«حَفیظٌ عَلیمٌ» و «الْقَوِیُّ الْأَمینُ»؛ ویژگی‌های فرد اصلح

محمد خواجوی، مدرس و پیشکسوت قرآنی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) درباره انتخابات پیش‌ روی مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری با اشاره به «فاستبقوا الخیرات» اظهار کرد: فاستبقوا الخیرات که چندبار در قرآن آمده است شامل کسانی است که سبقت آنها در خیرات، مبتنی بر تسلیم الهی است و زمانی که کار خیری انجام می‌دهند خداوند را ناظر می‌دانند و خیرات خود را با ایمان به خدا انجام می‌دهند.
وی افزود: البته در غیر دین نیز خیرات وجود دارد و عده‌ای هستند که کارهای خیر انجام می‌دهند اما کارهای خیر آنها مبتنی بر باورهای الهی نیست بلکه آنها منافع شخصی، گروهی و حذبی خود را در نظر می‌گیرند که این نوع خیرات مردود است چرا که خیراتی درست است که مبتنی بر باورهای الهی باشد و انگیزه‌های خدایی داشته باشد.
خواجوی ادامه داد: کسانی که انگیزه‌های خدایی دارند فضای رقابتی را با کارهایی که خداوند نمی‌پسندد مانند؛ دروغ، غیبت، بزرگنمایی، تکبر و... شیطانی نمی‌کنند و یک فضای آرام و زیبا بدون تنش ایجاد می‌کنند که در این صورت پر از خیرات و برکات خواهد شد. کارهای مبتنی بر ایمان و تقوا همواره خیرات و برکات تولید می‌کنند.
وی با اشاره به آیه 96 سوره اعراف «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ وَلَكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ؛ و اگر مردم شهرها ايمان آورده و به تقوا گراييده بودند قطعا بركاتى از آسمان و زمين برايشان مى‏گشوديم ولى تكذيب كردند پس به كيفر دستاوردشان گريبان آنان را گرفتيم، گفت: خداوند در این آیه می‌فرماید، کسانی که ایمان داشته باشند و تقوا پیشه کنند برکات آسمان و زمین را بر آنها می‌گشاییم و آنهایی که دروغ گفته‌اند را به عذاب و بدبختی گرفتار می‌کنیم.
خواجوی درباره ویژگی‌های فرد اصلح از نظر قرآن، گفت: فرد اصلح از نظر قرآن، کسی است که سابقه‌اش نشان دهد که در تمامی شئون معنوی پیشتاز است و البته این پیشتاز بودن تنها به حرف نیست بلکه باید سوابق نیک و پسندیده و قابل قبولی داشته باشد و برتر از دیگران باشد.
وی ادامه داد: از نظر قرآن، فرد اصلح کسی است که با قرآن انس داشته باشد، نماز را به پا دارد، آمر به معروف و ناهی از منکر باشد و به خدا و آخرت ایمان داشته باشد؛ چرا که کسانی که قیامت و آخرت را فراموش می‌کنند دست به هر کاری می‌زنند و خیالشان راحت است که هیچ حساب و کتابی در کار نیست. بی‌شک کسی که به عنوان نماینده مجلس شورای اسلامی انتخاب می‌شود باید ویژگی‌هایی که در قرآن برای فرد اصلح آمده است را بیشتر از دیگران داشته باشد و باید اصلح باشد.
این مدرس قرآن عنوان کرد: در جایی از قرآن داریم که حضرت یوسف(ع) به پادشاه مصر گفت «ِانِّی حَفیظٌ عَلیمٌ»، من هم بسیار امانتدار هستم و هم دانش دارم و هم علم دارم و امانتدار هستم؛ حَفیظٌ و عَلیمٌ صفت مشبهه است که دوام و دایمی بودن ویژگی را میرساندحَفیظٌ عَلیمٌ باید از ویژگی‌های نماینده مجلس باشد و این ویژگی از سوی کسانی که انتخاب می‌کنند باید مورد توجه باشد.
وی ادامه داد: همچنین در ارتباط با حضرت موسی(ع) آمده است «الْقَوِیُّ الْأَمینُ» یعنی ایشان هم قوی است و هم امین؛ البته قوی به معنای قوی بودن ورزشکاران نیست بلکه قوی در اینجا یبه این معنی است که آن شخص، تقوا، دانش و ایمان خوبی داشته باشد و اهل شجاعت جهاد و کوشش باشد.
خواجوی عنوان کرد: مردم ما با شرکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی، سرنوشت خود و جامعه را به دست نمایندگان مجلس می‌دهند؛ در بخش‌هایی نمایندگان مجلس به طور مستقیم سرنوشت مردم را به دست می‌گیرند و قوانین را تصویب می‌کنند و این قوانین ظرف افعال و رفتار مردم می‌شود و در نهایت مردم خود را با این قوانین تطبیق می‌دهند و پس از مدتی افعال و رفتار جزو فرهنگ مردم می‌شود.
