«آهور»؛ تاجر روغن و مرید «مولایی»/ صدای خوش رفت و آنچه ماند زندگی قرآنی است + عکس
گروه چهره‌ها: رحیم آهوَر، پیشکسوت قرآنی که از لحظه لحظه ارتباط و انسش با قرآن کریم به ویژه در دوران جوانی به عنوان لذت‌های زندگی‌اش یاد می‌کند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، «رحیم آهوَر» از پیشکسوتان قرآنی کشور، سال‌های سال از عمر پربرکت خود را در خدمت قرآن بود و علاوه بر آموزش قرآن و جلسه‌داری در محضر اساتیدی از جمله مرحوم ابراهیم پورفرزیب(مولایی) نیز کسب فیض کرده است؛ این گزارش به معرفی رحیم آهور، پیشکسوت قرآنی پرداخته است.
متولد 1312 هجری شمسی در تهران است و همزمان با تجارت مواد غذایی و تجارت روغن که شغل اصلی وی در ایام جوانی بود از سال 1343 که برای نخستین‌بار به سرزمین وحی مشرف شد کم‌کم در حوزه قرائت قرآن نیز ورود پیدا کرد و از آن سال به بعد علاقه خاصی به شرکت در جلسات و قرائت قرآن پیدا کرد و در نخستین جلسه قرآنی که حضور پیدا کرد جلسه قرآن استاد پورفرزیب(مولایی) در مسجدالجواد(ع) میدان هفتم تیر بود.
*رحیم آهور و ابراهیم فرزندش در خبرگزاری ایکنا*
رحیم آهور که در آن سال‌ها پایه ثابت جلسات قرآن بود و از هر فرصتی برای حضور در جلسات قرآنی معدود آن سال‌ها استفاده می‌کرد، افسوس آن روزها را می‌خورد و با وجودی که همواره حضور پررنگی در جلسات قرآن داشت، عنوان می‌کند: گاهی اوقات به قدری در حساب و کتاب غرق می‌شدم و مشغول به کار بودم که برخی از جلسات قرآن را که دوستان در مساجد محله برگزار می‌کردند از دست می‌دادم؛ حالا بعد از این همه سال، افسوس آن روزهایی را می‌خورم که گاهی اوقات به هر دلیلی از فرصت جوانی خود برای انس بیشتر با قرآن استفاده نکردم و در برخی جلسات قرآن غایب بودم.
وی که از مرحوم استاد علی اربابی و یحیی علیمردانی به عنوان یکی از هم‌دوره‌ای‌های خود یاد می‌کند، می‌گوید: مرحوم اربابی هربار که جلسات قرآن در مسجد دارالسّلام برگزار می‌شد، بنده را از این جلسات مطلع می‌کرد و من که گاهی اوقات به دلیل مشغله زیاد فرصت حضور در جلسات قرآن را پیدا نمی‌کردم غیبت‌های خود را اینطور توجیه می‌کردم که «گرفتارم».
*جلسه آموزش قرآن رحیم آهور سال 1365*
آهور که شغل اصلی آن روزهایش، تجارت بود، ادامه می‌دهد: با توجه به اینکه بازار تجارت در آن روزها رونق زیادی داشت و از نظر مالی در شرایط خوبی بودم، اما این وضعیت مالی خوب چیزی بر جسم و روحم اضافه نکرد و تنها سرمایه‌ای که توانستم از دوران جوانی برای خود نگه دارم شاگردانی هستند که طی این سال‌ها در جلسات قرآن پرورش داده‌ام.
وی با عنوان این مطلب که قرآن را فقط برای خود قرآن می‌خوانم، عنوان می‌کند: در پرورش شاگردان قرآنی هیچ چشم‌داشت مادی نداشتم اما سازمان تبلیغات اسلامی حق‌الزحمه‌ای را همواره برایم در نظر می‌گرفت اما با این حال قاطعانه این دستمزد را قبول نمی‌کردم و با توجه به اینکه در جنگ تحمیلی هشت‌سله دفاع مقدس بودیم این مبلغ را برای کمک به جبهه می‌فرستادم.
*شعبان 1400(1359) مسجد لاله‌زار صندوق قرضه‌الحسنه «نیکان»/ رحیم آهور نشسته در کنار استاد مولایی و سرهنگ مسگرا*
فعالیت‌های این استاد قرآنی در سال‌های جوانی تنها محدود به جلسه‌داری قرآن و تربیت قرآن‌آموزان نمی‌شد و این استاد قرآنی در کنار تلاوت و آموزش قرآن، در رشته‌های ورزشی از جمله شنا و پرورش‌اندام نیز دستی بر آتش داشت و طی سال‌ها فعالیت در این رشته‌های ورزشی، مدال‌هایی را دریافت کرده است که با این وجود، همچنان در باب لذت‌های زندگی هیچ لذتی را گواراتر از تلاوت و همیار بودن با قرآن نمی‌داند.
آهور که پای ثابت جلسات مرحوم استاد مولایی بود و از شاگردان آن استاد فقید به شمار می‌آید درباره حضور خود در جلسات مرحوم استاد مولایی می‌گوید: استاد مولایی، تحت هیچ شرایطی جلسات قرآن خود را تعطیل نمی‌کرد و به شاگردان خود نیز اجازه نمی‌داد که در جلسات حضور نداشته باشند؛ زمانی که استاد مولایی برای اقامت در کنار خانواده‌‌اش به آمریکا سفر کرد، همواره به ما گوشزد می‌کرد که «جلسات قرآن را رها نکنید».
