به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، جدّ علامه طباطبایی(ره) از شاگردان شیخ محمد حسن نجفی (صاحب جواهرالکلام) بود و نامهها و آثار مکتوب ایشان را مینگاشت. ایشان مجتهد بود.
پدربزرگ علامه از نعمت داشتن فرزند محروم بود تا اینکه روزی هنگام تلاوت این آیه از قرآن «و ایوب إذ نادی ربه انیّ مسنی الضر و انت ارحم الرّاحمین» دلشکسته شد و به طرزی عمیق به خداوند توسل جست. با این اعتقاد دعا کرد که اگر حاجت خود را از خداوند بخواهد، روا خواهد شد. خداوند پس از عمری دراز، فرزند صالحی به ایشان بخشید که آن پسر، پدر مرحوم علامه طباطبایی است.
و اما علامه طباطبایی در روز آخر ماه ذیحجه سال (1321 ه.ق) در شاد آباد تبریز متولد شد، پدرش او را به نام پدر خود (جدّ علامه) نامگذاری کرد.
سیدمحمد حسین به مدت شش سال (1290 تا 1296ه.ش) پس از آموزش قرآن آثاری چون گلستان، بوستان را فراگرفت. همچنین زیر نظر میرزا علینقی خطاط به یادگیری فنون خوشنویسی پرداخت. پس از آن به مدرسه طالبیه تبریز وارد شد و به فراگیری ادبیات عرب و علوم نقلی و فقه و اصول پرداخت.
ایشان از سال (1297 تا 1304 ه.ش) مشغول فراگیری علوم مختلف اسلامی شد. سپس به همراه برادرش به نجف اشرف مشرف شد و در آنجا به تحصیل علوم دینی و کمالات اخلاقی و معنوی مشغول شد اما پس از ده سال به علت تنگی معیشت مجبور به مراجعت به ایران شد و در قریه شادآباد تبریز مشغول به زراعت و کشاورزی در ملک زراعی خود شد.
مرحوم علامه تیراندازی ماهر، خطاطی برجسته و نقاش و طراحی ورزیده بود، ایشان طبع روانی در سرایش اشعار ناب عارفانه داشت. همچنین استاد صرف و نحو عربی بود و در معانی و بیان در اصول و کلام مهارت کم نظیری داشت. در فقه و فلسفه و ریاضیبحر بود، در اخلاق اسلامی، ستاره شناسی، حدیث و روایت و خبر نیز صاحبنظر بود.
علامه طباطبایی (ره) در مسائل کشاورزی و معماری نیز صاحبنظر بود، معماری و طراحی ساختمان مسجد حجت در قم بر عهده ایشان بود. ایشان صاحب فضایل بسیار بود و از این جهت به علامه معروف بود.
علامه سیدمحمد حسین طباطبایی (ره) پس از 81 سال عمر پربرکت در صبح یکشنبه 18 محرم الحرام سال 1402 ه.ق به لقاءالله پیوست.
مرضیه محسنی