از گيلاس صدهزارتومانی تا سفره‌های لبریز از بی‌رنگی
كانون خبرنگاران نبا: در حالی كه كمتر از يك ماه تا عيد نوروز باقي مانده عرضه ميوه‌ها در ميادين تره‌بار آغاز شده و در ميان اين ميوه‌ها گيلاس با قیمت کیلویی صدهزار تومان به فروش می‌رسد؛ این در حالی است که در شب‌های عید، خانواده‌هایی هستند که در سفره‌های لبریز از بی‌رنگی خود، از شادی شب عید بی‌بهره‌اند.
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، در حالي كه كمتر از يك ماه تا
عيد نوروز باقي مانده عرضه ميوه‌ها در ميادين تره‌بار آغاز شده و در ميان اين ميوه‌ها
گيلاس هم هست، ميوه‌ای كه در تابستان بين 5 تا 8 هزار تومان عرضه می‌شود به دليل
اينكه خارج از فصل خود عرضه می‌شود قيمتي بسيار بالا پيدا كرده است.
شايد خيلی از مردم خواستار نظر علما راجع به اين پديده خارج از عرف باشند كه ما طی ارتباطی كه با دفتر آيت‌الله العظمی مكارم‌شيرازی گرفتيم نظر ايشان را راجع به خريدن چنين ميوه‌ای جويا شديم كه پاسخ دفتر ايشان بدین شرح است:
هر گونه هزينه‌ای را كه زايد بر نيازهای مشروع انسان باشد، نوعی اسراف و تجمل‌گرايی است البته شئون افراد مختلف است و برای تشخيص مصداق بايد به عرف متعهد و آگاه مراجعه كرد.
اسراف در جامعه ایرانی، نقطه ضعفی است که به وفور دیده می‌شود؛ اسراف در مصرف انرژی گرفته تا اسراف در وقت، منابع و ...؛ اما در این روزهایی که ماه پایانی سال را می‌گذرانیم باید کمی نگاه‌هایمان را وسعت بخشیم و کمی آنسوتر‌ها را هم ببینیم؛ باید با چشمانی که وسعت نگاهشان از دیوارهای آجری این شهر می‌گذرد، به سفره‌های بی‌رنگ و کودکان و نیازمندان بی‌سرپناه هم نظری افکنیم.
در این میان وقتی خبر فروش گیلاس کیلویی 100 هزار تومان شنیده می‌شود، می‌توان کمی حساب و کتاب کرد که با این مبلغی که برای یک کیلو گیلاس پرداخت می‌شود چه نگاه‌هایی را می‌توان در شادی شب عید میهمان کرد؟
حال که این روزها همه و همه غرق در شادی روزهای پایان سال، به دنبال نو کردن هستند و در این میان بازار‌ها رونق خوبی یافته است؛ آن‌سوی شهر هم دیدنی است؛ پشت دیوارهای آجری و کاهگلی، در میان خانه‌هایی که سقف‌های نیمه خراب آن از زمستان امسال در آرزوی نباریدن آسمان بوده است، سفره‌های هفت سینی یافت می‌شود که بی‌رنگی آن بیش از هر سینی نظر میهمانان خانه را جلب می‌کند.
آری تنها باید نگاه‌ها را وسعت بخشیم؛ باید در میان حساب و کتاب‌هایمان کمی بیشتر معادل‌سازی کنیم؛ معادل کفشی که با قیمتی بالا برای فرزندمان تهیه می‌کنیم، چند کودک برهنه را می‌توان از نعمت داشتن یک جفت کفش ساده بهره‌مند کرد؟ معادل قیمتی که هر سال برای چیدن سفره رنگی هفت‌سین صرف می‌کنیم، چند سفره شب عید را می‌توان به غذایی گرم میهمان کرد؟
معادل‌سازی این قیمت‌ها شاید کار سختی نباشد، تنها باید لحظاتی خلوت کنیم، با خود، با خدایی که بارها و بارها در آیات قرآن، ما را به انفاق و رسیدگی به نیازمندان سفارش کرده است؟ خدایی که مهربانی را در دینی خلاصه می‌کند که از دینداران خواسته انفاق کننده از آنچه دوست می‌دارند.
دینی که مفتخریم به دینداری آن، از نور بزرگانی متجلی شده است که در روز ازدواج خود، لباس عروس خود را به نیازمندان انفاق می‌کنند؛ دینی که مولایی همچون امیرالمؤمنین(ع) در میان نماز انگشتر از دست خود بیرون میاورد و به نیازمندی می‌دهد. حال با وجود نمونه‌های عینی و ملموس از بزرگان دین و سفارش‌های بسیار اسلام بر توجه به نیازمندان، کاش کمی این روزها حواسمان را جمع کنیم؛ سالی گذشت و خیلی از افراد در مشغله‌های بسیار دستگیری از نیازمندان را از خاطر بردند، این روزهای پایانی سال، دل‌های زیادی مشتاق رسیدن نوبهاری نیک و پر برکتند؛ کاش در میان برکاتی که خداوند برایمان ارزانی داشته انفاق بر سفره نیازمندان را از خاطر نبریم.
