حسین فتاحی، دبیر جشنواره داستان انقلاب در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) در رابطه با مشکلات ادبیات در حوزه دین گفت: در حوزه ادبیات دینی مشکلات خاصی وجود ندارد و تنها سوءتفاهمهایی است که به دلیل عدم تعریف مناسب از تاریخ اعم از وقایع، شکل لباسها، چهرهپردازیها، اصحاب و ... به وجود میآیند.
وی درباره ارائه مسائل دینی افزود: برای ارائه مسائل دینی میتوان از دو روش استفاده کرد؛ یکی مقالات دینی و دیگری استفاده از ظرفیتهای هنری. در استفاده از ظرفیتهای هنری شخصیتها باید تعریف شده باشند، مثلاً برای کار کودک، کودک نیاز دارد تا در داستان پیامبر(ص) او را ببیند و این تصویرگری داستان را ملموس کرده و تأثیر بیشتری دارد و برای این امر باید شخصیت و چهره معصومین(ع) تعریف شده باشد.
این نویسنده ادامه داد: خداوند نیز در قرآن کریم، جایی که نیاز است به ارائه تعریف و تصویرسازی پرداخته است. داستان یوسف(ع) مصوّرترین داستان قرآن است. بیان کردن حسادت برادران حضرت یوسف(ع) کافی نیست و خداوند چه زیبا حسادت آنها را در قالب داستان به تصویر میکشد. وقتی بخواهیم تاریخ را به یک اثر هنری تبدیل کنیم به مقداری تخیل و فضاسازی نیاز داریم؛ چراکه باید در خلق آثار هنری و دینی، اثر دیدنیتر باشد تا شنیدنیتر و برای این امر نیاز است که وقایع و داستانها تعریف شوند.
فتاحی در ادامه این مطلب عنوان کرد: نویسندگان و تاریخنگاران باید به تعریف کامل ائمه(ع) بپردازند تا نقصی در کار رخ ندهد. با نبود تعریف از اهل بیت عصمت و طهارت(ع)، هنرمند همیشه برای خلق یک اثر هنری دینی با نگرانی دست بهکار میشود و فیلمهای بسیاری وجود دارند که ساخته شده، اما مجوز پخش نگرفتهاند.
وی به آثار تازه منتشر شده اشاره کرد و گفت: برای این که یک اثر جدید بتواند حرف تازهای برای گفتن داشته باشد، باید این مشکلات رفع شود و به نویسندگان در محدوهای مشخص، امکان آزمون و خطا داده شود تا حرفها امکان بیان شدن پیدا کنند و محدودهها و چهارچوبهای قدیمی کنار گذاشته شود و نویسنده فقط نگران این نباشد که مبادا نوشته او کسی را رنجیده خاطر کند و مبادا اتفاقی رخ دهد و مباداهای دیگر و این محدودیتها تا حدودی فضا را برای کارهای جدید تنگ میکند.
فتاحی به نوقلمان این عرصه پرداخت و افزود: افرادی که توانایی نوشتن داستانهای معمولی را دارند میتوانند با مطالعه دقیق موضوع، تاریخها و وقایع به نوشتن داستانهای قرآنی و دینی بپردازند، اما این کار راحت نیست و افراد با سابقه نیز به راحتی این کار را انجام نمیدهند؛ چراکه نوشتن یک داستان دینی پیوند زدن بین تاریخ و هنر است. مردم تاریخ را میدانند و انتظار دارند تا داستان نوشته شده مطابق با دانستههایشان باشد و این امر، کار را سخت میکند.
وی در پایان برای نوقلمان این عرصه توصیه کرد: کسانی که به تازگی قلم به دست گرفتهاند باید برای بهبود کیفیت آثارشان در زمینه تکنیکهای نویسندگی مطالعه داشته باشند و علاوه بر آن درباره موضوع اثرشان نیز به مطالعه کامل و دقیق بپردازند و نیاز است تاریخ، نوع رفتار مردم گذشته، نوع پوشش آنها، امکانات آنها و تمام جزئیات را بدانند و بشناسند.