در شب مخصوص پدر، گمنام آمدم تا وداع کنم

به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، هنوز هستند پدرانی که چشم به راه فرزندانشان‌ نشسته‌اند، فرزندانی که رفتند تا امروز ما، باشیم، آن‌ها که رفتند تا دست بیگانه به خاک و ناموسشان نرسد، آن‌ها که جان دادند تا خاک وطن را ندهند.
شهدا همواره زنده هستند، زنده‌هایی که ستودنی و مهربان‌اند، اما در این میان شهدای گمنام از مظلومیت خاصی برخوردارند که جایگاهشان را والاتر و محترم‌تر کرده است، شهیدی که شاید مادرش هنوز منتظر اوست، شهیدی که شاید غم دوری از او، توان از پدر گرفته و یا شاید پدر و مادرش با غم دوری از او، دنیا را وداع گفته باشند.
مردم اسلامشهر، در شبی که مخصوص تکریم پدر بود، در مسجد امام حسن مجتبی(ع)، با پیکر پاک یک شهید گمنام دفاع مقدس، وداع کردند، در این مجلس که فضایی روشن و روحانی، حاکم بود، مردم از والدین شهدای گمنام یاد کردند و ضمن وداع با شهید گمنام، بر روی تابوتی که با پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران پوشیده شده بود، دلنوشته‌های خود را برای شهدا نوشتند.
برای شهدا هرکاری که انجام دهیم، کمتر از شأن و جایگاه آن‌ها است، چراکه وجود خود و خاک پاک میهن خود را از خون این شهدا داریم و امروز درب بهشت در گوشه‌ای دیگر باز شده و بازهم هموطنان با غیرت و شجاعمان، در سوریه و عراق، از حرم اهل‌بیت(ع) و به شکل دیگری از وطن، دفاع می‌کنند و جان خود را فدای دین اسلام و امنیت کشور می‌کنند. 
*امیر صالحی