وی یادآور شد: در انتخابات مجلس شورای اسلامی به نوعی فرهنگ مردم به طور مستقیم رقم می‌خورد و به طور غیرمستقیم نیز بخشی از سرنوشت مردم به دست نمایندگان مجلس رقم می‌خورد چرا که نمایندگان مجلس به انتخاب وزرا و سران قوه مجریه می‌پردازند و نمایندگان مجلس هستند که انتخاب می‌کنند امور اجرایی مملکت در اختیار چه کسانی باشد، پس نقش نمایندگان مجلس در سرنوشت کشور بسیار تأثیرگذار است که البته مردم نیز در انتخاب‌های خود باید به این موارد توجه داشته باشند.
وی در ادامه با اشاره به انتخابات مجلس خبرگان رهبری عنوان کرد: مجلس خبرگان نیز همانند مجلس شورای اسلامی دو بخش از سرنوشت مردم را رقم می‌زند؛ بخش اول مربوط به انتخاب رهبر است چرا که رهبر با ارزش‌ترین جایگاه تصمیم‌گیری بوده و بسیار تأثیرگذار است و بخش دیگر مربوط به قوه قضائیه است که زمانی که آنها رهبر را انتخاب می‌کنند رهبر نیز رئیس قوه قضائیه را انتخاب می‌کند که در حقیقت سرنوشت قضا هم به رهبر و هم به مجلس برمی‌گردد و مسئله قضاوت، عدالت و امنیت کشور شوخی‌بردار نیست و باید اعضای این مجلس با حساسیت و دقت بسیار بالایی انتخاب شوند.
وی درباره نگاه قرآن به حضور مردم در انتخابات، گفت: اساسا خداوند سرنوشت مردم و جوامع را به خودشان واگذار کرده و به آنها اختیار داده است پس زمانی که مردم می‌خواند در جامعه و کشور خود تغییر ایجاد کنند و قومی را بگمارند باید چشمان خود را باز کنند و با شناخت و آگاهی انتخاب کنند؛ همه مردم در چنین انتخابات سرنوشت‌سازی باید حضور داشته باشند تا سرنوشت خودشان را تعیین کنند چرا که عدم حضور در چنین رویدادی معنا ندارد.
وی با اشاره به آیه «انَّ اللّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا»، عنوان کرد: حضور مردم در انتخابات هفتم اسفندماه در واقع در واقع دو روی سکه است به این معنی که مردم باید در انتخابات حضور پیدا کنند و امانت را به اهل آن بدهند و اصلح را پیدا کنند چرا که این کار وظیفه آنها بوده و امر خداوند است و هرچند که خداوند در قرآن امر زیاد دارد اما در این آیه به طور مستقیم واژه امر را می‌آورد و مردم را امر می‌کند که امانت را به اهل آن بدهید. براساس این آیه از قرآن، مردم باید امانت را به اهل آن بدهند و هم قضاوت درستی داشته باشند.
وی یادآور شد: روی دیگر سکه این است که افرادی که به عنوان نماینده مجلس شورای اسلامی و نماینده مجلس خبرگان رهبری انتخاب می‌شوند باید توجه داشته باشند که مردم امانت خود را به دست آنها داده‌اند و این امانت، سرنوشت مردم است پس باید در تصویب قوانین و موضع‌گیری‌ها، کارشان را الهی انجام دهند و احساس کنند، رد امانت می‌کنند و البته باید در این رد امانت جدی باشند.
خواجوی در ادامه عنوان کرد: کسانی که انتخاب می‌کنند اگر رأی خود را به اهل ندهند سرنوشت خود را نابود می‌کنند و همچنین کسانی که انتخاب می‌شوند و امانت می‌گیرند اگر رد امانت نکنند به کسانی که این امانت را به آنها داده‌اند خیانت کرده‌اند.
وی در پایان به روایتی از امیرالمومنین(ع) اشاره کرد و گفت: حضرت علی(ع) به همراه امام حسن مجتبی(ع) در حال عبور از جایی بودند که تعدادی از نوجوانان محل که از همسالان امام حسن(ع) بودند کاغذی را به امام حسن(ع) دادند و گفتند نظر بده خط کدامیک از ما بهتر است که امیرالمومنین(ع) فرمودند: «حسن جان خوب داوری کن و خوب نظر بده زیرا از همین کار تو هم در روز قیامت سوال می‌کنند.»؛ این روایت نشان می‌دهد که داوری و انتخاب درست و امانتداری دامنه وسیعی دارد و هیچ عذر و بهانه‌ای نمی‌تواند مانع آن باشد.