
محمدمهدی بحرالعلوم از اساتید قرآن در گفتوگو با کانون خبرنگاران
ایکنا؛
نبأ، در مورد اصالت در تواشیح و ابتهال گفت: موسیقی و متن و امثالهم همه ابزارهایی برای انتقال مفاهیم هستند و قطعاً خود مفاهیم اصالت دارند، اشعار و الحان ارائه هر مفهومی نیز باید متناسب با اهداف انتقال آن مفهوم باشد، در مورد قرآن که تکلیف روشن است، هدف تلاوت قرآن در راستای اهداف روشنی است که خود قرآن به آن اشاره دارد بنابراین از ابزاری نمیتوان استفاده کرد، در مورد تواشیح اگر مفاهیمش آموزههای قرآنی هستند آنهم از همین چارچوب باید پیروی کند، آنچه مهم است هدف از ارائه دادن است.
وی افزود: فعالیت در تواشیح و ابتهال مقداری سلیقگی است اما باید حواسمان باشد که حدود رعایت شود و اهدافی که از این برنامهها معمولاً در ذهن ما وجود دارد گم نشود و به سمت برنامههایی نرویم که از محتوا خالی است و فقط رنگ و لعابی دارد.
این فعال قرآنی در مورد دلیل تقلید از آسیای جنوب شرقی در تواشیح و ابتهال و فراموش شدن سبکهای اصیل داخلی اظهار کرد: شاید دلیلش این باشد که روشهای مرسوم و متداول در گروههایی از جوانان و نوجوانان جذابیت ندارد فلذا ما به این ابزار متوسل شدهایم، اما به نظرم مقداری باید تجدید نظر کنیم هرچند به خواست جوانان و نوجوانان نیز بها دهیم اما اگر حواسمان نباشد از هدف اصلیمان دور میشویم و کارهایمان اصالتش را از دست میدهد.
وی در مورد دلیل ورود ابزارآلات موسیقی در تواشیح و ابتهال بیان کرد: به نظر میرسد بیشتر برای جذابیت و جذب مخاطب این افراد به این سمت میروند، شبکههای صداسیما مثل شبکه قرآن از پخش اینها منع شدهاند اما بالأخره برخی گرایش پیدا میکنند تا کارشان تنوعی داشته باشد، در مقابل ما میتوانیم جذابیتهایی را بدون این ابزار آلات ایجاد کنیم، ثانیاً اگر جذابیتی هم ایجاد شود خوف این میماند که اصالت کارهایمان فراموش شود.
بحرالعلوم در مورد راه بازگشت به اصالت در تواشیح و ابتهال گفت: این مورد در تلاوت قرآن نیز وجود دارد، این به تربیت و انگیزه آن افراد برمیگردد، باید در آموزشهایمان به نحوی عمل کنیم که بعدها این مشکلات ایجاد نشود وگرنه بعد از اینکه به این سمت رفت اصلاحش سخت میشود، ما باید در آموزشهایمان و تربیت قاریان و آموزگارانمان دقت نظر داشته باشم، چون به هر حال برای اینکه همواره مراقبت کنیم باید به طور جدی از ابتدا این مسیر را درست برویم.
وی در مورد دلیل عدم وجود آییننامه نظارتی و نهادهای نظارتی در این حوزه افزود: نه اینکه هیچ فکری نشده باشد اما در برههای غافل شدیم و بیشتر به ظواهر پرداختیم بنابراین یک سری اصالتها از دست دادیم، البته وضع آنقدر هم بد نیست ولی هرچه به اصالت نزدیکتر شویم بهتر است.
این فعال قرآنی در پایان در مورد عدم وجود متد آموزشی جدید در تواشیح برای نسل جوان بیان کرد: بخشی از روش تلاوت و تواشیح ما وارداتی است، در واقع خود ما نقشی نداریم و کارمان تقلیدی است، تلاوت نیز همینطور است و ما نیازمند افراد صاحب نظر و صاحب ذوق و استعداد هستیم که مشکلات را اصلاح و سبکهای اصیل را احیا کنند زیرا مقلد بودن ما مشکلساز شده است.