به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، 12 اردیبهشتماه به نام بزرگمرد تاریخ و معلم بشریت، شهید مرتضی مطهری عنوان گرفته است. قطعه شعر «باغ گل یاسها» سرودهای از منصور نظری است که به همین مناسبت سروده شده.
این شعر را در ادامه زمزمه میکنیم؛
«مدرسۀِ من همه نوراست و نور/منزل مهر است و سرای سُرور
تکهای از عرش برین است این/خانه و منزلگه دین است این
بس که در او نام خدا جاری است/گِرد رُخش هالۀِ نورانی است
باغ گلی مملو از یاسها/مدرسۀِ فاطمه احساسها
مدرسهام مکتب درس ولاست/قصۀِ او درد و غم کربلاست
مدرسۀِ من لقبش فاطمی است/ماه غریبی که خدا گونه زیست
او که خدا بر غم و دردش گریست/او که رفیقِ غم و درد علی ست
او که جگرگوشۀ پیغمبر است/صاحب چشمانِ همیشه تر است
او که به قرآن لقبش کوثر است/وَز همۀِ عالمیان برتر است
معنی اسرار به لولاک او/ردِّ خدا بر گذر خاک او
فاطمه یعنی که تمامیِ عشق/شهرهترین والۀِ نامیِ عشق
نابترین اسم الهیست او/جلوهگه نور خدا کیست؟ او
فاطمه یعنی که مقدسترین/روی مهش خلد و بهشت برین
فاطمه گفتم دلم آتش گرفت/آینۀِ چشم ترم خش گرفت
خون دل از دیده برون شد بر او/راه نفس بسته ز بغض گلو
فاطمه گفتم و خدا دَم گرفت/عالم و آدم همه را غم گرفت
خاطرم آمد ز غم و رنج و درد/فاطمه گفتم و خدا گریه کرد
عطرِخوش او داده گل یاس را/کرده قمرگون رخِ عباس را
او که علی را به علمداری است/در رگ او خون خدا جاری است
ماه فدک، آنکه هلالیست او/آنکه ز اسماء جلالیست او
دخترکان علوی زادهایم/فاطمه را عاشق و دلدادهایم
دلشدۀ عشق گل یاسها/خونجگر حضرت عباسها
معجر زهرا به سر انداخته/حور و ملک را سپر انداخته
وز می کوثر قدحی سر زده/دم ز فریبایی حیدر زده
وارث زهرا به حیاییم ما/دلشدۀ آل عباییم ما
مدرسۀِ ما علوی خانه است/پُر زِ گلوبلبل و پروانه است
مدرسۀِ ما همه زهرا سرشت/میدهد این مدرسه بوی بهشت
تکهای از باغ بهشت است این/مسجد و دیر است و کنشت است این
باغ بهشتی پُر جبریلها/آن به معلم شده تأویلها
کار معلم نه کم از انبیاست/شمع شبافروز طریق خداست
ای که مرایی همه چون جبرییل/وارث نوحی و کلیم و خلیل
ای تو مرا هم چو پیمبر شده/در شب ظلمت مَهِ اَنوَر شده
آنکه تَعلُم دهدم خط تویی/شمع فروزان محبت تویی
زان که تَعلُم دِهیَم علم دین/نام تو گردیده معلم وَزین
ای که خدا در همه احوال تو/حور و ملک غبطه خور حال تو
من نتوانم که سپاست کنم/وصفی از آن رتبت خاصت کنم
لیک توانم که دعایت کنم/آرزویی نیک برایت کنم
دست دعا بهر تو بر سر برم/روی به درگاه خدا آورم
کهی همه خلقان به وجودت نیاز/وِی همه خوبان به درت بر نماز
وین گل زیبا که معلم مراست/کو چو مُقرب مَلَک در حراست
این شده بر هستی خود پاکباز/شمع وجودش همه در سوز و ساز
وین که کند بهر تو این چاووشی/عاقبتش کن همه خیروخوشی
فاطمیِ دل به علی داده را/این علوی زادۀِ آزاده را
در حرم فاطمه جایش بده/عاشقیِ آل عبایش بده
بَر به بهشتش که بهشتی بَر است/وز همۀِ حور و ملک برتر است»