به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، قرآن نفیسی که به خط میرزا محمد خوانساری است، مربوط به 150 سال پیش یعنی 1291 قمری است که به شیوه نسخ غبار کتابت شده و امروز یکی از نفایس مکتوب به شمار میرود و در کتابخانه ملی جای گرفته است تا نشانگر گذر زمان و تأثیر آن بر شیوههای گوناگون کاتبان باشد و نشان دهد آنها در ابراز ارادت به قرآن چه شیوههایی را به کار میبردند.
میرزا محمد کلهر، خوشنویس نستعلیق از شاگردان میرزا محمد خوانساری است که در کنار وی مشق کرده و خط آموخته است و از این کار بسیار لذت میبرد و امروز چندین اثر ارزشمند از وی به جای مانده است.
قرآن کریم خطی به شیوه نسخ غبار که میتوان آن را در گنجینه نفایس خطی کتابخانه ملی یافت، به خط میرزامحمد خوانساری مربوط به قرن سیزدهم است. این قرآن به اندازهای کوچک است که عمامهای خوانده میشود و علما و روحانیون آن را برای بزرگداشت و احترام به قرآن بر بالای سر و یا در عمامهها قرار میدادند و یا به جاهای گوناگون که میرفتند برای یاری جستن از این کتاب آسمانی از آن بهره میبردند.
این قرآن به اندازهای ریز است که در زبان کارشناسی و فنی از آن به غباری یاد میشود و میباید آن را با میکروسکوپ دید که هنر خوشنویسی به شیوه ریز و خفی ایرانیان در آن روزگار بوده و قطع آن نیز بسیار کوچک است.
این قرآنها به علت ظرافت حتی با ابزار امروزین به سختی قابل خواندن هستند و پوست و کاغذی که این آیات بر آن نگاشته شده، تا به امروز دوام آورده و همه آنها نشانگر عشق این افراد به دین و انگیزههای والای آنهاست.
میرزا محمد خوانساری شاگردِ محمدمهدی تهرانی و استادِ میرزا محمدرضای کلهر بود. وی به جز نستعلیق، نسخ را نیز خوش مینوشت و در این کار مهارت داشت؛ از آثار وی میتوان به یک جلد قرآن بغلی با جلد روغنی که چهار صفحه آن مذهَّب مرصع است، به خط نسخ غبار متوسط اشاره کرد.
گنجینه نفایس خطی کتابخانه ملی دارای قرآنهایی از جمله قرآن کریم طوماری، خطی به شیوه نسخ غبار، قرآن کریم به شیوه نسخ غبار متعلق به قرن 13 هجری در دوره قاجار نیز است.