روایتی از حلاوت کاشتن رزهای سیاه تا ماستبندی/ فرهنگ پشتمیزنشینی سم مهلک نیروی کار + عکس
کانون خبرنگاران نبأ: محسن کاظمی، کشارز و باغدار نمونه اهل خمین که توانسته است با استفاده از علم روز کشاورزی، بهره‌گیری از آبیاری قطره‌ای و تنوع بخشی به محصولات تولیدی خود به سوددهی بالا و موفقیت‌های قابل توجه دست یابد از حلاوت کار سخن می‌گوید و فرهنگ پشتمیزنشینی را سم مهلک نیروی کار می‌داند.
به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، استفاده از علم روز کشاورزی، بهره گیری از آبیاری قطره ای به جای شیوه سنتی غرقابی و تنوع بخشی به محصولات تولیدی از جمله مهمترین عواملی است که سوددهی بالا و موفقیت را برای کشاورزان رقم می‌زند.
محسن کاظمی، کشارز و باغدار اهل خمین با التزام به همین اصول توانسته در حرفه خود موفق باشد و سود خوبی کسب کند. او تولیدکننده نمونه زعفران در کشور است و در کنار آن، به پرورش گل رز، خیار، انگور می‌پردازد. او همچنین یک ماست بند حرفه‌ای است و درآمد سرشاری از این محل کسب می‌کند.
محسن کاظمی سوابق فعالیت‌های تولیدی‌اش را این‌گونه تشریح می‌کند: «25 سال است که در شهرستان خمین به کار کشاورزی و تولید مشغولم. 10 سال تولید کننده گل گلایل بودم اما واردات بی رویه باعث شد، رها کنم و به سراغ تولید رز سیاه و سفید بروم. سال 93، 100 هزار شاخه گل رز تولید کردم که سود حاصل از فروش آن بالغ بر 60 میلیون تومان بود. پرورش رزها را به صورت گلخانه‌ای انجام می دهم، سال 91، با صرف 120 میلیون تومان گلخانه را برپا کردم، انصافا راضی هستم و ارزشش را داشت. مصرف آب در کشت گلخانه ای 90 درصد کاهش می‌یابد، اگر این کار را نمی‌کردم با توجه به مشکل کم‌آبی، نابود می‌شدم، هم‌چنان که همکاران من که به کشت غرقابی اصرار داشتند، همه چیزشان از بین رفت، آن‌هایی هم که باقی ماندند درآمدشان یک دهم من است».
در خمین می‌توانیم بهترین گل‌ها را تولید کنیم
او درباره مشکلات تولیدکنندگان گل در کشور می‌گوید: «واردات بی رویه گل از خارج، سم مهلکی است. برای واردات هرشاخه گل رز از هلند کمتر از یک دلار، ارز از کشور خارج نمی‌شود. این در حالی است که در خمین می‌توانیم بهترین گل‌ها را تولید کنیم و نگذاریم ارز حاصل از فروش منابع طبیعی از کشور خارج شود، ما همان گل را به ازای هرشاخه هزار تومان می‌توانیم به بازار عرضه کنیم. بازاریابی هم مشکل دیگر ماست، گل را به دلال شاخه‌ای هزار تومان می‌فروشیم اما تا به دست‌گل فروش برسد قیمتش می‌رسد به 7 هزار تومان».
عمل به اصول علمی و کارشناسی رمز موفقیت در تولید زعفران
تولید زعفران، عرصه دیگری است که آقای کاظمی به آن اشتغال دارد، او در این‌باره عنوان می‌کند: «طی 4 سالی که زعفران تولید می‌کنم، 3 بار به عنوان تولیدکننده نمونه زعفران در کشور انتخاب شده‌ام. تولیدکنندگان زعفران در مشهد در هر هکتار بین 6 تا 7 کیلو زعفران برداشت می‌کنند اما من توانستم در هر هکتار 14 کیلو گرم زعفران برداشت کنم. علت این اتفاق هم چیزی نیست جز عمل به اصول علمی و کارشناسی تولید این محصول. در سال 93 سود حاصل از برداشت زعفران نزدیک به 70 میلیون تومان بود».
سود 50میلیون تومانی حاصل از ماستبندی
سومین عرصه سودآوری آقای کاظمی کمی متفاوت از پرورش گل رز و تولید زعفران است. او 17 سال قبل در حاشیه گلخانه و باغ‌هایش بزرگترین کارگاه ماستبندی سنتی منطقه را راه‌اندازی کرده است. محسن کاظمی در این باره می‌گوید: «سالانه 70 تن ماست تولید می‌کنم و سود حاصل از آن بیش از 50 میلیون تومان در سال است. 17 سال است که هفته‌ای یک بار خودم ماست‌ها را با نیسان از خمین به تهران می‌آورم و می‌فروشم. گوشه خیابان، جا و مشتری‌های ثابتی دارم، 7 صبح که می‌رسم تهران تا ساعت 10 صبح همه ماست‌ها به فروش رفته است."
