به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، در این مراسم که شب گذشته، ششم اردیبهشت به میزبانی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. علیاصغر قاسمی، قائم مقام رئیس خانه اندیشمندان در سخنانی ضمن گرامیداشت یاد استاد شهید مرتضی مطهری به تقارن هفته معلم با بهار طبیعت اشاره کرد و گفت: تقارن هفته معلم با بهار طبیعت را به فال نیک میگیریم و رویش جوانههای سبز تفکر به پیکر پرنشاط زندگی را شکرگزار هستیم.
قاسمی به تاسیس خانه اندیشمندان علوم انسانی در سال 1390 اشاره کرد و افزود: شکلگیری خانه اندیشمندان از نظر زمان مقارن با دورانی است که بسیاری از اساتید علوم انسانی کشور از دانشگاهها بازنشسته میشدند. یکی از مفروضات ما در تاسیس خانه اندیشمندان این بود که شکلگیری و تقویت نهادهای مدنی به ویژه در حوزههای فکری و اندیشهای و دانشگاهی یکی از پیششرطهای مهم دستیابی کشور به توسعه و پیشرفت است و خانه اندیشمندان به عنوان یک نهاد مدنی میتواند در مسیر توسعه و پیشرفت کشور نقش ایفا کند.
وی تصریح کرد: معتقد هستیم که مهمترین سرمایه یک کشور برای دستیابی به توسعه و پیشرفت «سرمایه انسانی» است و اندیشمندان علوم انسانی هسته اصلی و مرکز ثقل سرمایه انسانی یک کشور را تشکیل میدهند؛ چرا که چرخ توسعه و پیشرفت کشور با اندیشههای آنان به حرکت در میآید و به آن جهتدهی میکند.
قائم مقام رئیس خانه اندیشمندان علوم انسانی افزود: بر این باور هستیم که تقویت علوم انسانی در کشور طی بلندمدت باعث تقویت ثبات نظام و تحکیم پایههای امنیت و اقتدار ملی میشود. هر چند به دلیل ماهیت انتقادی این علوم ممکن است در کوتاهمدت باعث رنجش خاطر برخی شود.
وی همچنین گفت: بررسیها نشان داد که در میان اصحاب علوم انسانی و تشکلهای علمی این حوزه وجود «خانهای» که بتواند همه اعضای خانواده را فارغ از هر گونه گرایش فکری و سیاسی دور هم گرد آورد خالی است و تشکیل آن ضرورت دارد و به این نتیجه رسیدیم که در میان تمام نهادها و سازمانهای موجود در کشور، شهرداری تهران به دلیل ماهیت فعالیتهای این نهاد در حوزههای فرهنگی واجتماعی شهری میتواند حامی مناسب و خوبی برای اجرای این ایده باشد که خوشبختانه شهرداری تهران نیز از این ایده استقبال کرد.
قاسمی ادامه داد: خانه اندیشمندان تلاش دارد زمینه همگرایی اصحاب علوم انسانی را در رشتههای مختلف فراهم کند؛ چراکه معتقد هستیم این همگرایی نه باعث جمع این اندیشهها، بلکه باعث ضرب آنها در یکدیگر میشود.
وی با تاکید بر اینکه خانه اندیشمندان رقیب انجمنها و نهادهای علمی کشور نیست، بلکه از حامیان آنهاست، گفت: دستاندرکاران خانه اندیشمندان بر این عقیده هستند که اساتید و صاحبنظران علوم انسانی علاوه بر دانش و علم خود در دوران تحصیل واجد تجارب تدریس و پژوهش هستند که نسل جوان دانشگاهی نباید از آن محروم شود، به همین دلیل برای انتقال دانش و تجارب پیشکسوتان علوم انسانی به جوانان به طور توأمان تلاش میکند.
قاسمی تاکید کرد: استاد سعید حمیدیان از سرمایههای ارزشمندی است که اندیشهها و تجارب وی میتواند کشور را در مسیر توسعه و پیشرفت کمک کند.
همچنین در این محفل استاد بهاءالدین خرمشاهی، حافظشناس و محقق زبان و ادبیات فارسی، شعری درباره سعید حمیدیان قرائت کرد و به ستایش تحقیقات وی پرداخت.
نصرالله پورجوادی، پژوهشگر عرفان و فلسفه نیز به بیان خاطراتی از مراودات خود با استاد حمیدیان پرداخت و گفت: سعید حمیدیان یکی از معدود متخصصان زبان و ادبیات فارسی است که کتاب «شرح شوق» وی به عنوان کار اصلی و بزرگی همواره مورد استفاده من است.
وی با اشاره به اینکه حمیدیان پیشگام در برگزاری نخستین سمینار زبان و ادب فارسی بوده، افزود: وی سابقه همکاری خوبی با مجلات علمی و صاحب تالیفات بینظیری است.
همچنین محمد دهقانی از شاگردان قدیمی حمیدیان در سخنانی تاکید کرد: ویژگی اصلی استاد حمیدیان وسعت اطلاعات علمی وی است که همواره در کلاسهای درس، شاگردان را با آثار ادبی ممتاز جهان آشنا میکرد.
اصغر دادبه، پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی نیز به بیان خاطرات دوستی و همکاری خود با استاد حمیدیان پرداخت و گفت: هدف مشترک مجموعه استادان پیشکسوت زبان و ادبیات فارسی اعتلای فرهنگ ایرانی بود. اصل ایران است و ایرانی که من از آن صحبت میکنم اسلام را با خود همراه دارد.
وی افزود: شاعران بزرگ کشور ما جامعیت دارند و برای درک آثارشان نمیتوانیم به کتابهای لغت اکتفا کنیم.
دادبه با تاکید بر اینکه حمیدیان یک شخصیت ادبی جامع است، گفت: متاسفم که نسل امثال حمیدیان در حال انقراض است، باید حمیدیان را مغتنم بدانیم و شیوهاش را پیش بگیریم.
همچنین کامران فانی، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی در سخنانی با بیان اینکه به ترجمههای حمیدیان کمتر توجه شده است، اظهار کرد: کتاب شرح شوق حمیدیان مفصلترین شرح جامع از اشعار حافظ است که در آن به کلیت ساختار غزل توجه ویژه شده.
سعید حمیدیان نیز در سخنانی با بیان این پرسش که «چه میخواستیم و چه شد؟» گفت: خوشترین ایام زندگی من سه سالی بود که کارمند پیمانی شهرداری تهران بودم و پس از دریافت درجه کارشناسی ارشد عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی شدم، ولی به دلیل تعصبات ضد عربی رایج در آن مرکز آنجا را ترک کردم و سال 54 برای تدریس به دانشگاه تهران رفتم، ولی پس از سه سال در سال 1357 به دانشگاه اهواز منتقل شدم که به دلیل تنگنظریها و موضعگیریهای عجیب و دردناک با سختی روبرو شدم.
وی ادامه داد: از سال 68 تا 72 به عنوان استاد مامور دانشگاه اهواز در دانشگاه علامه طباطبایی بودم تا اینکه سال 72 با کمک استاد شهیدی به لهستان اعزام شدم و پس از مراجعت از لهستان در دوران وزارت علوم، معین توانستم از دانشگاه اهواز به دانشگاه علامه طباطبایی انتقال پیدا کنم و آرامش یابم.
حمیدیان تصریح کرد: با تمام گرفتاریها به معلم بودن خود میبالم. معلمی سرشار از شادی و دنیایی از لطافتهاست.
مراسم جشن 70 سالگی استاد سعید حمیدیان، شامگاه یکشنبه ششم اردیبهشت 94 در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.