کد خبر: 3481227
تاریخ انتشار : ۱۷ اسفند ۱۳۹۴ - ۰۸:۳۳

خانه‌تکانی را با وضو آغاز کرد/ همراهی با طبیعت در خانه‌تکانی دل

کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ: خانه‌تکانی را با وضو آغاز کرد، ذکر صلوات از دهانش نمی‌افتاد، معتقد است این‌گونه تمام کارهایش برای رضای خداست.

به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، ما ایرانی‌ها سال‌هاست که خانه‌تکانی می‌کنیم، چند روز قبل از عید، خانه را تمیز می‌کنیم، حیاط را آب‌ و جارو می‌کنیم، سبزه می‌کاریم، هفت‌سین می‌چینیم، پنجره‌ها را باز می‌کنیم و در انتظار عید می‌نشینیم.
باورها و داستان‌های مختلفی پشت این خانه‌تکانی‌هاست، مثلاً برخی معتقدند لحظه تحویل سال، فرشته‌ای می‌آید تمام خانه را نگاه می‌کند و اگر همه‌جا تمیز بود در سال جدید به ساکنین آن خانه، برکت می‌دهد که این داستان، یادآور حدیثی از امام‌علی(ع) در مورد فقر است که آن حضرت، کثیفی خانه را از عوامل فقر معرفی کرده بود.
شاید برای انسان‌های امروزی عجیب باشد ولی یک چیز را همه خوب می‌دانیم، اینکه خانه تمیز، انرژی مثبت به ساکنین خانه می‌دهد و خانه‌تکانی در نوروز، همراهی نو شدن با طبیعت است که آن انرژی مثبت را دو چندان می‌کند.


برای نمایش این انرژی مثبت، در آخرین روزهای سال 94 در یکی از خانه‌های قدیمی تهران به دیدار بانویی سال‌خورده و مهربان به‌نام آراسته مهربانی رفتیم، بانویی که 20 سال است تنها زندگی می‌کند و 9 نوه دارد که برخی از آنان ازدواج کرده‌اند.
این مادربزرگ مهربان در کنار تمام کارهایی که دارد، خانه‌تکانی‌اش را نیز به خوبی انجام می‌داد، صبح زود برای خرید سبزی و مایحتاج زندگی، بیرون رفته بود، برای نظافت، جارو خریده بود و برای هفت‌سین نیمه‌تمامش نیز دو ماهی قرمز خریده بود که به قول خودش، نماد زندگی و پویایی هستند.


خانه‌تکانی را با وضو آغاز کرد، ذکر صلوات از دهانش نمی‌افتاد، معتقد است این‌گونه تمام کارهایش برای رضای خداست و خانه نیز صفای دیگری پیدا می‌کند؛ در میان کارهایش از او دلیل این‌همه مشقت برای خانه‌تکانی را پرسیدیم که لب به گلایه گشود و از خانم‌هایی که سروته کارهای خانه‌تکانی را در نصف روز انجام می‌دهند یا با کار یک کارگر، خود را قانع می‌کنند، پرسید: «پس صفای خانه‌تکانی چه می‌شود؟»
مادربزرگ به اندازه یک خانواده زحمت می‌کشد، تمام کارها را انجام می‌دهد، خیاطی می‌کند، پتو می‌دوزد، برای نوه‌ها و نتیجه‌هایش بافتنی می‌بافد و چایش همیشه آماده است که بیایند و برای چای خوردن، همدمش باشند. آخر هفته‌ها به امید دیدار فرزندانش، غذای بیشتری درست می‌کند و همیشه بعد از نماز دعایشان می‌کند که حالشان خوب و دلشان شاد باشد.


راستی این‌روزها که مادربزرگ‌هایمان نیز خانه‌تکانی می‌کنند چقدر کمکشان می‌کنیم؟ نکند یادمان برود دست‌های باصفایی هستند که امروز، یاری ما را می‌خواهند؟


* شهریار شریعت
captcha