دو سال است که از متوقف کردن اکران عمومی فیلم سینمایی «رستاخیز» میگذرد، فیلمی که با محوریت قیام اباعبدالله الحسین(ع) تولید شده بود. کارگردانی این کار را احمدرضا درویش، کارگردان صاحبنام سینمای ایران برعهده داشت. این فیلم توانست در جشنواره سی و دوم فیلم فجر 9 سیمرغ بلورین را به خود اختصاص دهد، اما با کمال تعجب تنها پس از یک روز اکران عمومی از پرده سینماها پایین کشیده شد.
احمدرضا درویش، درباره برخوردهایی که با این فیلم شد، اظهارنظرهای فراوانی کرد، اما یک صدا تا چه حد میتواند کارایی داشته باشد، وقتی گوشی نخواهد آن را بشنود. درویش فیلمسازی است که وفاداری خود را به انقلاب اسلامی ثابت کرده است؛ اثر هنری چنین فردی به دلیل برخی مسائل و گرایشات سیاسی و از سوی دیگر نشان دادن چهره حضرت عباس(ع) از نمایش عمومی محروم شد که شاید با برخی موارد و اصلاحیات میشد کاری کرد که این رویکرد تغییر پیدا کند و فیلم علاوه بر اینکه در دیگر کشورها اکران شد، در کشور خودمان نیز نشان داده شود.
رواج فرهنگ بیاعتمادی در سینما
برخوردی که با «رستاخیز» به عمل آمد، این سوال را در ذهن هر تماشاگری به وجود میآورد که وقتی با این فیلم که محوریت آن امام حسین(ع) است چنین برخوردی صورت میگیرد، آیا کسی پس از این جرأت نزدیک شدن به این موضوع را به خود میدهد؟ یا اینکه کدام سرمایهگذار بخش خصوصی از این پس به سینمای ما اعتماد میکند تا سرمایهاش را در فیلمهایی نظیر «رستاخیز» صرف کند؟ از این دست سوالات پیرامون فیلم زیاد مطرح میشود، اما کسانی که باید به آن پاسخ دهند، جوابی برای این موضوع ندارند.
نکته جالب دیگر به اظهار نظر علی جنتی، وزیر ارشاد و حجتالله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی بر میگردد. آنها در سخنان متعدد خود به روی این امر تاکید داشتهاند که «رستاخیز فیلمی فاخر در سینمای ایران است که باید قدر و بهای آن را دانست»، اما چگونه این ستایشها را باور کنیم وقتی در عمل حاضر نیستند که پشت کاری با این کیفیت و معنا بایستند. برای همین میتوان گفت که برخی مسائل همچون حفظ عنوان برای مدیران از سرنوشت فیلمهایی چون «رستاخیز» بسیار مهمتر است.
درباره این فیلم سینمایی اظهار نظرهای متعددی شده است، حتی پوریا پورسرخ، بازیگر این فیلم هم چندی پیش درباره برخوردی که با این فیلم شده گلایه کرد، اما آنچه که مشخص است اینکه این اثر هنری طی یکی دو سال آینده به نمایش درنخواهد آمد، اما تنها میتوان امیدوار بود که با سرنوشت این اثر در طی سالهای آینده به گونه بهتری برخورد شود.