بزرگداشت آیت‌الله شیخ محمود تحریری در پانزدهمین همایش ستارگان محراب

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) پانزدهمین همایش «ستارگان محراب» با هدف تجلیل از مقام شامخ مرحوم آیت الله شیخ محمود تحریری برگزار می‌شود.

این نشست در ادامه سلسله نشست‌های ستارگان محراب (بزرگداشت مفاخر ائمه جماعات تهران) روز شنبه ١٠بهمن ماه همزمان با نماز مغرب و عشاء با سخنرانی حضرت حجت الاسلام و المسلمین صدیقی در مسجد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) به نشانی میدان قزوین، خیابان قزوین، خیابان شهید احمدی سخا برگزار می‌شود.

گذری بر زندگی نامه مرحوم آیت الله شیخ محمود تحریری

مرحوم آیت الله شیخ محمود تحریری در یک خانواده متدین و در حد متوسط از جهت زندگی، در تهران سال١٢٩٩ه.ش چشم به جهان گشود و از همان زمان جوانی آثار تدین و روح معنویت و تلاش در راه کسب علم و کمالات نفسانی از چهره اش نمایان بود به طوری که پدر ایشان گفته بود: من چشم امید به ایشان دارم، شاید او برایم آخرتم کاری بکند.

ایشان پس از گذراندن دوران دبستان وارد بازار کارشد و در ضمن شبها به تحصیل علوم دینی اشتغال داشت و مقدمات علوم عربی را در مدرسه حاج ابوالفتح در تهران به سرپرستی مرحوم آیت الله حاج سید مرتضی لنگرودی گذرانده و از آنجا که دارای صفای باطنی خاصی بود همواره در طلب کمالات نفسانی کوشا و پر تلاش بود از این جهت در همین ایام تماس نزدیک با مرحوم حاج شیخ رجب علی خیاط داشت و در جلسات تذکری و اخلاقی ایشان شرکت می کرد و مورد ملاطفت خاص ایشان قرار می گرفت، علاوه بر این با مرحوم آیت‌الله حاج شیخ محمد علی شاه آبادی استاد عرفانی امام خمینی- رضوان الله علیهماارتباط پیدا کرد و حدود 10 سال در جلسات معارف ایشان در مسجد جامع ایشان که برای عموم مردم داشتند شرکت می کرد.

اساتید وی

ایشان اساتید بزرگی را در حوزه علمیه قم درک کرد، اساتید در درسهای سطح ایشان عبارتند از حضرات آیات: آقای سلطانی، آقای گلپایگانی، آقای نجفی، آقای مرعشی- رضوان الله علیهم-اساتید درس خارج ایشان حضرات آیات عظام: آقای حاج سید محمد تقی خوانساری، آقای سید صدر الدین صدر ، آقای سید محمد حجت، امام خمینی و آقای بروجردی اساتید در فلسفه ایشان مرحوم حاج آقا جواد خندق آبادی و علامه سید محمد حسین طباطبایی تلاش علمی ایشان به گونه ای بود که حدود یک دوره کتاب صلاه مرحوم آیت الله العظمی بروجردی را به زبان عربی تقریر کرد که اکنون اکثر آن به صورت خطی موجود است.

ویژگی های روحی و اخلاقی وی

ایشان از یک تعبد خاص نسبت به دستورات شرع مقدس برخوردار بود به گونه ای که در حد توان التزام خاص به مستحبات و ترک مکروهات داشت و همواره دیگران را قولا و عملا به آن دعوت می کرد، علاوه بر آن از یک روح صبر و رضا و تسلیم برخوردار بود و با آن که تا آخر عمر کسالت های گوناگون داشت لکن هیچ گاه زبان به شکایت و اعتراض از خداوند متعال نگشود بلکه با قلبی آرام با دیگران مواجه می شد و وقتی آنها مشکلاتشان را مطرح می کردند آنها را روحیه می داد و در حد توان آنها را حل می کرد به طوری که آنها با روحیه ای قوی و شاداب از نزدش بیرون می رفتند و همچنین دارای توکلی بلند و مناعت طبع بود که حاضر نبود در مشکلات اقتصادی به کسی روی بیاندازد و زیر بار منت کسی یا شخصیتی رود و نیز دارای توسلی قوی به ائمه- علیهم السلام- بود و حالت بکاء عجیبی در توسل به ایشان و ابراز محبت به حق تعالی داشت.

