مساجد؛ تریبونی فراموش شده در آموزش حفظ‌‌ الصحه و اصلاح سبک زندگی

خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، سلامت از وجوه به هم وابسته ای تشکیل می‌شود که اگر یکی از آنها مورد نسیان قرار گیرد تمامی ابعاد دیگر را نیز زایل می کند، سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی به گفته اطبا کاملا به هم وابسته و نبود یا اشکال در یکی اختلال در دیگری را به وجود می آورد.

فرهنگ اسلامی فرهنگی است که همواره اصل را در تعادل نگاه‌داشتن این ابعاد گذاشته است، این تعادل پیش از هرچیزی ازخود مراقبتی و پیشگیری به دست می‌آید.

خودمراقبتی و پیشگیری نیز چیزی نیست که بگوییم به طور غریزی هر انسانی آن را دانسته و به صورت ناخودآگاه در زندگی خود به کار می‌گیرد اگر چنین تصور کنیم راه را به خطا پیموده ایم.

شاید به صورت غریزی و هنگامه خطر در پی حفظ جان خویش باشیم اما نمی‌توان‌ بدون آگاهی هر آنچه را که برای سلامت تن مفید است به کار گیریم، این آگهی نیز از راهی غیر از آموزش نیز به دست نمی‌آید.

چه بسیار آموزش‌هایی که انسان از بدو‌ کودکی یاد می‌گیرد و به خاطر عدم تکرار آن یا به دلیل عدم جدیت آموزش دهندگان این آموزش ها را فراموش می‌کند.

اما اگر این آموزش ها از همان زمان توصیه، و از طریق مراجع تأثیر گذار بازگو شوند قطعا تأثیر آنها ماندگار می‌شود، یکی از اصولی که همواره باید تکرار کرد تأکید بر اصل تندرستی و ارائه راهکارهایی برای حفظ آن است.

باید به این توجه کرد که مردم نه وقت و نه توان این را دارند که هر ساعت و یا هر لحظه که بخواهند در مکان های آموزشی قرار گرفته و مورد آموزش قرار گیرند.

همچنان آنکه، بسیاری از افراد که سن جوانی را پشت سر گذاشته و وارد سنین میانسالی قرار می‌گیرند عملا زمان آموزش را از دست می‌دهند زیرا وارد زندگی شده و با مسائل زندگی روزمره درگیر می‌شوند.

با توجه به توضیحات بالا به نظر می‌رسد باید برنامه‌ای وجود داشته باشد تا این افراد را بتوان آموزش داد، اگر به جامعه ایران و سایر کشورهای اسلامی نظر افکنیم می بینیم که بسیاری از افراد جامعه حداقل روزی یکبار در مساجد فریضه‌های دینی خود را به جای می‌آورند.

بیشتر نمازگزاران نیز همواره در سخنرانی روضه و مراسمات مختلف مساجد شرکت می‌جویند و چه بسیاری از آنان برای رتق و فتق امور روزانه خود از پیش‌نمازها و روحانیون آن محل مشاوره می‌گیرند.

در حقیقت مسجد برای این افراد حکم محل تجمع همیشگی و روحانیون حکم رهبران فکری و معنوی را ایفا می‌کنند که می توانند عامل هر تغییری باشند.

از سوی دیگر بحث خود مراقبتی و بهداشت که از سوی اسلام همواره مورد تأکید بوده است و آن را جزئی از اصول تندرستی می‌داند باید به گونه‌ای به مردم آموزش داده شود، می‌دانیم که پیامبر(ص) و ائمه معصوم(ع) همواره مسجد را در رأس امور قرار داده بودند و در این محل به آموزش مردم می‌پرداختند.

اما امروز جایگاه آن تا حدی دچار فراموشی شده و در نظر بسیاری از افراد از مسجد تنها محلی برای نماز و عبادت انتظار می‌رود، در صورتی اگر به صدر اسلام و دوران امامت معصومین(ع) توجه داشته باشیم می‌بینیم مسجد علاوه بر اینکه محل برپایی نماز و قرائت قرآن بود. در آن تصمیمات عدیده سیاسی - نظامی نیز گرفته می‌شد.

همچنین در این مساجد بود که پیامبر بهترین و نیکوترین شیوه زندگی را به پیروان‌اش می‌آموخت و علاوه بر سلامت روح، اصول حفظ سلامت جسم را به آنها آموزش می‌داد.

چه نیکوست که در عصر حاضر نیز مسلمانان و پیشوایان دینی و سیاسی آنان اصولی را که پیامبر و جانشینان او 14 قرن پیش به کار می گرفتند تا سبک زندگی مردم را اصلاح کنند دوباره به کار گرفته و به افراد در آموزش اصول حفظ‌الصحه و دانش‌های خود مراقبتی کمک کند شاید از این طریق سلامت عمومی ارتقا یافته و بتوان زمینه حضور پزشکان و مشاوران بهداشتی را در مساجد جهت حل معضلات بهداشتی درمانی جامعه با مشارکت افراد مختلف فراهم آورد.