منابع رو به کاهش طبیعت و کفران نعمت‌های الهی
گروه سلامت: با کاهش منابع آبی دریاچه‌ها و تالاب‌ها و کاهش سطح آب زیرزمینی و تهدیدات فزاینده‌ای هستند که بسیاری از کارشناسان را بر آن داشته که در پی چاره باشند؛ در سرزمین اسلامی ایران با توجه به تأکید دین نباید هیچ موهب طبیعی از بین رود.
در این روزها آنچه مرتب از جانب کارشناسان مختلف محیط زیست به گوش می‌رسد خطری است که در کمین سرزمین نیمه کویری ایران نشسته و زندگی ساکنان این وادی کهن‌سال را در سال‌های نزدیک آینده تهدید می‌کند، کم آبی و کاهش شدید منابع آبی در کشور است.
آنچه که اهمیت این مسئله را دو‌چندان می‌کند این است که ایران اصولا سرزمینی کم آب بوده با این وجود ساکنان آن با کاربست آموزه‌های صحیح از این اندک قطره‌ها دریاهایی سترگ ساخته بودند؛ قنات و کاریز، آب انبار و سیستم‌های زه‌کشی سنتی روستا‌های شهرها و روستای مختلف موید این داستان است.
این آدمیان در کنار این ابتکار‌ها به ایجاد باغ، تاکستان، جالیز و نخلستان‌های مختلف پرداختند و از خاکی خشک بوستان‌های سرسبز معطر ساخته‌اند.
آنها دیری‌ست که طبیعت را مسجد خداوند پنداشته و هر روز با ایمانی حقیقی خود در پی آباد کردن این مسجد اند چرا که: «إِنَّمَا یَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلاَةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَلَمْ یَخْشَ إِلاَّ اللّهَ فَعَسَى أُوْلَئِکَ أَن یَکُونُواْ مِنَ الْمُهْتَدِینَ» اینان همان‌هایی بودند که با علم و عمل به قرآن نه تنها از کمترین منابع آبی بهترین‌بهره‌ها را برده که قطرات ارزشمند آن را برای فرزندان و اخلاف خود در این خان گستره نگه داشته‌اند.
اما دیگر این گونه نیست گل‌های تشنه کویری از ریشه خشکیده و آدمیانی که گاه با فشاندان قطراتی بر گلبرگ‌های عطشان آن طراوت را بدان بخشیده‌اند یا رخت بر بسته‌اند یا که اگر هستند خود را به غفلت زده‌اند.
زندگی ماشینی، عدم آموزش، درک صحیح از طبیعت، خودپسندی، نخوت، دشمنی با طبیعت و سوء استفاده از آن و همه و همه دست به دست هم داده تا مادر طبیعت پیرتر شده و دست سخاوت را در جیب خساست پنهان کرده و ماترک را از فرزندان دریغ کند، زیرا که آنان از یاد برده‌اند چه کسی زمین را برای آنان رام گردانید در آن آرام گیرند و از مواهب آن بهره برند«هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ».
این روزها خطرات و تهدیدات عمده کاهش سطح آب‌های زیرزمینی و خشک‌شدن تالاب و دریاچه‌ها همچنین حفر چا‌ه‌های متعدد غیر مجاز برای پرکردن «چشم تنگ دنیا بین» لحظه به لحظه بیشتر می‌شود چنان کار بالا گرفته بسیاری از شروع‌جنگ‌های منطقه‌ای بر سر یک قطره آب در سال‌های آتی می‌گویند که در پی آن دیگر چیزی جز «خاک گور» برای این پرکردن این چشم‌تنگ وجود نخواهد داشت.
باید هر چه زودتر یاد بگیریم که چگونه از مواهبی که خداوند در این ذلول گردان برای ما مسخر کرده بهره بریم و در حفظ آن که همانا پاسداشت آیات قرآن و عمل به آنها در بهره‌گیری مناسب از این نعمات است کوشا باشیم که در غیر این صورت کفران نعمت است و از کف بیرون کردن آنها.
آنگاه که در پی مستعمر کردن زمین و حفظ منابع آن باشیم بی شک از انبیاء الهی در اجابت فرمان پروردگار برای آباد کردن زمینی است که انسان را در آن پدید آورده و آن را گهواره‌ای برای آرامش او گردانید، بی‌شک هرگونه افراط و اصراف در منابع طبیعی به ویژه منابع آبی عدم بهره‌وری صحیح از منابع خدادادی منجر از دست رفتن این منابع و سرپیچاندن از کلام الهی خواهد.
باید امیدوار باشیم ساکنان زمین راه پاکان و انبیا را در بهره‌گیری از طبیعت و حراست از آن پیش گیرند و با جمع کردن قطره قطره آب‌های گریزان و هدر رفته برای کودکان دریا بسازیم و به او یاد دهیم بابت هر نعمتی خدای را سپاس گویند.
