به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، برنامههای مناسبتی به خصوص برنامهسازی برای ایام ماه مبارک رمضان همواره باید با دیدی موشکافانه و دقیق همراه شود. قداست این ایام، جذب مخاطب، طیف وسیع اقشار مختلف جهت تماشای برنامههای مناسبتی این ایام و نیز اوقات مهمی همچون سحر، پیش از افطار و پس از افطار، از جمله زمانهایی محسوب میشود که مخاطبان حداکثری از برنامههای این زمانها، بازدید میکنند.
لزوم توجه به برنامهسازی در زمانبندیهای خاص، مستلزم نگاهی جامع و دقیق به ذائقه و نیاز مخاطب و نیز تعریف چشماندازی جهت جریانسازی مثبت با استفاده از فضای رسانهای است. طبیعتا بهرهمندی از جاذبههای یک رسانه دیداری ـ شنیداری همچون صدا و سیما در جهت جریانسازی مثبت در این زمانهای خاص، فرصتی است که نباید از آن غافل شد.
یکی از برنامههای پر طرفدار ایام ماه مبارک رمضان، برنامه «ماه عسل» است که مخاطبان بسیاری را با خود همراه دارد که البته بخشی از این مخاطبان به عنوان مخاطب طرفدار، به همراهی با این برنامه میپردازند و بخشی دیگر نیز به عنوان مخاطب نقاد، این برنامه را دنبال میکنند.
توجه بخش وسیعی از مخاطبان به این برنامه بر همگان روشن است به گونهای که پیش از آغاز ماه مبارک رمضان در شبکههای مجازی تبلیغاتی از جانب مخاطبان در رابطه با این برنامه آغاز شده است و مخاطبان این برنامه، حتی به تیتراژهای آغاز و پایان آن نیز توجه داشته و پیش از آغاز ماه مبارک در رابطه با آن صحبت و گفتوگو میکنند.
با وجود فراهم آمدن چنین فضای پر مخاطبی که پس از سالها پخش این برنامه در ساعات پیش از افطار برای آن بهدست آمده است، مسئولان سازمان صدا و سیما باید گامهایی دقیقتر و سنجیدهتر در راستای بررسی همهجانبه برنامههای امسال «ماه عسل»، برداشته و با نگاهی موشکافانهتر، ابعاد جامعهشناسی آن را بررسی کرده و در راستای انتخاب میهمانان آن، که هر کدام به دلیل داشتن شرایط و ماجرای عجیب خود به این برنامه دعوت میشوند، دقیقتر و حساستر عمل کنند.
اولین برنامه «ماه عسل» در شرایطی آغاز شد که بخشی از آن به آرشیوی از برنامه سال گذشته، اختصاص داده شد؛ همچنین یادی از مرحوم مرتضی پاشایی، که تیتراژ سال گذشته این برنامه را خوانده بود، بخش دیگری از اولین برنامه ماه عسل را به خود اختصاص داد.
اولین میهمان برنامه «ماه عسل» در سال 94، زوج جوانی بودند که تنها ویژگی خاصی که آنها را به عنوان میهمان این برنامه معرفی میکرد، یک عمل و به دور از عقل از جانب مرد بود؛ عملی که به دلیل یک دعوای زن و شوهری، باعث شد که مرد برای اثبات علاقه خود به همسرش، تصمیم به خودکشی گرفته و از طبقه دوم یک ساختمان، خود را به حیاط پرت کند.
تا اینجای کار، ماجرا کمی تعجببرانگیز اما غیرعقلانی و دور از منطق بوده است؛ نکته حائز اهمیت این است که حضور این زوج جوان در این برنامه پر مخاطب و نقل خاطرهای از یک عمل غیرعقلانی و غیرمعقول، چه ضرورتی داشته و چه اهداف آموزشی و جامعهشناسانهای میتواند داشته باشد؟!
ابتکار جدید ماه عسل در رمضان سال 94 این بوده است که علاوه بر میهمانان اصلی، عدهای از افراد مرتبط نیز به عنوان میهمان در این برنامه حضور مییابند که در اولین شب پخش این برنامه، دیگر میهمانان، زوجهای جوانی بودند که پس از شنیدن این ماجرا، برداشتهای خود را مطرح و عنوان کردند.
بخشی از زمان اولین برنامه، به پرسیدن تاریخ خواستگاری و ازدواج این زوجهای جوان گذشت که ضرورت آن نیز برای مخاطبان انبوهی که پای این برنامه نشسته بودند، نا معلوم بود. شوخیهایی که در خلال عنوان کردن و فراموش کردن تاریخ خواستگاری و ازدواج این زوجها گذشت! از دیگر حاشیههایی بود که بر روند غیرمعمول و نا مناسب این برنامه میافزود.
در انتهای برنامه نیز فرزند آن زوج جوان که میهمانان اصلی این برنامه بودند به جمع میهمانان افزوده شده و برنامه به پایان رسید. روند غیرمعمولی و ماجرای مربوط به اولین میهمانان ماه عسل به گونهای بود که لحظاتی پس از پایان این برنامه، در شبکههای مجازی موجی از طنزها، انتقادها و طنزنوشتهها در رابطه با موضوع اولین برنامه ماه عسل به راه افتاد.
سؤالی که در انتهای این گزارش مطرح میشود این است که برنامهسازی در ساعات و ایامی که رسانهای همچون تلویزیون، مخاطبانی از قشرهای مختلف را با خود همراه دارد، به چه قیمت و بهایی است که چنین موضوعی به آن اختصاص مییابد؟ بیان و طرح موضوع خودکشی یک مرد پس از یک مشاجره خانوادگی، تا چه میزانی میتواند آثار آموزشی و سازنده داشته باشد که در اولین برنامه «ماه عسل»، مورد بررسی قرار گرفته و به عنوان محور بحث مطرح میشود؟ و ناظران و برنامهسازان رسانه ملی، برای نظارت بر چنین برنامههایی که به صورت زنده بر روی آنتن میرود و با سیل مخاطبان نیز همراه است، چه تمهیداتی میاندیشند که جنبههای مخرب یک برنامه بیشتر از جنبههای آموزشی آن نشود؟!!!
* طاهره رفعت
نکته جالب اینجاست که سازندگان این برنامه در قسمت اول فرهنگی نادانی را ترویج می کنند.