تلاش برای نامگذاری فرودگاه خرم‌آباد به نام شهید غلامرضا چاغروند
گروه جهاد و حماسه: خواهر شهید غلامرضا چاغروند گفت: پیگیری‌ها برای نامگذاری فرودگاه خرم‌آباد به نام این شهید ادامه دارد و اخیراً نیز رئیس سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس ارتش با ارسال نامه‌ای به مدیرعامل شرکت فرودگاه‌های کشور پیگیر تحقق فوری این امر شد.
سهیلا چاغروند، خواهر خلبان شهید غلامرضا چاغروند، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه پیگیری‌ها برای نامگذاری فرودگاه خرم‌آباد به نام شهید چاغروند ادامه دارد و اخیراً نیز امیر ابراهیم گلفام، رئیس سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس ارتش با ارسال نامه‌ای به مدیرعامل شرکت فرودگاه‌های کشور پیگیر تحقق فوری این امر شده است، عنوان کرد: شهید چاغروند افتخار بزرگی برای همه ملت ایران به ویژه مردم لرستان است و نامگذاری فرودگاه خرم‌آباد در ثبت جایگاه این خلبان دلیر در ذهن جوانان نقش دارد.
چاغروند در معرفی برادر شهیدش توضیح داد: غلامرضا چاغروند در سال 1331 در خرم‌آباد به دنیا آمد و 12 مهر 1359 در موسیان دهلران به شهادت رسید. نسب خانواده ما به میرزا محمود جاغری، وزیر عزالدین محمود اتابک معروف لر می‌رسد و ما از نوادگان چاغروند هستیم. غلامرضا پس از اخذ دیپلم در سال 1353 به استخدام هوانیروز درآمد و پس از گذراندن آموزش زبان انگلیسی و دوره‌های مختلف نظامی در تهران و مرکز آموزش هوانیروز اصفهان با درجه ستوان سومی ترخیص شد. سال 55 به علت درگیری با رئیس وقت شهربانی اصفهان یک ماه در بازداشتگاه ارتش محبوس شد. سال 1357 همراه با انقلابیون در تمام راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد.
خواهر شهید خلبان غلامرضا چاغروند در معرفی ویژگی‌های شخصیتی برادرش گفت: غلامرضا فردی با ایمان، متدین، شجاع و وفادار به وطن و امام امت، فرزندی لایق و فداکار و برادری دلسوز و مهربان بود. بنده مخلص خدا و از دلباختگان رسول اکرم(ص) و دوستدار خاندان عصمت و طهارت بود. هنوز چند ماهی از ازدواجش نگذشته بود که با ایثار جانش به سرای ابدی شتافت. تنها یادگارش کلاه خلبانی است که بعد از شهادت باقی مانده.
وی درباره نحوه شهادت چاغروند توضیح داد: آخرین ماموریتش بعد از ظهر 12 مهر 59 بود که وی و کمک خلبانش ستوانیار حسین مصری و گروهبان یکم عادل موسوی عازم ماموریتی از کرمانشاه به ایلام و دهلران شدند. عدم بازگشت بالگرد به پایگاه کرمانشاه در هاله‌ای از ابهام ماند تا اینکه مصاحبه چند نفر از سرنشینان از طریق رادیو عراق شنیده می‌شود. بعد از شنیدن اخبار به کمیته هلال احمر مراجعه کردیم و متوجه شدیم اسیر نشده است. از طریق نامه‌نگاری عادل موسوی با خانواده‌اش پی به شهادت غلامرضا بردیم. در آن نامه نوشته بود که وقتی اسیر شده خلبان چاغروند شهید و حسین مصری به بیمارستان منتقل شده است.
چگونگی کشف و انتقال پیکر شهید
سهیلا چاغروند در تشریح چگونگی کشف و انتقال پیکر این شهید گفت: در عملیات فتح‌المبین که دشت عباس آزاد شد، دیوان جلیزی به ایران برگشت و به دنبال خانواده به روستای جلیز رفت، ولی خبری نیافت و جریان را به پایگاه چهارم شکاری اطلاع داد. با مطلع شدن پایگاه دزفول و اعلام این خبر به تمام پایگاه‌های هوانیروز در سراسر کشور، پایگاه کرمانشاه خبر از پروازی به خلبانی چاغروند داد که دیگر برنگشت. سه سال و شش ماه از شهادت گذشته بود. دوم اسفند 62 گروهی با گرفتن مجوز از حاکم شرع به اتفاق چند نفر از سپاه پاسداران دزفول به روستای جلیز مراجعه کردند و به خاکبرداری از روی جسد شهید پرداختند و پس از یک متر خاکبرداری با لباس غلامرضا که تنها استخوان‌ها در لباسش باقی مانده بود روبه‌رو شدند. هیچ مدرکی حتی پلاک به دست نیاوردند جز یک کلید کمد شخصی که درون آن نقشه‌های بالگرد را نگهداری می‌کرد. بعد از انتقال جسد به دزفول مادرمان با شناسایی دندان شکسته غلامرضا وی را شناسایی کرد و بعدها همراهانش که آزاد شدند محل شهادت را تایید کردند. غلامرضا با درجه سرلشگری در آمار شهدای هوانیروز بازنشسته شد و در قبرستان چاغروندها، بهشت 13 خضر دفن شد.
وی ادامه داد: پیرمردی که جسد برادرم را دفن کرد گفت در اوایل جنگ هلیکوپتری به اتفاق چند سرنشین به اسارت درمی‌آید، مزدوران عراقی از غلامرضا می‌خواهند به بنیانگذار کبیر انقلاب توهین کند و چون وی نمی‌پذیرد، غلامرضا را به طرز فجیعی به شهادت می‌رسانند.
