مجید نوقانی پژوهشگر طب سنتی و اسلامی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان این که برای تعریف طب اسلامی باید توصیههای طبی ائمه معصوم(ع) را با گزارههای طب سنتی که حاصل اندیشه حکمای ایرانی طی قرنها بوده ترکیب کرد، گفت: اینکه بگوییم در آثار ائمه اطهار(ع) از «الف» تا «ی» مسائل طبی وجود دارد درست نیست؛ اگرچه این بزرگواران مطالب بسیاری را در این بیان کردهاند که به فراخور زمان و در پاسخ به سوألاتی بوده که از ایشان شده است، ما باید از این توصیه ها استفاده تکمیلی کرده و آنها را در جهت توسعه طب مورد استفاده قرار دهیم.
وی ادامه داد: ائمه(ع) شاید به دلیل نبود فرصت زمانی و مشغلههای دیگر نتوانستهاند تمام وقت برای طب و نظام سازی طب اسلامی وقت بگذاراند اما همانطور که گفتیم مسائلی را در این باب توصیه کرده که باید در کنار دیگر متون دینی که دارای سندیت هستند و نظام طبی مکتوبی که حکمای ایرانی پی ریزی کردهاند، مورد استفاده قرار داده تا بتوانیم آنچه را که به طب اسلامی یا نظام سلامت در اسلام تعبیر میشود را ایجاد کنیم.
عضو انجمن علمی طب سنتی ایران در ادامه با تأکید بر اینکه اسلام موجب توسعه مبانی طب سنتی شده است، اظهار کرد: بزرگان اسلام مطالبی را در تأیید یا رد برخی نکات طب سنتی بیان کردهاند، اگر بتوان سره را از ناسره در روایاتی که وجود دارد جدا کرد و به این نتیجه برسیم که این مطالب مستند است میتواند بسیار راه گشا باشد.
وی در ادامه به دلایل احیای طب سنتی و استقبال مردم از آن پرداخت و اظهار کرد: سازمان جهانی بهداشت یک استراتژی ارائه داده مبنی بر اینکه کشورهایی که طب سنتی مخصوص خود را دارند، در نظام سلامت عرصه کنند تا هم مورد استفاده مردم قرار گیرد و هم اینکه از سوء استفادههای آتی پیشگیری شود.
رزیدنت طب سنتی دانشگاه علوم پزشکی شاهد تصریح کرد: از سوی دیگر پس از مطرح شدن طب جدید هنوز بعضی بیماریها لاعلاج مانده و فقط با دارو کنترل شده و درمان ندارند، این بیماریها و عوارض آنها همچنین عدم دید سیستماتیک و کلی نگر در طب رایج نیز مردم را به استفاده از خدمات طب سنتی خود سوق داده است.
وی بیان کرد: ایران از هزارها سال قبل طب داشته است که حتی منابع غیر ایرانی نیز به آن استناد کردهاند این طب منشأ طبهای دیگر نیز بوده است که با توجه به تکلیف جهانی، عرق ملی و عقاید مذهبی نیازمند این هستیم که این طب مجددا احیا شود.
نوقانی یادآور شد: طب سنتی ایرانی با زیر بنای فلسفی به عالم و آدم نگاه می کند و نگاه میکروسکوپی و آزمایشگاهی را به بدن ندارد و در واقع با این نگاه فلسفی به مزاج ها پرداخته و بیماری ها را بر اساس آنها تفسیر کرده و به پیشگیری از آنها میپردازد.