این کشاورز موفق، کمبود نقدینگی و ارائه نشدن تسهیلات باسود پایین را مشکل اصلی خود می‌داند و می‌گوید: «25 سال است که تولیدکننده هستم اما در این مدت حتی یک بار هم وام حمایتی با سود مناسب دریافت نکرده‌ام، جهاد کشاورزی حتی یک ریال هم به من وام نداده است، همه وام‌هایی که برای راه‌اندازی گلخانه و توسعه کار کشاورزی دریافت کرده‌ام، از مؤسسات بانکی متفرقه و با سود 28 درصد بوده است. بسیج سازندگی بعد از تأکیدات رهبری بر حمایت از تولید و اقتصاد مقاومتی وارد عرصه حمایت از کشاورزان شده که امیدواریم قدمی مؤثر باشد. 5 هکتار زمین خالی و بلااستفاده دارم که قصد دارم در آن گل محمدی پرورش دهم، به همین منظور 30 میلیون تومان از بسیج سازندگی وام دریافت کرده‌ام».
به من می‌گویند چرا انقدر حرص می‌زنی؟!/ آبادای بیشتر برای کشور باقیات و صالحات من است
آقای کاظمی در ماست‌بندی‌اش برای 4 نفر و در گلخانه‌اش برای 3 نفر اشتغال‌زایی کرده است. او همچنین در فصل برداشت محصول زعفران به مدت 60 روز برای 40 نفر اشتغال‌زایی می‌کند. محسن کاظمی درباره علت سخت کوشی‌اش می‌گوید: «من از 8 سالگی روی پای خودم ایستادم و کشاورزی کردم. اگر یک روز کار نکنم، بیمار می‌شوم. 5 صبح شروع می‌کنم به کار تا ساعت 10 شب. پسرم و دو دخترم نیز در کار ماستبندی و اداره گلخانه خیلی کمکم می‌کنند. برخی‌ها به من می‌گویند چرا اینقدر کار می‌کنی؟ می‌گویند اگر راضی نمی‌شوی این زمین‌ها را بفروشی و در تهران ملک بخری یا پولش را بگذاری در بانک و سود بگیری، لااقل اینقدر خودت را به سختی نیانداز. آن‌ها به اشتباه فکر می‌کنند که من برای این دنیا حرص می‌زنم اما اینطور نیست، عقیده من این است که هر چقدر آبادانی برای مملکت ایجاد کنیم، باقیات و صالحات است، انسانی که کار نکند، چه جور مسلمانی است؟ گیرم که در تهران ملک خریدم و قیمتش ترقی کرد، خب چه خدمتی کرده‌ام به مملکت؟ فقط با تولید می‌توان خدمت کرد».
چرا یک جوان باید از کار در ماستبندی خجالت بکشد؟!
او می‌افزاید: «متأسفانه فرهنگ کار در کشور تضعیف شده و خانواده‌ها فرزندانشان را در مسأله کار درست تربیت نمی‌شوند. نمی‌دانم چرا یک جوان خجالت می‌کشد ماستبندی راه بیاندازد و سالی 50 میلیون تومان سود کند؟ چه اشکالی دارد؟! شاید باورتان نشود اما در همین مزارع من کار هست اما کارگر نیست! همه دنبال پشتمیزنشینی هستند، مگر از پشتمیزنشینی چقدر می‌تواند درآمد کسب کرد؟ در زمستان اختلاف دمای بین داخل گلخانه با محیط بیرون حدود 60 درجه سانتی گراد است اما من دست از کار نمی‌کشم، عاشق طبیعتم».
کشاورز موفق اراکی درباره برخی اظهارنظرها مبنی بر مزخرف بودن خودکفایی و سرمایه‌گذاری در کشاورزی، عنوان می‌کند: «چطور ممکن است کسی علیه تولید داخل حرف بزند؟ اگر منظورشان این است که با توجه به کم آبی باید کشاورزی را تعطیل کنیم، باید از آن‌ها بپرسیم چرا صورت مساله را پاک می‌کنند؟ به جای تعطیل کردن کشاورزی باید به کشاورزان کمک کرد تا آبیاری قطره‌ای را جایگزین روش غرقابی کنند، در این صورت تولیدات چند برابر و مصرف آب تا 90 درصد کاهش می‌یابد. البته از کسانی که خودشان دلال واردات از خارج هستند، انتظاری نمی‌رود که برای نابود کردن کشاورزی مملکت، کاری انجام ندهند»!
فرشاد عالی
