گناهی فراتر از روزهخواری/ هیمنه و شکوه رمضان را نشکنید
گروه جامعه: عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به بزرگ‌تر بودن گناه روزهخواری در ملاء عام نسبت به روزهخواری در خفا، گفت: گناه دوم روزهخواری در ملاء عام برای این است که کسی هیمنه و شکوه این عبادت جمعی را نشکند.
حجتالاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت‌پور، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) به بیان دلایل کراهت روزه‌داری در ملاء عام و تأثیر اجتماعی این مسئله پرداخت و گفت: روزه‌داری دستوری است که خداوند برای تقویت «نه» گفتن انسان به مواردی که باید بتواند جواب منفی بدهد تدبیر شده است.
وی ادامه داد: افزایش استقامت در عمل به واجبات از دیگر دلایل وجوب روزه است. روزه واجبی است که خداوند متعال عنایت فرموده است که افزون بر فرد همه جامعه در یک فضای هم‌افزا با همدیگر به این واجب اقدام کنند و روح ریاضت روزه‌ای در بین آحاد جامعه ایمانی به گستردگی موج بزند.
رئیس مؤسسه قرآنی «تمهید» به نقش هم‌افزایی جامعه در ماه رمضان اشاره کرد و گفت: خداوند اراده فرموده است که ماه خاصی به روزه اختصاص داده شود، تا مردم در یک محیط هم‌افزا و دارای پرهیز اجتماعی به سمت عبادت و بندگی حرکت کنند.
کفاره‌ای به بزرگی 60 روز
وی عنوان کرد: ترک واجب روزه یعنی عدم همراهی با خیل عظیم روزه‌دار بدون عذر شرعی گناه بزرگی است، گناهی که برای ترک هر روز آن باید 60 روز، روزه گرفته شود تا کفاره ترک روزه در رمضان باشد.
حجتالاسلام بهجت‌پور افزود: البته این تنبیه مخصوص افرادی است که حتی در خانه و بدون اطلاع دیگران روزهخواری کنند اما گناه دومی هم برای روزهخواری تعریف شده است؛ خداوند برای اینکه کسانی در این برنامه عمومی روزه‌داری اخلال نکنند بیان فرمود که اجازه ندارید اگر عمداً یا به دلیل عذری نمی‌توانید روزه بگیرید به گونه‌ای رفتار کنید که تظاهر به روزهخواری باشد، این کار علاوه بر گناه روزهخواری گناه دومی هم دارد چرا که فضای عمومی جامعه روزه‌دار را می‌شکند.
وی تصریح کرد: روزهخواری در ملاء عام شکست در برنامه عبادت جمعی روزه‌داری است که اگر کسی چنین رفتاری کند و موجب شکستن این عبادت جمعی شود، مرتکب گناه شده است.
رئیس گروه مطالعات قرآن و حدیث پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: تظاهر به روزهخواری گناه دومی است که بر روی گناه اول اضافه می‌شود.
وی عنوان کرد: اگر در غیر ماه رمضان کسی روزه باشد و فردی در مقابل او غذا بخورد حکم حرمتی ندارد اما ماه رمضان به دلیل ویژگی واجب عمومی بودن آن حکم حرمت دارد تا کسی هیمنه و شکوه این عبادت جمعی را نشکند و در صورت روزهخواری در ملاء عام قطعاً گناه کرده و خداوند متعال این اقدام را سرکشی در مقابل خود قلمداد می‌کند.
