بررسی تعارضات آماری در بررسی‌های تاریخی در فصلنامه تاریخ اسلام
گروه اندیشه: شماره ۶۰ فصلنامه علمی ـ پژوهشی تاریخ اسلام از سوی انتشارات دانشگاه باقر العلوم منتشر شد. «تعارض گزارش‌های آماری در بررسی‌های تاریخی؛ نمونه موردی، شمار زخم‌های امام حسین(ع)» یکی از مقالات این شماره است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، فصلنامه تاریخ اسلام با موضوعاتی چون «تعارض گزارش های آماری در بررسی های تاریخی؛ نمونه موردی، شمار زخم های امام حسین (ع)» به قلم مهران اسماعیلی و زهرا زکی، «بازشناسی نظام رفتاری امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام در دوران حکومت خود با مسیحیان» به نگارش خدیجه عالمی و سمیه مومنه، «درآمدی تاریخی بر جایگاه حدیث‌نگاری از دیدگاه عروه بن زبیر با تکیه بر اندیشه پویانگری» تالیف مهدی ایزدی، محمد حسن شیرزاد، محمد حسین شیرزادمنتشر شد.
از دیگر مقالات این فصلنامه می‌توان به « جستاری تاریخی در آیین های سلطانی دولت بویهیان» به قلم محسن الویری و احمد فلاح زاده، « گونه شناسی نقدهای شهید مطهری بر گزاره های تاریخی» به نگارش یحیی میر حسینی و حسین شجاعی،ر« پی آمدهای اجتماعی مهاجرت قبایل عرب به خراسان در قرون نخستین اسلامی» به نویسندگی حسین مفتخری، محمود نیکو و مسعود بهرامیان، « نقش اماکن مذهبی در گفتمان های اجتماعی و سیاسی دوره قاجار؛ بررسی موردی تهران» تالیف حامد قرائتی اشاره کرد.
مهران اسماعیلی و زهرا زکی در مقاله خود می‌نویسند«تعارض گزارش‌های آماری در بررسی‌های تاریخی، یکی از مسائل دانش تاریخ و به ویژه تاریخ نگاری است. این مسئله زمانی اهمیت خواهد یافت که گزارش‌های آماری فراوانی از یک رویداد در دسترس باشد. درباره حادثه کربلا، گزارش‌های آماری فراوانی در منابع یافت می‌شود. یکی از این گزارش‌ها، شمار زخم‌های امام حسین (ع) است. براساس استقرای نویسنده، حدود چهارده گزارش آماری در این زمینه ثبت شده است که سازگاری آنها با یکدیگر دشوار است. نویسنده در این مقاله سعی می‌کند با استفاده از روش تاریخ گذاری گزارش و تفکیک گزارش‌های زخم از گزارش‌های پارگی لباس، تعیین لباس امام (ع) در صحنه نبرد، بررسی تطبیقی روایت‌های شیخ مفید، ابن اعثم و خوارزمی از لحظات پایانی زندگانی امام حسین(ع) و بازسازی صحنه نبرد با تکیه بر روایت شیخ مفید، به گزارش آماری صحیح نزدیک شود.
خدیجه عالمی و سمیه مومنه در مقاله خود این موضوع را کنکاش می‌کنند و می‌نویسند« رفتار حاکمان صدر اسلام با اهل ذمه به عنوان یک اقلیت دینی در جامعه اسلامی از جنبه‌های مختلفی شایسته بررسی است. امیرالمومنین (ع) هم در ایام حکومت خود نظام رفتاری ویژه‌ای داشتند. که زمینه‌ساز روابط مسالمت آمیز پیروان ادیان مختلف و گرایش مسیحیان به اسلام شد. نظام رفتاری امیرالمومنین (ع) با مسیحیان عصر حکومت خود را در چهار حیطه اجتماعی، اعتقادی، سیاسی و اقتصادی می‌توان بررسی کرد.
نویسندگان در این مقاله ضمن ارائه گزارشی از این چهار حیطه و مولفه‌های فرعی آن، نشان دهد که برخورداری از حقوق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، عقیدتی مسلمانان و غیر مسلمانان جامعه جزو نخستین اولویت‌های امیرالمومنین (ع) در دوران حکومت ایشان بوده است.
یادآور می‌شود، این فصلنامه به سردبیری محسن الویری در 206 صفحه منتشر شد.
