قرآن در کلام امام‌هادی(ع)
کانون خبرنگاران نبأ: از انحرافاتی که غلات شیعه پدید آورده و سبب حمله دیگر فرق اسلامی به شیعیان شدند، مشکل تحریف قرآن بود؛ مسأله‌ای که اهل سنت نیز به علت اشتمال کتاب‌هایشان به پاره‌ای از روایات نادرست حاوی تحریف، گرفتار آن هستند؛ در برابر این اتهام، ائمه شیعه همواره اصالت را به قرآن داده و هر روایت مخالف با آن را باطل اعلام داشته‌اند.
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، حضرت محمد(ص) طبق آیه 69 سوره یس، خودش «قرآن مبین» است، همچنین بنابر آیه 32 سوره فاطر، ائمه(ع) که جانشینان رسالتی آن حضرت هستند هرکدام قرآنی مبین هستند زیرا مرتبه‌ای از قرآن را درک می‌کنند که دیگران درک نمی‌کنند و بیان آن مرتبه که همان حقایق قرآن است بر عهده این 12 وارث رسالت محمدی است.به همین منظور و به مناسبت سالگرد شهادت دهمین نور از این انوار دوازده‌گانه، حقایقی قرآنی را از کلام امام هادی (ع) استخراج کرده‌ایم که در ذیل آمده است.
اصالت قرآن در سخن امام هادی (ع)
از انحرافاتی که غلات شیعه پدید آورده و سبب حمله دیگر فرق اسلامی به شیعیان شدند، مشکل تحریف قرآن بود؛ مسأله‌ای که اهل سنت نیز به علت اشتمال کتاب‌هایشان به پاره‌ای از روایات نادرست حاوی تحریف، گرفتار آن هستند؛ در برابر این اتهام، ائمه شیعه همواره اصالت را به قرآن داده و هر روایت مخالف با آن را باطل اعلام داشته‌اند.
امام هادی(ع) ضمن رساله مفصلی که ابن شعبه حرانی از آن حضرت نقل کرده، به شدت بر اصالت قرآن تکیه فرمود و آن را در مقام سنجش روایات و تشخیص صحیح از ناصحیح به عنوان معیاری دقیق اعلام کرد و به طور رسمی قرآن را به عنوان تنها متنی که همه گروه‌های اسلامی بدان استناد می‌کنند، مطرح کرد.
در نشستی دیگر درباره یک مسأله اختلافی، امام هادی(ع) با استناد به قرآن، همه را ملزم به قبول نظر خود ساخت. (ابن شهرآشوب، مناقب، ج۴، ص۴۳۵)
استدلال امام هادی(ع) به قرآن
متوکل را مسموم کردند و حالش وخیم شد. نذر کرد اگر خدا شفایش دهد، پول زیادی صدقه بدهد. بعد که بهبود پیدا کرد، از خودش پرسید «پول زیاد» چقدر است. از فقها و علما نظر خواست و هر کس چیزی گفت.
یکی از نگهبانان متوکل گفت: «اگر جواب صحیح را بیاورم به من چه می‌دهی؟»
متوکل گفت: «10000 درهم به تو می‌دهم ولی اگر نتوانستی جواب صحیح بیاوری 100 ضربه تازیانه به تو می‌زنم».
نگهبان قبول کرد؛ بعد نزد امام هادی (ع) رفت و نظر او را پرسید.
حضرت هادی (ع) فرمود: «باید 80 درهم صدقه بدهد».
نگهبان خبر را به متوکل رساند. متوکل پرسید: «چرا 80 درهم؟»
نگهبان مجدداً نزد امام رفت و سؤال کرد.
امام هادی(ع) فرمود: «خداوند به پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: لقد نصرکم الله فی مواطن کثیره؛ همانا خداوند تو را در مواقع زیادی کمک فرموده است» (بنی اسرائیل، 25) و ما این موارد را شمارش کردیم، 80 مورد بود».
نگهبان برگشت و پاسخ امام را به متوکل گفت. متوکل خوشحال شد و 10000 درهم به او داد. (ابن شهرآشوب، مناقب، ج4، ص402)
تبیین دلیل زمان نزول قرآن در کلام امام هادی (ع)
متوکل به ابن سکیت گفت: «در حضور من از امام هادی (ع) سؤال مشکلی کن.»
ابن سکیت از امام هادی(ع) پرسید: «چرا خداوند پیامبران را با معجزه‌های مختلف برانگیخت؟ موسی(ع) را با معجزه عصا و ید بیضا، عیسی (ع) را با معجزه بینا کردن کور مادرزاد و شفای بیمار مبتلا به بَرَص و زنده کردن مردگان و محمد(ص) را با معجزه قرآن و اقدام با شمشیر؟»
حضرت هادی(ع) فرمود: «زمانی که خداوند حضرت موسی(ع) را با معجزه عصا و دست نورانی برانگیخت، سحر و جادو کار مرسومی بود و موسی(ع) با این اعجاز بر همه سحر و جادوها غلبه و حجت را بر مردم تمام کرد.
زمانی که خدا عیسی(ع) را با معجزه شفا دادن کور و مبتلا به بَرَص و زنده کردن مرده‌ها مبعوث کرد، درمان و معالجه‌های مختلف کار مرسوم و شایعی بود و حضرت عیسی(ع) نیز با این اعجاز همه را مقهور اعجاز خداوندی ساخت.
حضرت محمد(ص) نیز در زمانی با قرآن و شمشیر مبعوث شد که کار رایج در آن زمان جنگجویی با شمشیر و سرودن شعر بود. پیامبر خدا نیز با قرآن و شمشیر بر شعر و شمشیر آنان پیروز شد و حجت را بر آنان تمام کرد.» (بحار‌الانوار، ج50، ص164)
*شهریار شریعت
