بیدار باش دعای اولین روز ماه رمضان/ روزه‌دار واقعی باشیم

روزه می‌گیریم، اما با اسراف سحری می‌خوریم و با اسراف مسواک می‌زنیم، نماز می‌‌خوانیم اما خدا گم شده نمازهای ماست. سر کار می‌رویم اما مردم از دست رانندگی ما عذاب می کشند. حق الناس را وسط خیابان له می کنیم تا سرکار برسیم.

مسلمانی را از نو آغاز کنیم

چون روزه هستیم بیشتر استراحت می‌کنیم تا کار، روزه هستیم اما چون حوصله نداریم کار ارباب‌رجوع را درست انجام نمی‌دهیم. یادمان می رود که نان حلال نتیجه کار حلال و درست بیرون است.
نه چشممان روزه است، نه گوشمان، نه دست و پا و فکر و اندیشیمان. نه حتی دهانمان از بس که غیبت می کنیم. آیا این مسلمانی بود که قرار بود باشیم یا خود را به خواب غفلت زده ایم و به پوسته دین اکتفا کرده ایم. باید هوشیار شویم، توبه کنیم و مسلمانی را از نو آغاز کنیم.

«اللهمَّ اجعل صِیامی فیهِ صِیامَ الصائِمین، وَ قِیامی فیهِ قِیامَ القائِمین، وَ نَبِّهنی فیهِ عَن نَومَةِ الغافِلین، وَ هَب لی جُرمی فیهِ یا اِلهَ العالَمین، وَاعفُ عَنّی یا عافِیاً عَنِ المُجرِمین؛ خدایا روزه مرا در این روز مانند روزه داران حقیقی که مقبول توست قرار بده، واقامه نمازم را مانند نمازگزاران واقعی مقرر فرما، و مرا از خواب غافلان «از یاد تو» هوشیار و بیدارساز و هم در این روز جرم و گناهم را ببخش ای خدای عالمیان و از زشتی هایم عفو فرما ای عفو کننده از گنهکاران».

دعای روزهای ماه رمضان کوتاه است اما به بهانه کوتاهی باید مراقب بود از مفاهیم بلندشان غافل نشویم. ساده انگاری روزه و نماز و اکتفا به حداقل های ظاهری دین از ما انسانی سطحی و ظاهری خواهد ساخت. خدایا کمک کن اینچنین نباشیم.