کاهش هزینه‌های تولید نمایش‌های دینی با آرشیو تجهیزات و ملزومات
گروه هنر: در همه جای دنیا با ساخت شهرک‌های سینمایی و همچنین آرشیو تجهیزات و ملزومات تولیدات سینمایی و تئاتری، از این وسایل به دفعات در آثار گوناگون نمایشی استفاده می‌شود که این خود هزینه‌های تولید آثار تاریخی و دینی را پایین می‌آورد؛ مسئله‌ای که در ایران نمود عینی ندارد.
منوچهر اکبرلو، منتقد و کارشناس تئاتر و سینما در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: کشورهایی که برنامه‌ریزی جامعی در حوزه تولیدات سینمایی و تئاتری خود دارند مد‌ت‌هاست که با استفاده از راهکار ساده‌ای توانسته‌اند بر هزینه‌های هنگفت تولیدات خود با مضامین و موضوعات تاریخی فائق آیند و آن راهکار این است که با ساخت شهرک‌های سینمایی و همچنین تهیه آرشیوهای بزرگی از تجهیزات، لباس‌ها و اشیای دوره‌های تاریخی ویژه تولیدات تئاتری، شرایطی را فراهم آورند که روند تولید این آثار سهل‌الوصول شود.
وی ادامه داد: متأسفانه در ایران به دلیل استفاده از بودجه‌های دولتی و در نتیجه بی‌اهمیت بودن سرمایه‌ها، شاهد هزینه‌کرد چند‌برابری در زمینه ساخت دکور و فراهم آمدن تجهیزات صحنه و دکور نمایش‌های تاریخی هستیم و از آن بدتر به دلیل مدیریت نابلد و بدون دغدغه نسبت به بیت‌المال، با پایان یافتن پروژه همه هزینه‌ها در زمینه لباس و ابزار از بین می‌روند، نمونه بارز آن در سریال‌سازی دو مجموعه تاریخی امام علی(ع) و مختارنامه است که دیگر اثری از دکور، صحنه‌ها و ... آنها باقی نمانده است.
مسئولان فرهنگی و مدیران پروژه‌های نمایشی اصلاً به فکر نگهداری تجهیزات نمایشی نیستند
اکبرلو تصریح کرد: مسئولان فرهنگی و مدیران پروژه‌های نمایشی چون دغدغه‌مند نیستند، لذا اصلاً به فکر نگهداری این مجموعه‌ها و احیاناً سوددهی آنها به جهت به کارگیری در پروژه دیگر نیستند و نتیجه این می‌شود که با تصمیم برای ساخت یک مجموعه دیگر و یا تولید یک نمایش تاریخی جدید همه‌چیز باید از نو آغاز شده و بودجه‌ای کلان برای کار جدیدی در نظر گرفته شود.
مجری برنامه «مجله تئاتر» شبکه چهار سیما در ادامه گفت: در تولید آثار نمایشی دینی چون هزینه تمام شده برای برپایی شرایط مطلوب آنها گران تمام می‌شود و معمولاً گروه‌های نمایشی به طرز شایسته‌ای مورد حمایت قرار نمی‌گیرند، لذا به تولید آثاری بی‌خاصیت روی می‌آورند که کمترین اثر را بر روی مخاطب دارد.
وی افزود: معمولاً در تولید نمایش‌های دینی نهادهای دولتی و مذهبی زیادی وجود دارند که هر کدام ادعای متولی‌گری این آثار را دارند؛ در نتیجه آن چنان در تولید این آثار دخالت می‌کنند که نمایشگران مجبور می‌شوند فقط بر طبق خواسته و سلیقه مدیران حامی خود عمل کنند و لذا از نیاز و سلیقه مخاطب خود غافل می‌شوند، نتیجه‌ای که این روند به دنبال دارد، اینکه عبارت نمایش دینی تولید شده توسط این هنرمندان مترادف است با نمایش‌هایی که غیرجذاب بوده و تنها مدیرپسند هستند.
نمایشگران دینی تنها درصدد برآوردن خواست حامیان خود هستند
اکبرلو تأکید کرد: در شرایط کنونی برخی از نمایشگران که همچنان دغدغه تئاتر دینی را دارند به ایده‌های جدیدی در تولید روی نمی‌آورند و محو نمایش‌های سفارشی شده و به نسبت حمایت مالی که از سوی فرد و یا نهاد خاصی از آنها به عمل می‌آید نگران آن هستند که تنها مطامع حامی و سرمایه‌گذار خود را تأمین کنند.
وی در پایان گفت: در پی وقوع چنین شکلی در روند تولیدات نمایش دینی، تماشاگران با شنیدن نام نمایش دینی به دلیل تجربیات ناخوشایندی که به دست آورده‌اند به سراغ آنها نرفته و نوعی بی‌اعتمادی در آنها نسبت به مواجهه با نمایش دینی به وجود می‌آید و جالب اینکه حتی از سوی تولیدکننده نیز عزمی برای آنکه با تمسک به راه‌های جدید حمایت و اعتماد مخاطبان جلب شود وجود ندارد.
