به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) شعبه اروپا، حضرت آیتالله رمضانی، امام مسجد و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ دیروز، 5 تیر، در خطبههای نماز جمعه مسجد امام علی(ع) هامبورگ اظهار کرد: در مباحث قبلی با بررسی مادّه 16 اعلامیه جهانی حقوق بشر خانواده روشن شد که به عنوان یک کانون مقدّس و بنیان اصلی جامعه، باید بر اساس حفظ کرامت و شؤون زن و مرد مدیریت شود و بسیار روشن است که حرکت در مسیر خانوادهای مطلوب و سازنده با حفظ حقوق متقابل و توجّه به اخلاق و ارزشها امکانپذیر خواهد بود.
وی افزود: همین نگاه در ازدواج باعث میشود خانواده از طهارت معنوی و صفا و صمیمیت برخوردار باشد. زن و مرد در زندگی مشترک، فرا میگیرند که باید مصالح جمعی را برای رسیدن به رشد و تکامل لازم مراعات و فرزندان خود را بر اساس مبانی و اصول ارزشی انسان، در مسیر اهداف خلقت و آفرینش تربیت کنند. توجّه به این نکته در تربیت فرزندان، برای همه مادران و پدران و مربّیان تربیتی جامعه امری ضروریست. در غیر این صورت نسل جامعه از امنیت لازم برای یک زندگی عادی برخوردار نخواهند بود و این ناامنی در همه بخشهای زندگی آنها جریان خواهد یافت.
آیتالله رمضانی تصریح کرد: از نکتههای بسیار مهم در این زمینه آن است که چگونه میتوان خانواده را به عنوان یک رکن اساسی جامعه حفظ کرد و چه قوانین و ضوابطی را باید رعایت کرد تا خانواده به شکل صحیح در جریان حیات جامعه نقش سازنده خود را ایفا کند؟ به تعبیر دیگر تشکیل یک خانواده سالم بر اساس ارزشهای انسانی و الهی بر چه مبانی و اصولی استوار است؟
وی گفت: در شکلگیری خانواده باید به اصول تربیتی در همه ابعاد از جمله تربیت فرزند، رعایت حقوق همه ارکان خانواده، نوع ارتباط خانواده با جامعه، شناخت حقوق متقابل اعضای خانواده، رعایت اصول اخلاقی و ارزشی و چگونگی تعمیق روابط عاطفی و بسیاری از مسائل دیگر توجّه کرد. اما متأسفانه امروزه به جای پرداختن به این امور مهم، عدّهای درصدد متلاشیکردن ارکان خانواده هستند و در نتیجه جامعه امروز بشری با جدائی پدر و مادر و فرزندان از یکدیگر مواجه است و ابعاد عاطفی و انسانی به شدت با تهدید مواجه شده است. به همین جهت اسلام برای حمایت از تشکیل خانواده و استحکام آن سفارشهای مهمی را یادآوری میکند که برخی از آنها اشاره میشود:
اسلام بر اصل تشکیل خانواده تأکید بسیاری میکند و در این زمینه، هم به اهمّیت ازدواج و آثار تربیتی و روحی و روانی آن اشاره میکند و هم قواعدی را برای تثبیت و تقویت خانواده مورد تأکید قرار میدهد. اسلام به شدّت از تکزیستی و غربت پرهیز میدهد و حتّی حفظ و تقویت ایمان را به اصل تشکیل خانواده منوط میدارد: «در اسلام هیچ بنیانی نزد خداوند دوستی داشتنیتر از تزویج نیست».وسائل الشیعة، ج:20، ص:14، ح:24901
«خانواده تشکیل دهید که موجب افزایش روزی است».وسائل الشیعة، ج:20، ص:15، ح:24902
«کسی که ازدواج را به علّت ترس از تنگدستی ترک کند، به خداوند گمان بد برده است؛ زیرا خداوند میگوید: اگر فقیر باشند از فضل خود بینیازشان خواهم ساخت».وسائل الشیعة، ج:20، ص:42، ح:24983
تأکیدهای فراوان دیگری در خصوص استحکام خانواده، تأکید بر مدارا و حسن خلق، دعوت به صبر و مهار خشم، نهی از زمینهسازی هر نوع خشونت، توصیه به اعتماد و کمکردن بدبینی نسبت به یکدیگر، تعدیل انتظارها از همدیگر، دعوت به اصلاح رابطه زناشویی و نهی شدید از ایجاد اختلافهای خانوادگی از جمله آموزههای اسلام در خصوص خانوادهای سالم و تأثیرگذار است. برای وصول به چنین خانواده سالم و تحقق آن، آموزشهایی را در خصوص انتخاب همسر شایسته، تشویق به فرزندان، ایفای نقش هر کدام از پدر و مادر در تربیت فرزند، توجّه عمیق به نقش مادری برای تربیت فرزند با حفظ همه شؤون جایگاه زن، سفارش به پرورش صحیح جسمی و روحی فرزندان و مباحث دیگر مطرح میکند.
