جذابیت تنها ویژگی شاخص «پایتخت» بود/ فراموش شدن مخاطب در «گاهی به پشت سر نگاه کن»
گروه هنر: سریال «پایتخت» کاری است که با تکیه بر جذابیت‌های نمایشی تنها به فکر جذب مخاطب است و برخلاف آن «گاهی به پشت سر نگاه کن» با فراموش کردن تماشاگر، تنها مفهوم را جستجو می‌کرد.
محمد‌جواد آرین‌منش، کارشناس امور فرهنگی و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، درباره سریال‌های ماه مبارک رمضان اظهار کرد: ارزیابی خود را از کارهای نمایشی سیما در رمضان 94 با سریال «پایتخت» آغاز می‌کنم. این مجموعه ساخته سیروس مقدم است؛ فیلمساز کاربلدی که توانایی خود را در سریال‌سازی بارها به اثبات رسانده. این کار در مقایسه با مجموعه‌های دیگر تلویزیون توانسته موفقیت بیشتری در جذب تماشاگر داشته باشد.
وی افزود: این کار در سری جدید موضوع و محوری تازه‌ای را مد نظر داشت و آن هم ارتباط موضوعات اجتماعی یا سیاسی با مسائل خانوادگی بود، زیرا همسر شخصیت اصلی داستان(نقی) به عنوان نماینده شورای شهر انتخاب شده بود. همین مسئله نیز تبعاتی به همراه داشت که به روی خانواده تأثیر مشخصی داشت.
این نماینده سابق مجلس ادامه داد: در این سریال نشان داده می‌شد که چه فشاری روی دوش افرادی که پست‌های دولتی دارند است، زیرا ممکن است که خانواده و آشنایان هر کدام به نوعی از وی توقع کار خلاف داشته باشند. این موضوع در«پایتخت» به وضوح رخ داد؛ البته معتقدم، می‌شد در این سریال جنبه آموزشی را هم مد نظر داشت به این نحو که در نشان دادن این دست توقعات نابجا چه راهکاری برای رفع آن می‌توان اندیشید. این اتفاق در«پایتخت» روی نداد و ما شاهد عکس‌العمل‌های کلیشه‌ای بازیگران در قبال برخی نابهنجاری‌ها هستیم.
ضعف فیلمنامه در «پایتخت»
این کارشناس امور فرهنگی متذکر شد: یک نکته را درباره «پایتخت» به روشنی می‌توان گفت و آن نیز این است که در این مجموعه جذابیت بر مفهوم ارجحیت دارد. برای همین در به دست آوردن مخاطب موفق، اما در بیان مفهوم، الکن بوده است. دلیل وجود چنین ضعفی را هم باید در فیلمنامه این کار جستجو کرد.
آرین‌منش درباره سریال «گاهی به پشت سر نگاه کن» نیز اظهار کرد: این مجموعه مسیری مخالف با «پایتخت» را انتخاب کرده است زیرا بر خلاف ساخته سیروس مقدم در کار مازیار میری مفهوم ویژگی اصلی است و به نوعی جذابیت فراموش شده. این نقصان نیز به روی کمیت تماشاگران تاثیر مستقیم گذاشته است.
وی اضافه کرد: موضوعاتی چون امانت‌داری، روزی حلال و حرام و وفای به عهده آموزه‌هایی است که در «گاهی به پشت سر نگاه کن» محور تولید مورد نظر است این موضوع نیز در جای خود با ایام ماه مبارک نزدیکی خاصی دارد، اما همان طور که گفته شده به دلیل نبود جذابیت نتوانست پیام خود را به خوبی به تماشاگران منتقل کند.
این استاد دانشگاه در پایان درباره سریال «دردسرهای عظیم» نیز چنین گفت: موضوعی که برای این سریال انتخاب شده به هیچ وجه جوابگوی یک سریال 30 قسمتی نیست. این کار نهایتاً می‌توانست در یک مینی سریال به پایان برسد، اما با کش دادن بی مورد آن تا 30 قسمت ادامه پیدا کرد. در کلامی این کار را باید ضعیف‌ترین سریال ماه رمضان دانست.
