شهرالاستغفار؛ ماهی که با یک عمل بهشت بر انسان واجب می‌شود
گروه جامعه: در حدیثی آمده هر کس از روزهای ماه رجب را روزه بگیرد، بهشت بر او واجب می‌شود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، خداوند متعال ماه رجب را یکی از ماه های برگزیده خود قرار داد و با تعیین پاداش‌هایی از سر کرم و بخشندگی، بندگانش را برای تقرب به خود تشویق می‌کند، و از کرم خداوند متعال چیزی کاسته نمی‌شود که در مقابل عمل اندک بنده پاداشی عظیم عطا کند، آنگونه که از سر رحمت گناهان بندگانش را بیامرزد و توبه آن‌ها را بپذیرد.
پس چه اصراری است که بخشش لایزال الهی را منکر شویم؟ و البته که ناامیدی از رحمت واسعه او، خود مانع بزرگی برای قرار گرفتن در سایه رحمت الهی است. لذا به بندگان گنهکارش که مکرر در حق خود ظلم و اسراف کرده‌اند فرمود، شما از رحمت من نا امید نشوید، من که غفور و رحیم هستم، همه گناهان را یک جا می‌بخشم:
«قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ» (الزمر، 53)
بگو اى بندگان من که بر خویشتن زیادهروى روا داشتهاید از رحمت خدا نومید مشوید در حقیقت خدا همه گناهان را مىآمرزد که او خود آمرزنده مهربان است.
رجب ماه توبه و طلب عفو است و شبی چون لیله الرغائب را در خود دارد. شبی که عطا و بخشش خداوند در آن خارج از حد تصور آدمی است؛ و این، دلیل نامیدن این ماه به ماه آمرزش‌خواهی (شهرالاستغفار) است.
محبت خداوند منان حتی به بندگان کافر و معصیت‌کارش بسیار بیش از آن است که قابل تصور و توصیف باشد. به اندازه‌ای که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: رجب ماه بارش رحمت الهى است. خداوند در این ماه رحمت خود را بربندگانش فرو مى‌ریزد.
رجب توصیه و تذکر تمامی معصومین و اولیاست. رمضان ماه امت پیامبر است و شعبان ماه پیامبر، اما رجب ماه خداست و همین ماه خدا بودن رجب است که روزه و نمازهای خاصه و سایر عبادات در آن با نیتی خالص و بدون چشم داشتی، خشنودی ویژه خداوند را به دنبال دارد تا بدان جای که خواسته تمامی فرشتگان گرد آمده از آسمان‌ها و زمین بر کعبه و اطراف آن در این ماه عزیز را که طلب عفو و بخشش از عبادت کنندگان رجب را مسألت دارند به یکباره اجابت می‌کند و می‌فرماید که «از تمامی آن‌ها در گذشتم».
چرخش قمری اکنون فصل ویژه عبادت و بندگی را برایمان به ارمغان آورده. فصلی که آغازش «رجب» است و امتدادش با گذر از «شعبان» به «رمضان» رسیده و با «فطر» آن پیوند می‌خورد. به امید پیوستن و همراه شدن با کاروان رجبیون، بعد از هر فریضه مفاتیح می گشاییم و می‌خوانیم «یا من ارجوه لکل خیر و امن سخطه عند کل شر یا من یعطی الکثیر بالقلیل یا من...» و بسیار می گوییم «استغفرالله و اسئله التوبه»
