفت: همکاری مشترک با کشورهای خارجی از قبل از انقلاب وجود داشته است، اما از همان زمان تجربه نشان داده است که این قبیل همکاری‌ها منجر به شکست شده. برای نمونه در فیلم «حضرت محمد(ص)» از «استورارو» به عنوان فیلمبردار استفاده شده است. این هنرمند با رقم بسیار بالایی در این مجموعه کار کرده، اما من نمی‌دانم فیلمبرداران خبره ما یا داریوش خنجی که در خارج از کشور کار می‌کند، چه چیزی از استورارو کمتر داشتند.
این فیلمساز اظهار کرد: البته من منکر توانایی‌های این فیلمبردار نیستم، اما معتقد هستم نقطه اوج وی زمانی بود که فیلم «امپراطور» را کار کرد، اما این امر دلیل آن نیست که پس از سال‌ها کارش هنوز از همان کیفیت برخوردار باشد. این مطلب نیز تنها ادعایی نیست که من آن را مطرح کنم، بلکه در سینمای امروز دیگر نشان آن چنان واضحی از استورارو در سینمای جهان نمی‌بینیم. این اتفاق به نحوی دیگر در فیلم «ملک سلیمان» نیز روی داد و بودجه‌ای عظیم جهت مشارکت‌های خارجی صرف شد، بدون اینکه این همکاری نتیجه مطلوبی در بر داشته باشد.
وی در جواب به سؤال پایانی مبنی بر اینکه ارتباط سینمای تاریخی با موضوعات دینی تا چه حد است، بیان کرد: در غرب به ویژه هالیوود ارتباط سینمای تاریخی با موضوعات دینی کاملاً معمولی است و ما توجه همه‌جانبه را شاهد نیستیم، زیرا تمرکز آنان بیشتر در این حوزه به روی موضوعات اساطیری متمرکز شده است، اما در کشور ما این وضعیت فرق می‌کند و ما بیشتر به روی قصه‌های قرآنی متمرکز هستیم. این امر نیز در جای خود طبیعی است، چون پایه و اساس کشور ما روی دین استوار شده، پس تمامی ارکان آن از جمله سینما وامدار اسلام هستند.