حال اگر زاویه نگاهمان را کمی تغییر دهیم و نگاهی فراتر و انسان‌دوستانه‌تر به اطراف داشته باشیم ضرورت حذف اسراف‌هایی از این دست را بیش از پیش حس می‌کنیم؛ اسراف‌هایی که جایگزین کردن آنها با دستگیری از هم‌نوعان می‌تواند جامعه‌ای آرمانی برایمان رقم بزند.
شايد خيلی از مردم خواستار نظر علما راجع به اين پديده خارج از عرف باشند كه ما طی ارتباطی كه با دفتر آيت‌الله العظمی مكارم‌شيرازی گرفتيم نظر ايشان را راجع به خريدن چنين ميوه‌ای جويا شديم كه پاسخ دفتر ايشان بدین شرح است:
هر گونه هزينه‌ای را كه زايد بر نيازهای مشروع انسان باشد، نوعی اسراف و تجمل‌گرايی است البته شئون افراد مختلف است و برای تشخيص مصداق بايد به عرف متعهد و آگاه مراجعه كرد.
اسراف در جامعه ایرانی، نقطه ضعفی است که به وفور دیده می‌شود؛ اسراف در مصرف انرژی گرفته تا اسراف در وقت، منابع و ...؛ اما در این روزهایی که ماه پایانی سال را می‌گذرانیم باید کمی نگاه‌هایمان را وسعت بخشیم و کمی آنسوتر‌ها را هم ببینیم؛ باید با چشمانی که وسعت نگاهشان از دیوارهای آجری این شهر می‌گذرد، به سفره‌های بی‌رنگ و کودکان و نیازمندان بی‌سرپناه هم نظری افکنیم.
در این میان وقتی خبر فروش گیلاس کیلویی 100 هزار تومان شنیده می‌شود، می‌توان کمی حساب و کتاب کرد که با این مبلغی که برای یک کیلو گیلاس پرداخت می‌شود چه نگاه‌هایی را می‌توان در شادی شب عید میهمان کرد؟
حال که این روزها همه و همه غرق در شادی روزهای پایان سال، به دنبال نو کردن هستند و در این میان بازار‌ها رونق خوبی یافته است؛ آن‌سوی شهر هم دیدنی است؛ پشت دیوارهای آجری و کاهگلی، در میان خانه‌هایی که سقف‌های نیمه خراب آن از زمستان امسال در آرزوی نباریدن آسمان بوده است، سفره‌های هفت سینی یافت می‌شود که بی‌رنگی آن بیش از هر سینی نظر میهمانان خانه را جلب می‌کند.
آری تنها باید نگاه‌ها را وسعت بخشیم؛ باید در میان حساب و کتاب‌هایمان کمی بیشتر معادل‌سازی کنیم؛ معادل کفشی که با قیمتی بالا برای فرزندمان تهیه می‌کنیم، چند کودک برهنه را می‌توان از نعمت داشتن یک جفت کفش ساده بهره‌مند کرد؟ معادل قیمتی که هر سال برای چیدن سفره رنگی هفت‌سین صرف می‌کنیم، چند سفره شب عید را می‌توان به غذایی گرم میهمان کرد؟
معادل‌سازی این قیمت‌ها شاید کار سختی نباشد، تنها باید لحظاتی خلوت کنیم، با خود، با خدایی که بارها و بارها در آیات قرآن، ما را به انفاق و رسیدگی به نیازمندان سفارش کرده است؟ خدایی که مهربانی را در دینی خلاصه می‌کند که از دینداران خواسته انفاق کننده از آنچه دوست می‌دارند.
دینی که مفتخریم به دینداری آن، از نور بزرگانی متجلی شده است که در روز ازدواج خود، لباس عروس خود را به نیازمندان انفاق می‌کنند؛ دینی که مولایی همچون امیرالمؤمنین(ع) در میان نماز انگشتر از دست خود بیرون میاورد و به نیازمندی می‌دهد. حال با وجود نمونه‌های عینی و ملموس از بزرگان دین و سفارش‌های بسیار اسلام بر توجه به نیازمندان، کاش کمی این روزها حواسمان را جمع کنیم؛ سالی گذشت و خیلی از افراد در مشغله‌های بسیار دستگیری از نیازمندان را از خاطر بردند، این روزهای پایانی سال، دل‌های زیادی مشتاق رسیدن نوبهاری نیک و پر برکتند؛ کاش در میان برکاتی که خداوند برایمان ارزانی داشته انفاق بر سفره نیازمندان را از خاطر نبریم.
حال اگر زاویه نگاهمان را کمی تغییر دهیم و نگاهی فراتر و انسان‌دوستانه‌تر به اطراف داشته باشیم ضرورت حذف اسراف‌هایی از این دست را بیش از پیش حس می‌کنیم؛ اسراف‌هایی که جایگزین کردن آنها با دستگیری از هم‌نوعان می‌تواند جامعه‌ای آرمانی برایمان رقم بزند.
* محمدعلی نادعلی
مطالب مرتبط