وی به یاد مرحوم استاد مولایی که این روزها در آستانه اولین سالگرد درگذشت ایشان هستیم، ادامه می‌دهد: مرحوم استاد مولایی درس اخلاق را همواره با رفتارهای خود به ما یاد می‌داد. تمام دانسته‌های قرآنی خود را مدیون مرحوم استاد ابراهیم پورفرزیب هستم که سال‌های سال با سعه صدر جلسه‌داری را به ما آموخت و توفیقات بسیاری را نصیب ما کرد.
آهور بعد از اینکه یادی از مرحوم استاد مولایی می‌کند به یاد استاد محمدتقی مروت که این روزها در ایران نیست، می‌افتد و ادامه می‌دهد: 28 سال داشتم که با استاد محمدتقی مروت که در آن سال‌ها جوانی بسیار با استعداد و خوش صدا بود آشنا شدم و دوستی بسیار نزدیکی با این استاد قرآن داشتم و دوستی ما در یک سفر مشترک به اوج خود رسید. استاد مروت زحمات زیادی در بحث آموزش قرآن کشید.
*سال 1358 صندوق قرض‌الحسنه نیکان*
وی در ادامه عنوان می‌کند: در آن سال‌ها بعد از قاریان ایرانی، قاریان بزرگی در مشهد مقدس بودند که یک سال بنده و استاد مروت برای حضور در یکی از جلسات قرآن مشهد دعوت شدیم که یک روز قبل از سفر، بنده برای هماهنگی بیشتر با استاد مروت تماس گرفتم و متوجه شدم که استاد ناخوش‌احوال است و بنده هم برای عیادت به منزل ایشان رفتم و مشاهده کردم که ایشان برای درمان، داروهای بسیار قوی استفاده می‌کنند و بنده از این بابت خیلی نگران شدم و با هم برای درمان به دکتر رفتیم که پس از آزمایش مشخص شد استاد مروت بیماری دیفتیری دارند و پزشک استاد مروت عنوان کرد اگر بیمار دو ساعت دیرتر به کلینیک می‌رسید، شانسی برای زنده ماندن نداشت. از همان زمان بود که با استاد مروت صمیمی شدم و ارتباط نزدیکی بین ما برقرار شد.
*اردوی قرآنی مشهد مقدس با حضور استادان مولایی و محمدتقی مروت سال 1354*
این پیشکسوت قرآنی با اعتقاد بر اینکه اساتید قرآن ما از جمله استاد مولایی، استاد مروت و... تقوا در تلاوت داشته‌اند، عنوان می‌کند: قاریان و اساتید قرآن در دهه‌های گذشته اغلب متقی بودند و تقوا را پیشه راه قرآنی خود قرار داده بودند اما متأسفانه در حال حاضر به نظر می‌رسد برخی از قاریان ما از تقوای تلاوت فاصله گرفته و به آوازخوانی می‌پردازند و حتی برخی از قاریان نیز در قبال تلاوتی که انجام می‌دهند درخواست وجه می‌کنند که این رفتارها به هیچ عنوان منجر به تقوای تلاوت نمی‌شود.
وی ادامه می‌دهد: استاد سیدمحسن موسوی‌بلده امروز به عنوان اسوه تقوا است و از میان اساتید قرآن درگذشته نیز مرحوم استاد مولایی و مرحوم استاد اربابی از قاریان و اساتید قرآنی متقی بودند که باید به عنوان الگوی جوانان در جامعه بیشتر معرفی شوند. مرحوم استاد مولایی نمونه عملی انسان متقی بود و همواره شاگردان خود را به انجام کارهای خیر توصیه می‌کرد؛ افتخار دارم که توصیه‌های استاد مولایی را تاحدودی در زندگی خود عملی کرده‌ام.
آهور توصیه‌هایی هم به جوانان علاقه‌مند قرآنی دارد که در این باره عنوان می‌کند: نخستین توصیه‌ای که برای جوانان دارم این است که در مرحله اول با قرآن آشنا شوند و سپس به تجوید و تفسیر قرآن روی بیاورند و تلاش کنند تا نزد اساتید، تفسیر را فراگرفته و در امورات زندگی از آن بهره‌مند شوند.
وی ادامه داد: زمانی که انسان پا به دوران سالخوردگی می‌گذارد صدای خوش او می‌رود و سوی چشم خود را از دست می‌دهد و توانایی جسمی خود را از دست می‌دهد و تنها چیزی که در این میان باقی می‌ماند قرآن‌وار زندگی کردن است.
آهور تأکید می‌کند: جوانان تا زمانی که انرژی دارند باید از فرصت‌های خود در آموزش و یادگیری قرآن استفاده کرده و مهم‌تر از آن نسبت به عملی شدن آیات قرآن در زندگی خود اهتمام ورزند.
این پیشکسوت قرآنی سخنان خود را اینطور به پایان می‌رساند: «اگر خداوند عمر دوباره‌ای به بنده عطا کند، باز هم راه قرآن را پیش خواهم گرفت، چرا که به ماندگارترین راه‌ها ختم می‌شود.
*1366 ه . ش*
یادآور می‌شود، استاد ابراهیم پورفرزیب(مولایی) که اکبرالقرای ایران و استاد الاساتید نامیده می‌شد، سال گذشته به تاریخ 22 مهرماه در سن 86 سالگی دار فانی را وداع گفت و پیکرش در قطعه دو بهشت زهرا(س) تهران آرام گرفت.
خوشحالیم که از پیشکسوتان قرآنی یادی کردید و آنان را به فراموشی نسپردید