این امر زبانزد دیگران بود- به گونه ای که دیگران را نیز منقلب می کرد و نوعا شبها یکی دو ساعت به اذان صبح مشغول راز و نیاز و تهجد و تفکر در آیات انفسی بود ، آن هم با حالت گریه شدید تا جایی که گاهی نویسنده این حالات، از گریه ایشان از خواب بیدار می شد و این گریه آن چنان عمیق بود که گاهی می فرمود: مقداری از سر دردم به سبب گریه های زیاد است.

ایشان علاوه بر کمالات روحی، دارای اخلاق خاص و چهره بشاشی بود که اشخاص در اولین برخورد با ایشان، شیفته و جذب ایشان می شدند و عده ای از این طریق به راه هدایت مشرف گردیدند.

فعالیتهای علمی و تربیتی وی

ایشان با یک تعهد خاص و ایمان خالص به هدف، برای ترویج دین و معارف اسلامی نوعا به قشر جوان توجه داشت و برای آنها کلاس هایی در علوم عربی و فقهی گوناگون دینی و اخلاقی تشکیل می داد به گونه ای که هر شب را به بحثی اختصاص می داد مانند: بحث حدیث و حفظ آن، جلسه ی قرائت و تفسیر قرآن، جلسه ی توسل و بحثهای اعتقادی، و نوعا خود مؤسس این گونه جلسات بود و در این رابطه بحث‌های متصلی داشت علاوه بر این، شاگردانش را در تهیه و بیان معارف و اخلاقیات به کار می گرفت به گونه ای که بعضی از آنها جلساتی را اداره می کردند و هنوز هم ادامه می دهند، ایشان علاوه بر ارتباط کار علمی با شاگردانش، با آن اخلاق وبژه اش با آنها ارتباط روحی و معنوی برقرار می کرد و در امور مختلف ایشان نظارت و اشراف داشت و در حد امکان به آنها کمک می کرد مانند: امر معاش و کسب، ازدواج و ارتباطات خانوادگی و آنها نیز آن مرحوم را در امور خود دخالت می دادند مانند پدری که در تمامی امور تربیت فرزندش نظارت و اشراف دارد.

ایشان با داشتن کسالتهای مختلف در هیچ حالی دست از ارشاد و تبلیغ و تربیت بر نداشت و در حد وسع و توان خود به بیدار کردن سیاسی اهتمام داشت و با چنین روش تربیتی، در زمانی که رژیم فاسد پهلوی دست به اشاعه فحشا و منکرات می زد تا جوانهای پاک در وادی فساد اخلاقی و اعتقادی بیافتند و قدرت فکر کردن نسبت به سرنوشت را نداشتنه باشند و بتوانند بر سلطه ی طاغوتی خود ادامه دهد، جوانهایی را تعلیم و تربیت کرد و تحویل جامعه داد که از پاکی و تعهد خاصی برخوردارند و هر یک نیروی مؤثری در زمینه های اداری و فکری و اخلاقی در محیط خود هستند و همچنین قلب مالامال از روح ایمان و شوق به مکتب و همت والای ایشان به گونه ای بود که عده ای را برای دنبال کردن منصب انبیا- علیهم السلام- ترغیب می نمود و تعدادی روحانی تربیت نمود که در قم و تهران مشغول تحصیل و ترویج معارف دین هستند ، ایشان علاوه بر این امور ، مبارزه ی علمی با فساد و فحشا می کرد و عده ی زیادی را از مراکز فساد نجات داده و مشاغلی برای ایشان فراهم کرد.

ایشان آن چنان اهتمام به پیاده کردن منصب انبیا- علیهم السلام- که بدون هیچ چشم داشت از کسی و با حالت کسالت به گونه ای بود که گاهی با دو عصا در جلسات دینی و اداره ی مسجد شرکت و این روش تا آخر عمر شریفش ادامه داشت و در ماه دی سال١٣٦٨ به جنت لقای الهی واصل گردید.

تاکنون مراسم بزرگداشت برای آیت الله برهان، آیت الله شیخ محمد حسین زاهد، آیت الله شاه آبادی، آیت الله مهدوی کنی، آیت الله خوانساری، آیت الله خوشوقت، آیت الله شیخ مرتضی زاهد، آیت الله حدیدی، آیت الله فیروز آبادی و آیت الله ایروانی و آیت الله انواری و ملاعلی کنی، آیت الله محمد تقی آملی برگزار شده که همگی با استقبال خوبی مواجه شده اند.