حسین سلطانمحمدی، منتقد و کارشناس سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره سریال «کیمیا» چنین توضیح داد: این مجموعه تلویزیونی عنوان طولانیترین سریال صدا و سیما را یدک میکشد. در این مجموعه 110 قسمتی قرار است زندگی دختری از جوانانی تا میانسالی روایت شود. این خصیصه به خودی خود امر پسندیده است، چون در سایه چنین کاری تاریخ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مورد توجه قرار میگیرد.
وی افزود: اما اتفاق مورد نظر در این کار روی نمیدهد و ما شاهدیم که تاریخنگاری درست انجام نمیشود و اشتباهات فاحش و متعددی را میتوان در آن به وضوح یافت، در صورتی که یک نمونه خارجی از تلویزیون ما پخش شده که تا به امروز، چندین بار روی آنتن رفته و هنوز هم تماشاگر دارد. این سریال «سالهای دور از خانه» نام داشت که توانسته بود به خوبی ژاپن را مابین سالهای 1900 تا 1984 تصویر کند.
این منتقد گفت: برای قضاوت دقیق درباره «کیمیا» باید زمان بیشتری به سریال داد، اما آنچه از این 15 قسمت به چشم میخورد این است که نمیتوان به آن آنچنان که باید امیدوار بود. تنها میتوان گفت یک اثر سرگرم کننده است که میخواهد برای مدت شبهای زیادی مردم را سرگرم کند. مطلب دیگری که درباره تاریخنگاری در کیمیا میگویم این است که نشانهگذاریها به حدی در این کار غلط است که بهتر است درباره ویژگیهای این بخش حرفی زده نشود.
سلطانمحمدی درباره ویژگی فیلمنامه این کار گفت: در این سریال شاهدیم که تنها قصهای روایت شده، بدون اینکه برای آدمهای داستان شخصیتپردازی درست و کافی انجام شود. برای همین است که میبینیم، آن گونه که باید شخصیتها با تماشاگر ارتباط پیدا نمیکنند، هر چند نمیتوان از برخی کششهای داستانی این سریال به راحتی گذشت. این امر هم تا حدی طبیعی است، چون وقتی قرار است در طول داستان اتفاقات دراماتیک بسیار روایت شود، این قبیل برداشتها دور از ذهن نیست.
وی در پاسخ به این سؤال که در بحث تاریخنگاری چه اشکلاتی برای «کیمیا» میتوان در نظر گرفت، چنین توضیح داد: مثالهای زیادی وجود دارد که در این زمینه قادریم بگوییم. برای نمونه، حادثه سینما رکس 28 مرداد سال 57 روی داد، که در آن تاریخ ماه رمضان بود، اما در این فیلم این گونه تصویر نمیشود. این قبیل ضعفها نشان میدهد که مطالعات تاریخی پیرامون کار به درستی انجام نشده است.
این منتقد در انتهای سخنان خود تاکید کرد: درباره این کار بهتر است زیاد سخن نگویم، چون چیزی جز سرگرمی ندارد، اما به طور خلاصه باید گفت که در حوزه بازیگری و کارگردانی هیچ موضوع جدیدی در «کیمیا» دیده نمیشود و بازیگران تنها نقشهای قبلی خود را تکرار میکنند.