نتایج مأنوس بودن پزشکان با قرآن
گروه سلامت: رئیس نمایندگی دفتر مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی تهران قرآن را شفایی خواند که درمان از سوی آن قطعی است و گفت: در صورت جاری شدن آن در طب هم پزشک و هم بیمار از آن منتفع می‌شوند.
حجت‌الاسلام والمسلمین نیکزاد عیسی‌زاده، رئیس نمایندگی دفتر مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه قرآن شفا است، الفت با آیات نورانی قرآن را موجب اعتلای سلامت معنوی در پزشکان و همزمان با آن بیماران دانست.
وی افزود: قرآن یک نشانی را بر پیشانی خود دارد که همه دل‌ها را شیفته می‌کند، قرآن درباره خود می‌فرماید «شفاءٌ و رحمهٌ للمومنین» یعنی اگر کسی دنبال شفا هست از آنجایی که یک درمان داریم و یک شفا؛ و ممکن نیست بدانیم درمان به شفا منتهی می‌شود یا خیر؟ از سوی دیگر وقتی شفا مطرح می‌شود یعنی درمان قطعی است.
عیسی‌زاده ادامه داد: قرآن وقتی نسبت شفا را به خود می‌دهد هم در مهندسی کلمات و هم در مفاهیم آن به گونه‌ای پیشرفته است که محصول عظیم آن که شفا باشد قطعا محقق می‌شود.
وی تأکید کرد: ذره‌ای تأمل در میان مفاهیم قرآن و آیات آن و دل‌سپردن بدان باعث می‌شود که دردها تسکین یابند این وعده‌ای است که قرآن می‌دهد و لذا هیچ شکی نیست اگر قابل باشیم و قابلیت خود را بالا برده و دل را به قرآن بسپاریم قطعا این وعده قرآن محقق خواهد شد.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: اساساً قرآن با آن بار معنوی که دارد به نفس انسان چنگ می‌اندازد و او را به ساحل آرامش می‌رساند، این یک بحث علمی مفصلی است در مباحث قرآن و طب باید بدان پرداخته شود.
مأنوس کردن پزشکان به قرآن و بهره گیری از آیات قرآن در طب هر دو به یک نتیجه منتهی می‌شوند
وی با اشاره به استفاده از آیات قرآن در طب عنوان کرد: مأنوس کردن پزشکان با قرآن و استفاده از آیات مبارک آن در طب هر دو به یک نتیجه منتهی می‌شوند وقتی شما قرآن را در طب جاری کنید دل‌های طبیبان با قرآن انس می‌گیرد هم خود از این سایه لطف و شفای قرآن بهره‌مند می‌شوند و هم اینکه از قرآن برای آرامش و شفای بیماران استفاده می‌کنند.
کسی می تواند قرآن را به میان طب آورد که حکیم باشد
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اظهار کرد: به تعبیر ما بهره‌گیری از قرآن در طب یک مسیر رفت و برگشت است، در وهله نخست طبیبان به سوی قرآن می‌روند و قرآن را به میان طب می‌آورند چون کسی می تواند مفاهیم قرآن را در درمان بیماران به کار برد که خود طبیب و یا به تعبیر بهتر آن حکیم باشد.
وی با بیان اینکه طبیب در درجه اول اسم و صفت خداوند متعال است، خاطر نشان کرد: اگر کسی طبیب باشد؛ وقتی به سوی قرآن می‌رود و مفاهیم نورانی آن را به سوی طب بکشاند می‌تواند با آیات نورانی قرآن به درمان روح و سایر بیماری‌ها بپردازد و اعتلای سلامت معنوی را در میان پزشک و بیمار منجر شود.