البته یک مسئله مهمی قابل طرح است و آن اینکه اسلام بر اساس تفاوتهای جسمی و روانی زن و مرد، مسئولیتها را بین آنها به صورت عادلانه تقسیم کرده است. متأسفانه عدّهای به خاطر جهل نسبت به این آموزهها و یا عناد و مخالفت با آموزههای اسلام، بر مسائلی تأکید میکنند که هیچ ارتباطی به جایگاه واقعی زن ندارد. در گذشته توضیح داده شد که اسلام در بحث جایگاه زن به آیات بسیاری اشاره کرده و حتی سورهای را به نام سوره «زنان» نامگذاری کرده است؛ چه اینکه از زنان بزرگ هم مانند حضرت مریم(س) برای نام سورههای خود استفاده کرده است؛ لذا هیچگاه این نسبت به اسلام نمیچسبد که نسبت به زنان کوتاهی کرده باشد؛ بلکه جامعترین دفاع از حقوق زنان در قرآن و اسلام مطرح شده است و فقط ذرهای انصاف میخواهد که با مرور اجمالی بر آیات مربوط به زنان به این نتیجه برسد.
لذا طرح برخی از مسائل در رابطه با زنان قطعاً به دلیل دلسوزی نسبت به زنان نیست. بالاخره باید پذیرفت که در دنیای امروز برخی دفاع از حقوق زنان را وسیله رسیدن به مقاصد خود قرار میدهند و تازه کمتر از یک قرن است که بحث مالکیّت زنان، حق مشارکت آنان در امور سیاسی و اجتماعی، حق رأی آنها و ... در برخی از قوانین مطرح میشود؛ حال آنکه اسلام همه این موارد و حقوق دیگر را برای زنان در قرآن و کلمات معصومین(ع) به صورت مفصّل مطرح کرده و قوی ترین دفاع را از شخصیّت و کرامت زن داشته است.
البته بدیهی است که اسلام درباره زنان و مادران در عین آنکه بر حضور زن در جامعه تأکید میکند و نقش سازنده او را همواره مورد توجّه قرار میدهد و مشارکت او را در عرصههای اجتماعی و سیاسی به صورت قوی حمایت میکند، بر نقش مادری او به عنوان بهترین مربی در دوران حمل، شیردادن و کودکی و بلکه در همه دوران تأکید جدّی میکند و آن را به عنوان یک شغل تربیتی در کنار مشاغل دیگر مورد اهمیت قرار میدهد؛ بلکه با توجّه به ویژگیهای عاطفی و غریزی زنان، مسئولیتهای تربیتی را مهمترین وظیفه زنان و مادران می داند و ضمن آنکه زنان به کار بیرونی خود می پردازند، مدیریت مهم امور خانه را هم که مسئولیت بزرگی است بر عهده آنها گذاشته است؛ چه اینکه مسئولیت اقتصادی و بیرونی خانه را بر عهده مردان گذاشته، در عین حال که آنها هم خیلی خوب است که کمک کار زنان در امور منزل باشند. قطعاً چنین نگاهی باعث میشود که آرامش، صفا و صمیمیت در کانون خانواده به عنوان رکن اساسی جامعه پایدار و ماندگار باشد.